واژه عشق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (A.rezapour صفحه کلمه عشق در قرآن را به واژه عشق در قرآن منتقل کرد)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
واژه «عشق» و مشتقات آن، در [[قرآن]] نیامده است. اما کلمه محبت (دوست داشتن) مورد توجه خاص قرآن کریم بوده؛ تا آنجا که واژه «حُبّ» (دوستی) و مشتقات آن بیش از صد بار در قرآن به کار رفته است. قرآن در مواردی (دوست داشتن بسیار) را آورده که می توان آن‌را مرادف معنای عشق دانست؛ مانند: {{قرآن|و الّذین ءَامنوا أَشدُّ حبّاً للّه
واژه «عشق» و مشتقات آن، در [[قرآن]] نیامده است. اما کلمه محبت (دوست داشتن) مورد توجه خاص قرآن کریم بوده است؛ تا آنجا که واژه «حُبّ» (دوستی) و مشتقات آن بیش از صد بار در قرآن به کار رفته است. قرآن در مواردی (دوست داشتن بسیار) را آورده که می توان آن‌را مرادف معنای عشق دانست؛ مانند: {{قرآن|و الّذین ءَامنوا أَشدُّ حبّاً للّه|سوره = بقره| آیه = ۱۶۵| ترجمه = و کسانی که ایمان آورده‌اند، محبت بیشتری به خدا دارند.}}،  {{قرآن|.. . قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا
| سوره = بقره
| آیه = ۱۶۵
| ترجمه = و کسانی که ایمان آورده‌اند، محبت بیشتری به خدا دارند.
}}،  {{قرآن|.. . قد شغفها حُبّاً
| سوره = یوسف
| سوره = یوسف
| آیه = ۳۰
| آیه = ۳۰
خط ۱۶: خط ۱۲:
| آیه = ۲۰
| آیه = ۲۰
| ترجمه = و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.
| ترجمه = و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.
}} {{قرآن|انه لحب الخیر لشدید
}} {{قرآن|إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ
| سوره = عادیات
| سوره = عادیات
| آیه = ۸
| آیه = ۸
خط ۲۷: خط ۲۳:
* محبت باطل یا زمینی و مجازی.
* محبت باطل یا زمینی و مجازی.


آنچه بیشتر مورد توجه قرآن است و آیات بسیاری به آن اختصاص یافته، دوستی در راه خداست. قرآن کریم، نمونه‌ای از این محبّت خدایی را در سوره طه، در داستان حضرت [[موسی|موسی(ع)]] نقل می‌کند و می‌فرماید: {{قرآن|و ما أعجلک عن قومک یموسی قال هم أُولاءِ علی أثری و عجلتُ إلیک رَبّ لترضی
آنچه بیشتر مورد توجه قرآن است و آیات بسیاری به آن اختصاص یافته، دوستی در راه خداست. قرآن کریم، نمونه‌ای از این محبّت خدایی را در داستان حضرت [[موسی|موسی(ع)]] نقل می‌کند و می‌فرماید: {{قرآن|وَمَا أَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ  قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ|ترجمه = و ای موسی! چه چیز تو را (دور) از قوم خودت، به شتاب واداشته است؟ گفت: اینان در پی منند، و من ای پروردگارم به سویت شتافتم تا خشنود شوی.|سوره= طه|آیه=۸۴-۸۳}}
| ترجمه = و ای موسی! چه چیز تو را (دور) از قوم خودت، به شتاب واداشته است؟ گفت: اینان در پی منند، و من ای پروردگارم به سویت شتافتم تا خشنود شوی.
}}


روایات، از واژه عشق و مشتقات آن استفاده کرده‌اند؛ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «ِ مَنْ‏ عَشِق‏َ فعفّ ثمّ مات، مات شهیداً؛ کسی که عشق بورزد و عفاف پیشه کند و بمیرد شهید مرده است». امام علی(ع) فرموده‌اند: «ِ مَنْ‏ عَشِق‏َ شیئاً اعشی بصره و امرض قلبه …؛ کسی که به چیزی عشق بورزد چشم‌اش کور و قلبش نسبت به آن مریض می‌شود.<span></span>
امام علی(ع) فرمود: {{متن عربی|وَ مَنْ‏ عَشِقَ‏ شَيْئاً أَعْشَى‏ بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَه| ترجمه=کسی که به چیزی عشق بورزد چشم‌اش کور و قلبش نسبت به آن مریض می‌شود.}}<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۱۶۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۷: خط ۳۱:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن
| شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن
|شاخه فرعی۲ = جایگاه و اهمیت عبادت
| شاخه فرعی۲ = جایگاه و اهمیت عبادت
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۴۷: خط ۴۱:
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =شد
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱

سؤال

آیا در قرآن کریم کلمه عشق به کار رفته است؟

واژه «عشق» و مشتقات آن، در قرآن نیامده است. اما کلمه محبت (دوست داشتن) مورد توجه خاص قرآن کریم بوده است؛ تا آنجا که واژه «حُبّ» (دوستی) و مشتقات آن بیش از صد بار در قرآن به کار رفته است. قرآن در مواردی (دوست داشتن بسیار) را آورده که می توان آن‌را مرادف معنای عشق دانست؛ مانند: ﴿و الّذین ءَامنوا أَشدُّ حبّاً للّه؛ و کسانی که ایمان آورده‌اند، محبت بیشتری به خدا دارند.(بقره:۱۶۵)، ﴿.. . قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا؛ سخت خاطرخواه او شده است.(یوسف:۳۰)، ﴿وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا؛ و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.(فجر:۲۰) ﴿إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ؛ و او علاقه شديد به مال دارد.(عادیات:۸)

در قرآن کریم، دو نوع محبّت و دوستی مورد توجه قرار گرفته است:

  • محبت صحیح یا آسمانی و حقیقی.
  • محبت باطل یا زمینی و مجازی.

آنچه بیشتر مورد توجه قرآن است و آیات بسیاری به آن اختصاص یافته، دوستی در راه خداست. قرآن کریم، نمونه‌ای از این محبّت خدایی را در داستان حضرت موسی(ع) نقل می‌کند و می‌فرماید: ﴿وَمَا أَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ؛ و ای موسی! چه چیز تو را (دور) از قوم خودت، به شتاب واداشته است؟ گفت: اینان در پی منند، و من ای پروردگارم به سویت شتافتم تا خشنود شوی.(طه:۸۴-۸۳)

امام علی(ع) فرمود: «وَ مَنْ‏ عَشِقَ‏ شَيْئاً أَعْشَى‏ بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَه؛ کسی که به چیزی عشق بورزد چشم‌اش کور و قلبش نسبت به آن مریض می‌شود.»[۱]

منابع

  1. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۱۶۰.