مقصود از خیانت همسران نوح(ع) و لوط(ع) در قرآن

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۸ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (۱ نسخه واردشده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

مقصود از خیانتِ زن حضرت لوط و نوح که در قرآن کریم آمده چیست؟

خیانت همسران نوح(ع) و لوط(ع) که در قرآن گفته شده را در کفر و همکاری این زنان با دشمنان دانسته‌اند.[۱] این زنان اسرار خانه را به دشمنان پیامبران می‌رساندند.[۱] مفسران معتقدند مقصود از خیانت همسران نوح و لوط، اعمال منافی عفت مانند زنا نیست بلکه همکاری با مشرکان بوده به نحوی که همسر نوح، او را دیوانه خطاب کرده و اسرار او را به مشرکان می‌گفت. همسر لوط نیز ستمکاران را به سوی همسرش فرستاد و آمدن میهمان برای لوط را به آنان گفت.[۲]

قرآن در سوره تحریم به خیانت همسران نوح و لوط، اشاره کرده است:﴿خداوند برای کسانی که کافر شده‌اند به همسر نوح و همسر لوط، مَثَل زده است، آن دو تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند.(تحریم:۱۰) مفسران با استناد به دو دلیل، معنای خیانت در این آیه را امور جنسی ندانسته‌اند و بلکه معتقدند کافر بودن این همسران، همکاری با مشرکان و اذیت کردن همسرانشان معنای خیانت است:

شفیع واقعی برای انسان، عمل صالح است. خانواده حتی اگر پیامبران و اولیاء باشند به تنهایی موجب شفاعت نمی‌شوند. (همان‌گونه که) عمل همسر لوط و همسر نوح بد بود، و وارد جهنم شدند.[۳]

  • سخن از زنان حضرت نوح و حضرت لوط در توبیخ دو همسر پیامبر اسلام(ص) است که در ماجرای افشای اسرار و آزار آن حضرت مقصر بودند.[۴] مثال آوردن داستان همسران لوط و نوح با داستان افشای اسرار خانه پیامبر(ص) را شاهد بر نوع خیانت همسران نوح و لوط در افشای اسرار خانه دانسته‌اند.[۵]
  • روایتی از پیامبر اسلام نقل شده که همسر هیچ پیامبری، هرگز آلوده به عمل منافی عفت نشده است.[۶]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۰۱، قم، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.
  2. مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۷، ص۳۶۸، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ق.
  3. مدرسی، من هدی القرآن، ج‏۱۶، ص۱۱۸، تهران، دار محبی الحسین، ۱۴۱۹ق.
  4. علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۳۴۳، قم، جامعهٔ مدرسین، ۱۴۱۷ق.
  5. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۰۲.
  6. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۰۱.