کرونا و لزوم بازاندیشی در نذرها

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۲۱ توسط Rezvani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

امروزه روشن شده که به‌جای نذر امام‌زاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها می‌توانند به بشر کمک کنند نه آنها!

درگاه‌ها
کرونا و بلایا.png


شرط اصلی در نذر کردن، خیر بودن آن است. در هر زمان، می‌توان مصداق کامل و بهترین کار برای نذر کردن را پیدا کرده و آن را انجام داد. اگر در یک دوران اولویت جامعه امور پزشکی و درمانی است، بهتر است نذر در این راستا باشد و این امر نه تنها با دستورات دینی منافات ندارد بلکه مطابق دستورات دینی نیز است.

همچنین نذر برای امامان معصوم(ع) و امام‌زادگانِ معتبر و باتقوا، در زمانی که از دنیا رفته‌اند، باید در امور خیریه و کمک به فقرا استفاده شود و ثواب آن کار به امام و امام‌زاده هدیه شود.[۱] همچنین نذر برای حرم آنها نیز کار خیر است؛ حرم‌سازی، گسترش و تقویت آن، هم زمینه‌ساز ارتباط معنوی مردم با خداوند است و هم زمنیه‌ساز اجتماعات مذهبی مردم که سبب اتحاد مؤمنان می‌شود.

در اسلام با اینکه به توسل و نذر، تأکید شده است اما این‌ها، انسان را از پزشک و درمان بی‌نیاز نمی‌کند. در طول تاریخ، مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیه‌های دینی، هم دعا و توسل داشته‌اند و هم پزشک و دوا، هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کرده‌اند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلمان‌نشین بسیاری از مراکز درمانی توسط افراد مسلمان و با انگیزه‌های دینی ساخته و وقف شده است.

محققان توجه داده‌اند که دو حیطه ایمان و علم، دو مسیر متفاوت هستند و نباید یکی از آن‌ها را فدای دیگری کرد. شهید مطهری معتقد است علم به ما روشنایی و توانایی می‌بخشد و ایمان، عشق و امید؛ علم، ابزار می‌سازد و ایمان مقصد؛ علم طبیعت‌ساز است و ایمان انسان‌ساز.[۲] او معتقد است تاریخ نشان داده که تفکیک علم و ایمان از یکدیگر چه نتایجی خواهد داشت؛ آنجا که علم بوده و جای ایمان خالی مانده، تمام قدرت علمی صرف خودخواهی‌ها و خودپرستی‌ها، افزون طلبی‌ها، برتری طلبی‌ها و استثمارها شده است.[۳]

منابع

  1. برای مطالعه احکام نذر، مراجعه شود به: «توضیح المسائل امام، احکام نذر و عهد» سایت آیت الله خامنه‌ای. موسوی، سیدجعفر، نذر و احکام آن.
  2. شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۲.
  3. شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۷.