پرش به محتوا

مذهب حافظ شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۸: خط ۷:
[[خرمشاهی]] حافظ پژوه می‌گوید حافظ در اصول عقاید، یعنی مکتب کلامی، پیرو اشعری و در فروع (مذهب فقهی) شافعی است و در عین حال آشکارا گرایش به [[تشیع]] دارد، اما شیعه کامل عیار نیست و مسلّم است که مثل هر مسلمان پاک اعتقاد بی تعصب صاحبدلی دوستدار خاندان عصمت و طهارت(ع) است.<ref>حافظ نامه، خرمشاهی، بهاء الدین، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هفتم ص۲۵۲</ref>  
[[خرمشاهی]] حافظ پژوه می‌گوید حافظ در اصول عقاید، یعنی مکتب کلامی، پیرو اشعری و در فروع (مذهب فقهی) شافعی است و در عین حال آشکارا گرایش به [[تشیع]] دارد، اما شیعه کامل عیار نیست و مسلّم است که مثل هر مسلمان پاک اعتقاد بی تعصب صاحبدلی دوستدار خاندان عصمت و طهارت(ع) است.<ref>حافظ نامه، خرمشاهی، بهاء الدین، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هفتم ص۲۵۲</ref>  


[[آیت الله شبیری زنجانی]] می گوید: حافظ، قاضی فالی (حاکم اهل سنّت) را مدح کرده است و این یکی دیگر از ادله سنّی بودن وی می باشد. در دوران حافظ شیراز مرکز اهل سنت بود و شیعه بودن حافظ در شیراز مثل سنی بودن یک شخص در قم است که بعید و غیر عادی است. بعضی افراد اشعاری از دیوان حافظ را دلیل بر تشیع وی می دانند در حالی که این ابیات در نسخه‌های کهن موجود نیست و به مرور زمان به دیوان او افزوده شده است.<ref>جرعه ای از دریا، شبیری زنجانی، سید موسی، موسسه کتاب شناسی شیعه، چاپ اول، ج۲ ص۳۰۰</ref>  
[[آیت الله شبیری زنجانی]] می‌گوید: «حافظ، قاضی فالی (حاکم اهل سنت) را مدح کرده است و این یکی دیگر از ادله سنّی بودن وی می‌باشد. در دوران حافظ شیراز مرکز اهل سنت بود و شیعه بودن حافظ در شیراز مثل سنی بودن یک شخص در قم است که بعید و غیر عادی است. بعضی افراد اشعاری از دیوان حافظ را دلیل بر تشیع وی می‌دانند در حالی که این ابیات در نسخه‌های کهن موجود نیست و به مرور زمان به دیوان او افزوده شده است.»<ref>جرعه ای از دریا، شبیری زنجانی، سید موسی، موسسه کتاب شناسی شیعه، چاپ اول، ج۲ ص۳۰۰</ref>  


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
۱۵٬۱۲۵

ویرایش