کرونا و لزوم بازاندیشی در نذرها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<nowiki>{{جا:ویرایش}}</nowiki>
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}امروزه روشن شده که به‌جای نذر امام‌زاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها می‌توانند به بشر کمک کنند نه آنها!
{{سوال}}
امروزه روشن شده که به‌جای نذر امام‌زاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها می‌توانند به بشر کمک کنند نه آنها!
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
نذر به معنای انجام کار خیر برای خدا یا ترک کاری است که نکردنش بهتر است. نذر برای
{{درگاه|کرونا}}
شرط اصلی در نذر کردن، خیر بودن آن است. در هر زمان، می‌توان مصداق کامل و بهترین کار برای نذر کردن را پیدا کرده و آن را انجام داد. اگر در یک دوران اولویت جامعه امور پزشکی و درمانی است، بهتر است نذر در این راستا باشد و این امر نه تنها با دستورات دینی منافات ندارد بلکه مطابق دستورات دینی نیز است.


نذر برای آنها در زمانی که از دنیا رفته‌اند، باید صرف امور خیریه و کمک به فقرا شود و ثواب آن کار به امام و امام‌زاده هدیه شود.<ref>برای مطالعه احکام نذر، مراجعه شود به: [https://farsi.khamenei.ir/treatise-imam-content?id=573&tid=99 «احكام نذر و عهد»] سایت آیت الله خامنه‌ای.؛ موسوی، سیدجعفر، نذر و احکام آن.</ref>
همچنین نذر برای امامان معصوم(ع) و امام‌زادگانِ معتبر و باتقوا، در زمانی که از دنیا رفته‌اند، باید در امور خیریه و کمک به فقرا استفاده شود و ثواب آن کار به امام و امام‌زاده هدیه شود.<ref>برای مطالعه احکام نذر، مراجعه شود به: [https://farsi.khamenei.ir/treatise-imam-content?id=573&tid=99 «توضیح المسائل امام، احکام نذر و عهد»] سایت آیت الله خامنه‌ای. موسوی، سیدجعفر، نذر و احکام آن.</ref> همچنین نذر برای حرم آنها نیز کار خیر است؛ حرم‌سازی، گسترش و تقویت آن، هم زمینه‌ساز ارتباط معنوی مردم با خداوند است و هم زمنیه‌ساز اجتماعات مذهبی مردم که سبب اتحاد مؤمنان می‌شود.


همچنین نذر برای حرم آنها نیز کار خیر است چرا که حرم‌سازی و گسترش و تقویت آن، هم زمینه‌ساز ارتباط معنوی مردم با خداوند است و هم زمنیه‌ساز اجتماعات مذهبی مردم که سبب اتحاد مومنان می‌شود و هم سبب جمع آوری مال و نذورات برای صرف در امور خیریه می‌شود
در اسلام با اینکه به توسل و نذر، تأکید شده است اما این‌ها، انسان را از پزشک و درمان بی‌نیاز نمی‌کند. در طول تاریخ، مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیه‌های دینی، هم دعا و توسل داشته‌اند و هم پزشک و دوا، هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کرده‌اند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلمان‌نشین بسیاری از مراکز درمانی توسط افراد مسلمان و با انگیزه‌های دینی ساخته و وقف شده است.


توسل به معنای استمداد از اولیای الهی برای برآورده شدن حاجات، امر مسلم دینی است و یک باور خرافی نیست.[1] بله، این انتظار که هر دعا و توسلی لزوما برآورده شود، انتظار نابجایی است؛ یا این باور که با توسل و نذر، از به پزشک و درمان بی‌نیاز می‌شویم، باور نادرست و غلطی است.
محققان توجه داده‌اند که دو حیطه ایمان و علم، دو مسیر متفاوت هستند و نباید یکی از آن‌ها را فدای دیگری کرد. شهید مطهری معتقد است علم به ما روشنایی و توانایی می‌بخشد و ایمان، عشق و امید؛ علم، ابزار می‌سازد و ایمان مقصد؛ علم طبیعت‌ساز است و ایمان انسان‌ساز.<ref>شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۲.</ref> او معتقد است تاریخ نشان داده که تفکیک علم و ایمان از یکدیگر چه نتایجی خواهد داشت؛ آنجا که علم بوده و جای ایمان خالی مانده، تمام قدرت علمی صرف خودخواهی‌ها و خودپرستی‌ها، افزون طلبی‌ها، برتری طلبی‌ها و استثمارها شده است.<ref>شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۷.</ref>


حق‌بودن توسل و دعا علاوه بر مفیدبودن دوا و درمان، امر بدیهی و روشنی برای دینداران است. نذر امام و امام‌زاده و توسل به آنها، با کمک به مخارج امور بهداشتی و پزشکی هیچ تعارضی ندارد و هر دو به موازات هم مفید و لازم است.
در طول تاریخ مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیه‌های دینی، هم دعا و توسل داشته‌اند و هم پزشک و دوا، هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کرده‌اند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلمان‌نشین بسیاری از مراکز درمانی توسط افراد مسلمان و با انگیزه‌های دینی ساخته و وقف شده است.
در پایان توجه به این نکته نیز خالی از لطف نیست که اگرچه در نذر کردن، خیر بودن آن کار کافی است؛ اما با این حال، بهتر است همیشه اهم و مهم کرده و خیرترین کار را انجام دهیم و ثواب آن را به امام یا امام‌زادگان باتقوا اهداء کنیم. اگر در زمانه‌ای هستیم که نیازهای پزشکی و درمانی بسیار محدود است و اولویت جامعه، جمع‌آوری پول و نیرو برای درمان بیماری و پاکسازی شهر از ویروس و غیره است، بهتر است در این راستا نذر کنیم.
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
خط ۳۶: خط ۳۰:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
خط ۴۳: خط ۳۷:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:كورونا وضرورة اعادة التفكير بالنذور]]
[[en:Covid-19 and the Necessity of Rethinking about Nadhrs]]
[[es:Corona virus y la necesidad de reflexionar sobre las promesas]]
[[ps:کورونا او په نذرونو کي بیا د فکر کولو لزومتیا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۲۱

سؤال

امروزه روشن شده که به‌جای نذر امام‌زاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها می‌توانند به بشر کمک کنند نه آنها!

درگاه‌ها
کرونا و بلایا.png


شرط اصلی در نذر کردن، خیر بودن آن است. در هر زمان، می‌توان مصداق کامل و بهترین کار برای نذر کردن را پیدا کرده و آن را انجام داد. اگر در یک دوران اولویت جامعه امور پزشکی و درمانی است، بهتر است نذر در این راستا باشد و این امر نه تنها با دستورات دینی منافات ندارد بلکه مطابق دستورات دینی نیز است.

همچنین نذر برای امامان معصوم(ع) و امام‌زادگانِ معتبر و باتقوا، در زمانی که از دنیا رفته‌اند، باید در امور خیریه و کمک به فقرا استفاده شود و ثواب آن کار به امام و امام‌زاده هدیه شود.[۱] همچنین نذر برای حرم آنها نیز کار خیر است؛ حرم‌سازی، گسترش و تقویت آن، هم زمینه‌ساز ارتباط معنوی مردم با خداوند است و هم زمنیه‌ساز اجتماعات مذهبی مردم که سبب اتحاد مؤمنان می‌شود.

در اسلام با اینکه به توسل و نذر، تأکید شده است اما این‌ها، انسان را از پزشک و درمان بی‌نیاز نمی‌کند. در طول تاریخ، مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیه‌های دینی، هم دعا و توسل داشته‌اند و هم پزشک و دوا، هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کرده‌اند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلمان‌نشین بسیاری از مراکز درمانی توسط افراد مسلمان و با انگیزه‌های دینی ساخته و وقف شده است.

محققان توجه داده‌اند که دو حیطه ایمان و علم، دو مسیر متفاوت هستند و نباید یکی از آن‌ها را فدای دیگری کرد. شهید مطهری معتقد است علم به ما روشنایی و توانایی می‌بخشد و ایمان، عشق و امید؛ علم، ابزار می‌سازد و ایمان مقصد؛ علم طبیعت‌ساز است و ایمان انسان‌ساز.[۲] او معتقد است تاریخ نشان داده که تفکیک علم و ایمان از یکدیگر چه نتایجی خواهد داشت؛ آنجا که علم بوده و جای ایمان خالی مانده، تمام قدرت علمی صرف خودخواهی‌ها و خودپرستی‌ها، افزون طلبی‌ها، برتری طلبی‌ها و استثمارها شده است.[۳]

منابع

  1. برای مطالعه احکام نذر، مراجعه شود به: «توضیح المسائل امام، احکام نذر و عهد» سایت آیت الله خامنه‌ای. موسوی، سیدجعفر، نذر و احکام آن.
  2. شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۲.
  3. شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، ج۲، ص۳۷.