اخباری‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها

اخباريون، گروهى ازعلماى شيعه اند كه در مقابل اصوليين از استفاده عقل در اصول و فروع پرهيز مى كردند و آن را موجب انحراف از صراط مستقيم مى دانستند.<ref>کلام جـدید،  خسروپناه، عبدالحسین، ج۱، ص۲۳.</ref> آنها تابع اخبارند و «اجتهاد» را باطل مى‌دانند.<ref>فرهنگ فرق اسلامی، مشکور، محمد جواد؛ مدیرشانه چی، کاظم، ج۱، ص۴۰.</ref>

مهمترین تفکر اخباریان این است که عقل را حجت نمی دانند و سایر اختلافات آنان با دیگر جریانات فکری از همین موضوع نشات میگیرد.<ref>تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان، محسن صبوریان، حمید پارسانیا،                                     تاریخ اسلام و ایران دوره جدید تابستان 1397 شماره 38 (پیاپی 128)</ref> اخباریان، تنها کتاب و سنّت و برخی از آنان فقط سنّت را به عنوان دلیل احکام می‌پذیرند و از قرآن، جز آنچه تفسیرش از ائمه (ع) وارد شده است، قابل درک نمی‌دانند. اصولیان، ادلّه استنباط احکام را کتاب، سنّت، اجماع و عقل می‌دانند. <ref>تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، صفره، حسین، ج۱، ص۳۶.</ref> اخباریان روش اجتهاد و تفكر تعقلى و تحليلي را در فقه شيعي محكوم مى نمودند و به پيروى از ظواهر أحاديث مذهبي دعوت مى كردند.<ref>مقدمه‌اى بر فقه شيعه، مدرسی، سيد حسين، ج۱، ص۵۸.</ref>

اخباری‌ها تمام روایات درج شده در کتاب اربعه را پذیرفته و به مقتضای آن عمل می‌کنند، و معتقدند که نیازی به علم رجال نیست. اما عالمان غیر اخباری همه اخبار ذکر شده در کتب اربعه (کافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب و استبصار) را حجت و معتبر نمی‌دانند و می‌گویند ما نیاز کامل به علم رجال داریم،  

اخباری‌ها معتقدند که باید امامان معانی قرآن را روشن سازند؛ و آن را تفسیر کنند، زیرا معانی آن بالاتر از اندیشه و درک افراد عادی است. از این نظر ظاهر قرآن حجت نیست.<ref>ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، جناتی، محمدابراهیم، ص۳۶۱.</ref> اخباریون مدعی هستند که معنی هر آیه‌ای را از حدیث باید استفسار کرد، اگر ظاهر آیه‌ای بر مطلبی دلالت کند ولی حدیثی آمده باشد و بر ضد ظاهر آن آیه باشد، ما باید به مقتضای حدیث عمل کنیم و بگوییم معنی واقعی آیه را ما نمی‌دانیم.<ref>کلیات علوم اسلامی، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۲۸۶</ref>

از دیگر اعتقادات آنان این است که اجماع و ظنون معتبر حجت نمی باشد و نیز برخی از آنان قائل به تحریف قرآن<ref>اخباریگری، تاریخ و عقاید، بهشتی، ابراهیم، ج۱، ص۳۰۳.</ref> هستند.<ref>تاریخ حدیث شیعه، طباطبایی، محمد کاظم، ج۱، ص۲۲۲</ref>

در اثر مقبولیت اخباری گری در قرن یازدهم و دوازدهم، بازگشت به آثار حدیثی شدت گرفت و همانند قرن چهارم و پنجم، به تدوین مجامع و موسوعه‌های حدیثی پرداخته شد.<ref>تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان، محسن صبوریان، حمید پارسانیا،                                     تاریخ اسلام و ایران دوره جدید تابستان 1397 شماره 38 (پیاپی 128)</ref>

اخباری گری به معنای یک مکتب فکری منسجم از قرن یازدهم شروع شد و تا اواخر قرن دوازدهم از قدرتمندترین جریان های فکری در حوزه های علمیه بود. اخباری گری به معنای حدیث گرایی و گرایش افراطی به روایات در عصر غیبت وجود داشت و از شیخ صدوق و کلینی آغاز گردید. هرچند برخی ادعا دارند این گرایش در زمان حضور و در میان اصحاب ائمه وجود داشت.<ref>اخباریان، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref>

 

در اواخر قرن دوازدهم این نهضت فکری رو به افول نهاد و پس از آنکه برخی عقاید تند خود را کنار گذاشت و عالمان شاخص آن معتدل شناخته می شدند، آرام آرام تحت تأثیر مبارزات اصولیون، به عمر خود پایان داد.<ref>اخباریان، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref>

 

در میان اخباریان متقدم که بیشتر به اهل نقل مشهور هستند و نام اخباری مصطلح در آن زمان نبود، می توان به شیخ صدوق، کلینی، این قولویه، علی ابن بابویۀ قمی و... اشاره کرد.<ref>اخباریان، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۵۳۷.</ref>

کتاب های زیادی از عالمان اخباری درباره مبانی اخباری گری و نشر عقاید آن تألیف شده است. از جمله:

 

* كشف الأسرار في شرح الاستبصار نوشته سليمان بن عبد الله بحراني ماحوزى

* غاية المرام نوشته نعمت الله بن عبد الله جزائرى

* الاقتصاد في شرح الارشاد نوشته عبد النبي بن سعد جزائرى

* منتقى الجمان و تحرير طاوسى اثر حسن بن زين الدين عاملي مشهور به صاحب معالم

در دوران اوج اخباری گری در قرن یازدهم و دوازدهم بازگشت به آثار روایی شدت گرفت و کتاب های بزرگ و عظیمی در حوزه روایت تدوین شده است. از آن جمله می توان به وسائل الشیعه، بحار النوار، الوافی و... اشاره کرد.

مبارزه اصولیان و اخباریان که از سدة ۱۱ق آغاز گردید و با تندروی‌های اخباریان ادامه یافت، در نهایت از سوی مجتهدان و در رأس ایشان آقا وحید بهبهانی به مبارزه‌ای جدی و منسجم برضداخباریگری تبدیل‌شد. در زمان وحید بهبهانی، شهرهای عراق به ویژه کربلا و نجف، پایگاه اخباریان بود و ریاست ایشان را در آن زمان شیخ یوسف بحرانی برعهده داشت. در همان حال طرفداران اصول و اجتهاد شدیداً در انزوا قرار گرفته بودند، تا اینکه وحید به کربلا مهاجرت کرد و به مبارزه‌ای جدی و شدید بر ضداخباریگری پرداخت. او در کنار بحثها و استدلالهای علمی خود در رد اخباریگری و اثبات طریقة اجتهاد و ضرورت به کارگیری اصول در استنباط احکام شرعی، از برخوردهای عملی نیز در راه مبارزه با اخباریگری رویگردان نبود، و چنان‌که گفته شد، نمازگزاردن به امامت شیخ یوسف بحرانی پیشوای اخباریان را تحریم کرد.<ref>اخباریان، دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، شماره مقاله ۲۹۹۱.</ref> کتاب الإجتهاد و الأخبار او بیانگر معیارهای ایشان در تفکر اجتهادی خویش است.<ref>تاریخ حدیث شیعه، طباطبایی، محمد کاظم، ص۲۴۵.</ref>

استفاده اخباریان از شگردهای غیراخلاقی و شیوه‌های تند و افراطی علیه مجتهدان بزرگ، خود یکی از عواملی است که زوال حاکمیت آن را به دنبال داشت.<ref>ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، جناتی، محمدابراهیم، ج۱، ص۳۵۴</ref> شهید مطهری اخباریان را ما مظهر جمود اسلامی می داند.<ref>یادداشت‌های استاد، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۴۹.</ref>

* تاریخ حدیث شیعه، محمد کاظم طباطبایی،  

* ادوار اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، محمد ابراهیم جناتی،