automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) جز (A.rezapour صفحهٔ مقصود از تسبیح خداوند را به تسبیح خداوند که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟{{پایان سوال}} | تسبیح خداوند و حقیقت آن چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}تسبیح خداوند به معنای منزه دانستن خداوند از هرگونه صفات سلبی و عیب و نقص، و از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. خداوند در قرآن بارها بندگانش را به تسبیح خود فرامیخواند. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. تسبیح خداوند معانی متعددی میان مفسران دارد. ذکر اذکار خاص و نامهای خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و | {{پاسخ}}تسبیح خداوند به معنای منزه دانستن خداوند از هرگونه صفات سلبی و عیب و نقص، و از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. خداوند در قرآن بارها بندگانش را به تسبیح خود فرامیخواند. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند. تسبیح خداوند معانی متعددی میان مفسران دارد. ذکر اذکار خاص و نامهای خداوند، نماز، حمد و ستایش خداوند به صورت زبانی و قلبی و مهمتر از همه، تنزیه خداوند از هر عیب و نقصی و باور و ایمان قلبی به آن، از مفاهیم تسبیح شمرده میشود. | ||
== معنا و مفهوم تسبیح == | == معنا و مفهوم تسبیح == | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
تسبيح، تنزيه خداوند متعال در ذات و صفات و افعال، از همه كاستىها و ناشايستگىهاست.<ref>نهج الذكر، محمدی ریشهری، محمد، ج۱، ص۴۳۹</ref> خداوند در قرآن خود را منزه میشمرد.<ref>آیه ۹۳ سوره اسراء</ref> حضور صفات تنزیهی همراه با تسبیح الاهی در عبارات قرآنی، نشان از مفهوم سلبی در تسبیح دارد: تسبیح از شرک، تسبیح از اینکه فرزندی بگیرد، تسبیح از اینکه به وعدهاش عمل نکند.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۹۱۵</ref> | تسبيح، تنزيه خداوند متعال در ذات و صفات و افعال، از همه كاستىها و ناشايستگىهاست.<ref>نهج الذكر، محمدی ریشهری، محمد، ج۱، ص۴۳۹</ref> خداوند در قرآن خود را منزه میشمرد.<ref>آیه ۹۳ سوره اسراء</ref> حضور صفات تنزیهی همراه با تسبیح الاهی در عبارات قرآنی، نشان از مفهوم سلبی در تسبیح دارد: تسبیح از شرک، تسبیح از اینکه فرزندی بگیرد، تسبیح از اینکه به وعدهاش عمل نکند.<ref>دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۵، ص۵۹۱۵</ref> | ||
در قرآن تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است<ref>آیه ۲۰۶ سوره اعراف</ref> تسبیح در قرآن همراه با ذکر <ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> و حمد آمده است.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ سوره ق و آیه ۴۸ سوره طور</ref> از ابن عباس روایت آمده است که مقصود از تسبيح در ساعات شب، نماز شب است.<ref>مجمع البيان فی تفسير القرآن، طبرسی، ج۷، ص: ۵۸ | در قرآن تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است<ref>آیه ۲۰۶ سوره اعراف</ref> تسبیح در قرآن همراه با ذکر <ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> و حمد آمده است.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ سوره ق و آیه ۴۸ سوره طور</ref> از [[ابن عباس]] روایت آمده است که مقصود از تسبيح در ساعات شب، نماز شب است.<ref>مجمع البيان فی تفسير القرآن، طبرسی، ج۷، ص: ۵۸ | ||
</ref> مفسران مصادیق و معانی زیادی برای تسبیح ذکر کردهاند از جمله نمازهای پنچگانه، مطلق نماز، و مطلق تسبيح و حمد كه يا با يادآورى و تحميد قلبى باشد و يا با زبان، گفتن سبحان اللَّه و الحمد للَّه صورت گيرد و يا اعم از ذكر قلبى و زبانى باشد. برخی هم | </ref> مفسران مصادیق و معانی زیادی برای تسبیح ذکر کردهاند از جمله نمازهای پنچگانه، مطلق نماز، و مطلق تسبيح و حمد كه يا با يادآورى و تحميد قلبى باشد و يا با زبان، گفتن سبحان اللَّه و الحمد للَّه صورت گيرد و يا اعم از ذكر قلبى و زبانى باشد. برخی هم میگویند محصور در اذکار خاص است.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۳۳۸ | ||
</ref> بر این اساس تسبیح از یک باور قلبی نشأت میگیرد که خداوند را تنزیه میکند از هر عیب و نقص و ظلمی. از این جهت است که در آیه ۱۳۰ سوره طه پس از سفارش تسبیح به پیامبر، میگوید باشد که به مقام رضا برسی: {{قرآن|لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ|ترجمه=باشد كه خشنود گردى.}} چون این تنزیه و تسبیح خداوند، نشاندهنده تسلیم در برابر خداوند است و انسان به رضای قضا و قدر نائل میشود.<ref>الميزان في تفسير القرآن، طباطبایی، ج۱۴، ص: ۲۳۶</ref> | </ref> بر این اساس تسبیح از یک باور قلبی نشأت میگیرد که خداوند را تنزیه میکند از هر عیب و نقص و ظلمی. از این جهت است که در آیه ۱۳۰ [[سوره طه]] پس از سفارش تسبیح به پیامبر، میگوید باشد که به مقام رضا برسی: {{قرآن|لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ|ترجمه=باشد كه خشنود گردى.}} چون این تنزیه و تسبیح خداوند، نشاندهنده تسلیم در برابر خداوند است و انسان به رضای قضا و قدر نائل میشود.<ref>الميزان في تفسير القرآن، طباطبایی، ج۱۴، ص: ۲۳۶</ref> | ||
مفسران تسبيحگوى حقيقى را كسى | مفسران تسبيحگوى حقيقى را كسى میدانند كه باور كرده كه خداوند متعال در ذات و صفات و افعال، هيچ گونه كاستىاى ندارد و عظمت اين معنا را درك نموده است. بنا بر اين، كسى كه حتى در دل، بر مقدّرات الهى اعتراض دارد، نمىتواند در گفتن ذكر تسبيح، صادق باشد.<ref>نهج الذكر، محمدی ریشهری، محمد، ج۱، ص۴۳۷</ref> | ||
== امر به تسبیح خداوند در قرآن == | == امر به تسبیح خداوند در قرآن == | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== فضیلت تسبیح == | == فضیلت تسبیح == | ||
در قرآن پس از اینکه به پیامبر گفته میشود خدا را تسبیح گوید نتیجه آن را میگوید که {{قرآن|لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ|ترجمه=باشد كه خشنود گردى.|سوره=طه|آیه=۱۳۰}} مفسران | در قرآن پس از اینکه به پیامبر گفته میشود خدا را تسبیح گوید نتیجه آن را میگوید که {{قرآن|لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ|ترجمه=باشد كه خشنود گردى.|سوره=طه|آیه=۱۳۰}} مفسران گفتهاند هركس خدا را در دنيا خشنود كند، خدا او را در آخرت خشنود میكند.<ref>ترجمه تفسير كاشف، مغنیه، ج۱۵، ص: ۴۱۵</ref> و فضیلت این تسبیح را خشنودی از سوی خداوند به بنده میدانند.<ref>روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ج۱۳، ص: ۱۹۸</ref> | ||
[[امام صادق(ع)]] میفرماید عظمت ثواب دعا و تسبيحى را كه بنده ميان خود و خودش انجام مىدهد، جز خداى ـ تبارك و تعالى ـ كسى نمىداند.<ref>نهج الذكر، محمدی ریشهری، محمد، ج۱، ص۴۶۵</ref> | [[امام صادق(ع)]] میفرماید عظمت ثواب دعا و تسبيحى را كه بنده ميان خود و خودش انجام مىدهد، جز خداى ـ تبارك و تعالى ـ كسى نمىداند.<ref>نهج الذكر، محمدی ریشهری، محمد، ج۱، ص۴۶۵</ref> |