اختلاف آیت‌الله بروجردی با نواب صفوی

سؤال

اختلاف آیت الله العظمی بروجردی با فدائیان اسلام و شهید نواب بر سر چه بود؟

درگاه‌ها

اختلاف آیت‌الله بروجردی و نواب صفوی ریشه در نوع تفکر و نگاه آنان به دین و سیاست و حکومت دارد. آیت‌الله بروجردی به عنوان مرجعی مقتدر و زعیم حوزه علمیه، به تقویت حوزه علمیه و بنیه علمی طلاب اهتمام ویژه داشت و عموما در مسائل سیاسی ورود نمی‌کرد. در مقابل، نواب صفوی که روحانی‌ای جوان بود، اعتقاد به دخالت در امور سیاسی و تشکیل حکومت دینی داشت. نواب با توجه به این نوع نگاه، دست به اقدامات مسلحانه علیه حکومت پهلوی زد. این تفاوت بینش بین آیت‌الله بروجردی و نواب صفوی، اختلافاتی را دامن زد که منجر به تقابل و نزاع در یک مقطع زمانی در حوزه علمیه شد.

تفاوت دیدگاه آیت‌الله بروجردی و نواب صفوی

تصویری از آیت‌الله سید حسین بروجردی

رابطه دین و سیاست

آیت‌الله سید حسین بروجردی، از مراجع تقلید و رئیس حوزه علمیه قم در زمان خود بود. رفتار و منش آیت‌الله بروجردی در مسائل سیاسی به گونه‌ای بود که نزد بسیاری تداعی سکوت و بی‌عملی سیاسی را می‌کرد. به گزارش منابع تحلیلی، آیت‌الله بروجردی معتقد بود سالم‌ترین خط مشی برای روحانیت این است که از سیاست عملی برکنار باشند. بروجردی هضم مرجعیت در حکومت، حتی حکومت اسلامی که فدائیان بدان معتقد بودند را نمی‌پسندید و مرجعیت را جدای از هر نوع حکومت حتی حکومت اسلامی لحاظ می‌کرد. به گفته برخی، آیت‌الله بروجردی بر این عقیده بود که تا ایجاد تمام مقدمات لازم برای یک حکومت اسلامی، هرگونه اقدام غیرمحتاطانه،‌ ضربه‌ای سخت به تشیع و حوزه خواهد زد و از همین رو اهتمام خود را به تقویت حوزه علمیه و طلاب منحصر کرد.

با وجود منش محتاطانه و متأملانه آیت‌الله بروجردی در سیاست، او دولت را در اجرای سیاست‌های ضداسلامی آزاد نمی‌گذاشت و موارد متعددی وجود دارد که اقدامات او را در مقابله با سیاست‌های دولت‌های پهلوی دوم نشان می‌دهد. سلوک سیاسی آیت‌الله بروجردی، مدارا با مقام سلطنت از یک سو و تقویت مذهب تشیع در سطح ایران و جهان از سوی دیگر بود. تنها اقدامات سیاسی آیت‌الله بروجردی مختص دوران مرجعیت عامه وی بود که به رهنمودهایی به دولتیان محدود می‌شد. آیت‌الله بروجردی خود گفته بود: «من در امور سیاسی دخالت نمی‌کنم… و کوشش من این است که روحانیت را از جنجال‌های سیاسی دور نگه دارم».

مهمترین پیامد و تأثیر حرکت فدائیان اسلام آن است که برای نخستین بار عده‌ای از طلاب جوان خارج از سنت حوزه علمیه و مرجعیت دینی دست به فعالیت سیاسی زدند. عصاره تفکر نواب درباره مشی قهرآمیز این بود که وقتی گروهی از دشمنان اسلام بر امور مسلمین سیطره یابند و مسلمانان نتوانند از دین و جامعه اسلامی دفع شر کنند، کشتن در غیر میدان جنگ از نظر اسلام تجویز می‌شود. سید مجتبی نواب صفوی در کتاب «راهنمای حقایق» گسترش فساد و رواج بی‌دینی را عارضهٔ مدرنیسم و نظام پادشاهی می‌انگاشت. این در حالی بود که در تفکر دیگران چنین پیوندی مشاهده نمی‌شد.

تشکیل حکومت دینی

تصویری از مجتبی نواب صفوی

آیت‌الله بروجردی در اندیشه حکومت اسلامی در ایران نبود و در جهت استقرار آن، از موقعیت منحصر بفرد خود اقدامی ننمود. اما فدائیان اسلام به رهبری مجتبی نواب‌صفوی داعیهٔ برقراری حکومت اسلامی داشت.

جمعیت فدائیان اسلام که پیوندی ناگسستنی با نواب صفوی به عنوان رهبر خود داشت، با هدف اجرای احکام اسلام، تشکیل حکومت اسلامی با هدف کلان جهانی‌سازی اسلام، مبارزه با نظام سلطنت و مخالفت با اساس رژیم پهلوی یعنی شاه تأسیس شد. شهید نواب صفوی و فدائیان اسلام پیش‌قراولان تأسیس و برقراری حکومت اسلامی، پس از شهریور ۱۳۲۰ بودند. فداییان اسلام دفاع در برابر هجوم کفار را بر خود واجب دانسته و معتقد بودند بعضی از مسئولان مملکت، ابزار دست بیگانگان قرار گرفته‌اند. فداییان اسلام اعتقاد داشته‌اند، بایستی قیام کرد و بیگانه و هجومش را دفع نمود.

نواب در کتاب خود «راهنمای حقایق» می‌گوید توجه به این کتاب و عمل به نظرات او موجب رستگاری بشر و آبادانی ایران و جهان خواهد شد. نواب صفوی در این کتاب به صراحت و به آشکار، ضمن غیرقانونی خواندن رژیم حاکم، خواستار برقراری نظام یا دولت اسلامی در ایران، به جای «حکومت غاصب» شاه می‌شود.

تاریخچه اختلافات

قصد مقابله فدائیان اسلام با برگزاری تشییع جنازه رضاشاه از سوی آیت‌الله بروجردی به عنوان اخلال در نظم حوزه تلقی شد. این امر سرکوب طلاب طرفدار نواب صفوی را به دنبال داشت. آیت‌الله بروجردی در یکی از جلسات درس خود از فدائیان اسلام به عنوان طلاب و سادات عصبانی و «طلاب علوم دینی مردود» یاد کرد که باید موعظه شوند و از فدائیانِ اسلام خواسته بود که روش خود را دنبال نکنند. او چنین استدلال می‌کرد که ما تحولات زیادی را در عمرمان دیده‌ایم. در جریان مشروطیت و… دیدیم که کارها چگونه شروع و به کجا ختم شد.

فدائیان اسلام به حرکت‌های تند و انقلابی سیاسی و دینی شهره داشت و رفتار محافظه‌کارانه آیت الله بروجردی را تحمل نمی‌کرد. از بررسی اسناد و مدارک مربوط به فدائیان چنین برمی‌آید که نه تنها جمع کثیری از اعضای این تشکل خرده‌فروشان و بعضاً شاگردان مغازه‌های بازار تهران بودند، بلکه نیازهای مالی آن‌ها نیز از طریق بازاریان تأمین می‌شد.

مجتبی نواب صفوی در حوزه علمیه قم فعالیت وسیعی داشت. آیت‌الله بروجردی راضی به فعالیت نواب صفوی نبود. او اعتقاد داشتند طلاب باید درس بخوانند. اما نواب صفوی هر روز در مدرسه فیضیه، حرم حضرت معصومه(ع)، مکان‌های دیگر در شهر قم سخنرانی می‌کرد. حرکت نواب صفوی، حرکت انقلابی جوانانه‌ای بود که آن زمان در میان طلاب جوان بروز کرده بود و آیت‌الله بروجردی مانند آیت‌الله حائری یزدی باور به حفظ حوزه داشت و معتقد بودند طلاب باید درس بخوانند.

پیامدهای اختلافات

برخی معتقدند فعالیت فدائیان اسلام در قم با فراز و فرودهایی همراه بود؛ اختلاف بین افراد منتسب به آیت‌الله بروجردی و اعضای فدائیان اسلام، منجر به درگیری آن‌ها شد. بعدها متنی از سوی نواب صفوی در نشریه فدائیان اسلام منتشر شد که خطاب به آیت‌الله بروجردی، او را بی‌وفا، بدعتگذار در دین و دشمن اسلام خطاب کرد و با ادبیات زننده‌ای به او توهین نمود.

اختلاف شدید آیت‌الله بروجردی با جریان فدائیان اسلام و وجود شایعاتی در خصوص حمایت‌هایی از سوی آیت‌الله خمینی نسبت به این جریان، سبب شد تا رابطه آیت‌الله خمینی و آیت‌الله بروجردی که تا پیش از آن، رابطه‌ای تنگاتنگ بود،‌ به سردی درآید. بعدها در ماجرای اعدام نواب صفوی و تعدادی از فدائیان اسلام،‌ هنگامی که خدیجه ثقفی، همسر امام خمینی برای وساطت برای اعمال قدرت در لغو این حکم به آیت‌الله بروجردی مراجعه می‌کند، بروجردی این درخواست را رد می‌کند و می‌گوید که در این مساله دخالت نخواهد کرد.

منابع

• منتظری، حسینعلی (۱۳۷۹). خاطرات آیت‌الله حسینعلی منتظری. قم: دفتر حضرت آیت الله العظمی منتظری.
• خبرگزاری انتخاب (۱۱ خرداد ۱۳۹۹). «در ماجرای اعدام نواب صفوی، آقا رفتند پیش آقای بروجردی، ولی ایشان گفتند، دخالت نمی‌کنم». entekhab.ir. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴.
• خبرگزاری حوزه (۹ دی ۱۳۹۶). «گفت وگویی خواندنی با آیةالله علوی بروجردی». hawzah.net. دریافت‌شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴.