automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
آیا حافظ شیعه بوده است؟ | آیا حافظ شیعه بوده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}[[حافظ شیرازی]]، شاعر بزرگ ایرانی با توجه به مذهب زمانه و شهرش و شواهدی فقهی و کلامی که در دیوان او وجود دارد، مقلد فقه [[شافعی]] و پیرو کلام [[اشعری]] است؛ با این حال تعلق خاطری عمیق و صادقانه به اهل بیت(ع) دارد و در مسلک عرفانی به عرفان شیعه نزدیک تر است تا صوفی گری سنی.<ref>پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مکارم شیرازی https://makarem.ir/main.aspx?lid=0&typeinfo=44&catid=27651&pageindex=0&mid=406548</ref> | ||
خرمشاهی حافظ پژوه میگوید حافظ در اصول عقاید، یعنی مکتب کلامی، پیرو اشعری و در فروع (مذهب فقهی) شافعی است و در عین حال آشکارا گرایش به تشیع دارد، اما شیعه کامل عیار نیست و مسلّم است که مثل هر مسلمان پاک اعتقاد بی تعصب صاحبدلی دوستدار خاندان عصمت و طهارت( | [[خرمشاهی]] حافظ پژوه میگوید حافظ در اصول عقاید، یعنی مکتب کلامی، پیرو اشعری و در فروع (مذهب فقهی) شافعی است و در عین حال آشکارا گرایش به [[تشیع]] دارد، اما شیعه کامل عیار نیست و مسلّم است که مثل هر مسلمان پاک اعتقاد بی تعصب صاحبدلی دوستدار خاندان عصمت و طهارت(ع) است.<ref>حافظ نامه، خرمشاهی، بهاء الدین، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هفتم ص۲۵۲</ref> | ||
آیت الله شبیری زنجانی می گوید: حافظ، قاضی فالی (حاکم اهل سنّت) را مدح کرده است و این یکی دیگر از ادله سنّی بودن وی می باشد. در دوران حافظ شیراز مرکز اهل سنت بود و شیعه بودن حافظ در شیراز مثل سنی بودن یک شخص در قم است که بعید و غیر عادی است. بعضی افراد اشعاری از دیوان حافظ را دلیل بر تشیع وی می دانند در حالی که این ابیات در | [[آیت الله شبیری زنجانی]] می گوید: حافظ، قاضی فالی (حاکم اهل سنّت) را مدح کرده است و این یکی دیگر از ادله سنّی بودن وی می باشد. در دوران حافظ شیراز مرکز اهل سنت بود و شیعه بودن حافظ در شیراز مثل سنی بودن یک شخص در قم است که بعید و غیر عادی است. بعضی افراد اشعاری از دیوان حافظ را دلیل بر تشیع وی می دانند در حالی که این ابیات در نسخههای کهن موجود نیست و به مرور زمان به دیوان او افزوده شده است.<ref>جرعه ای از دریا، شبیری زنجانی، سید موسی، موسسه کتاب شناسی شیعه، چاپ اول، ج۲ ص۳۰۰</ref> | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |