automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== معنای ممسوس فی ذات الله == | == معنای ممسوس فی ذات الله == | ||
ممسوس | [[فیض کاشانی]] ممسوس فی ذات الله را به معنای این دانسته که امام علی(ع) از خود بریده و به خدا وصل شده و همه قدرتها را غرق در قدرت خدا میداند. همچنین همه دانشها را برگرفته از دانش الهی دانسته و هر کمال و ارادهای را از خدا میبیند.<ref>فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، اصفهان، کتابخانه امام أمیر المؤمنین، چاپ اول، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۵۱۵.</ref> علی کبیر مدنی معتقد است چنین شخصی را نباید سب کرد؛ زیرا همه صفات و کمالاتش خدایی است.<ref>کبیر مدنی، علی خان، ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۴.</ref> | ||
برخی نیز ممسوس را به معنای مجذوب و شیفته کسی بودن دانستهاند.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} علامه مجلسی در توضیح این حدیث مینویسد: علی «ع» آزار و اذیتها را برای رضای خدا و نزدیک شدن به خداوند تحمل میکند و این بیانگر شدت محبت حضرت به خداوند و بیانگر پیروی حضرت از رضایت الهی است؛ گویا که آن حضرت مجنون خداست و همین است که در صفات مؤمنان آمده است که مردم آنها را دیوانه میپندارند و احتمال دارد ممسوس به معنای مخلوط شدن باشد یعنی گوشت و خون علی «ع» با محبت الهی مخلوط شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاءالتراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۳.</ref> | |||
احمد رحمانی در کتاب امام علی بن ابی طالب مینویسد: ممسوس به معنای مجنون (دیوانه) است، همان گونه که مجنون از گفتار دیگران باک ندارد، علی (علیه السلام) نیز در راه خدا باک ندارد که دیگران درباره او چگونه قضاوت کنند.<ref>رحمانی همدانی، احمد، الامام علی بن ابی طالب، بی جا، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۲.</ref> | احمد رحمانی در کتاب امام علی بن ابی طالب مینویسد: ممسوس به معنای مجنون (دیوانه) است، همان گونه که مجنون از گفتار دیگران باک ندارد، علی (علیه السلام) نیز در راه خدا باک ندارد که دیگران درباره او چگونه قضاوت کنند.<ref>رحمانی همدانی، احمد، الامام علی بن ابی طالب، بی جا، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۲.</ref> |