فهرست اسماء الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۹

سؤال

اسماء الهی را نام ببرید؟

نام‌ها و اسامی خداوند در قرآن و روایات مختلف ذکر شده است. در روایتی پیامبر اکرم(ص)، ۹۹ نام برای خداوند می‌شمارند. همچنین برخی از ادعیه و روایات، نام‌های بسیاری برای خداوند ذکر کرده‌اند، که همگی آن‌ها اشاره به یک صفت از صفات خداوند دارد. بنابر قول مشهور، نام‌های خداوند منحصر در آنچه در ادعیه و قرآن آمده است نیست، و اگر نامی، اشاره به صفات کمالی خدا داشته باشد و از آن منع نشده باشد، می‌توان برای اطلاق بر خدا از آن استفاده کرد.

روایت نام‌های خدا

امام صادق(ع) از امام باقر(ع) و ایشان از امام سجاد(ع) و ایشان از امام حسین(ع) و ایشان از حضرت علی(ع) نقل نمودند که پیامبر اکرم(ص) فرمود:

حق تعالی را نَود و نُه اسم می‌باشد که اگر کسی آنها را برشمارد، وارد بهشت می‌شود و آن اسامی از این قرار است:

الله
الإله
الواحد
الأحد
الصّمد،
الأوّل،
الآخر،
السّمیع،
البصیر،
القدیر،
القاهر،
العلیّ،
الأعلی،
الباقی،
البدیع،
الباریء،
الأکرم،
الظّاهر،
الباطن،
الحیّ،
الحکیم،
العلیم،
الحلیم،
الحفیظ،
الحقّ،
الحسیب،
الحمید،
الحَفِیّ،
الرّبّ،
الرّحمن،
الرّحیم،
الذّاری،
الرّازق،
الرّقیب،
الرّؤوف،
الرّائی،
السّلام،
المؤمن،
المهیمن،
العزیز،
الجبّار،
المتکبّر،
السیّد،
السبوح،
الشهید،
الصّادق،
الصانع،
الطّاهر،
العدل،
العَفُوّ،
الغفور،
الغنیّ،
الغیاث،
الفاطر،
الفرد،
الفتّاح،
الفالق،
القدیم،
الملک،
القدّوس،
القویّ،
القریب،
القیّوم،
القابض،
الباسط،
قاضی الحاجات،
المجید،
المولی،
المنّان،
المحیط،
المبین،
المقیت،
المصوّر،
الکریم،
الکبیر،
الکافی،
کاشف الضّر،
الوتر،
النّور،
الوهاب،
النّاصر،
الواسع،
الودود،
الهادی،
الوفیّ،
الوکیل،
الوارث،
البرّ،
الباعث،
التّواب،
الجلیل،
الجواد،
الخبیر،
الخالق،
خیر النّاصرین،
الدّیّان،
الشکور،
العظیم،
اللطیف،
الشافی^[۱]

البته باید توجه داشت که معنی برشمردن اسماء الله در این حدیث نورانی، احاطه و آگاهی بر معانی آن اسماء می‌باشد نه صِرف خواندن اسماء الله.^[۲] به بیان دیگر هر یک از این نام‌ها صفات و ویژگی‌های خداوند متعال را بیان می‌کند و شمارش آن‌ها به معنی باور بر دارا بودن این صفات و ویژگی‌ها برای خداوند، است.

اسامی دیگر خداوند

اسماء الهی در نود و نه اسم مذکور منحصر نمی‌شود، بلکه برای حق تعالی اسماء زیادی در روایات و ادعیه معصومین(ع) ذکر گردیده است. در برخی ادعیه برای حق تعالی هزار و یک اسم مقدس ذکر شده است و در برخی دیگر چهار هزار اسم روایت شده است. اما وجه برشمردن این نود و نه اسم مبارک از میان سایر اسماء الله شرافت یا شهرت بیشتر این اسماء یا شمول و فراگیری این اسماء است.^[۳]

نامیدن خداوند با اسماء دیگر

نکته مهم در باب اسمای الهی این است که اسمای الهی بنابر قول مشهور، منحصر در آنچه در کتاب و سنت آمده نمی‌باشد. یعنی در صورتی که نامی، دلالت بر کمال داشته باشد و قابلیت اطلاق به خداوند را داشته باشد می‌توان از آن برای نامیدن خداوند استفاده کرد، البته احتیاط شرعی در این است که از نامی برای اطلاق به خداوند استفاده شود که زیبنده خداوند باشد. بنابر این همین که منع شرعی در اطلاق آن صفت کمالی بر حق تعالی نباشد، در جواز اطلاق آن بر خدا، کافی است.^[۴]

مطالعه بیشتر

۱. بحار الانوار، ج۴، ص۱۸۴ الی ۲۱۰.

۲. التوحید (صدوق)، ص۱۸۵ الی ۲۲۳.

۳. مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر.

۴. عده الداعی، (ابن حلّی)، ص۱۳۷ الی ۴۰۰.

منابع

↑ محمّد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج۴، ص۱۸۶، ح۱؛ صدوق، التوحید، ص۱۹۴، ح۸.
↑ صدوق، التوحید، ص۱۹۵.
↑ الکفعمی، ابراهیم بن علی، المقام الأسنی، ص۸۶.
↑ حسن‌زاده آملی، حسن، کلمه علیا در توقیفیت اسماء، ص۱۷.

[1] محمّد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج۴، ص۱۸۶، ح۱؛ صدوق، التوحید، ص۱۹۴، ح۸.

[2] صدوق، التوحید، ص۱۹۵.

[3] الکفعمی، ابراهیم بن علی، المقام الأسنی، ص۸۶.

[4] حسن‌زاده آملی، حسن، کلمه علیا در توقیفیت اسماء، ص۱۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
+نام‌ها و اسامی خداوند در [[قرآن]] و روایات مختلف ذکر شده است. در روایتی [[پیامبر اکرم(ص)]]، ۹۹ نام برای خداوند می‌شمارند. همچنین برخی از ادعیه و روایات، نام‌های بسیاری برای خداوند ذکر کرده‌اند، که همگی آن‌ها اشاره به یک صفت از صفات خداوند دارد. بنابر قول مشهور، نام‌های خداوند منحصر در آنچه در ادعیه و قرآن آمده است نیست، و اگر نامی، اشاره به صفات کمالی خدا داشته باشد و از آن منع نشده باشد، می‌توان برای اطلاق بر خدا از آن استفاده کرد.
+==روایت نام‌های خدا==
 [[امام صادق(ع)]] از [[امام باقر(ع)]] و ایشان از [[امام سجاد(ع)]] و ایشان از [[امام حسین(ع)]] و ایشان از [[حضرت علی(ع)]] نقل نمودند که [[پیامبر اکرم(ص)]] فرمود:
-«حق تعالی را نَود و نُه اسم می‌باشد که اگر کسی آنها را برشمارد، وارد بهشت می‌شود و آن اسامی از این قرار است:
+حق تعالی را نَود و نُه اسم می‌باشد که اگر کسی آنها را برشمارد، وارد بهشت می‌شود و آن اسامی از این قرار است:
+{{ستون|۷}}
-الله، الإله، الواحد، الأحد، الصّمد، الأوّل، الآخر، السّمیع، البصیر، القدیر، القاهر، العلیّ، الأعلی، الباقی، البدیع، الباریء، الأکرم، الظّاهر، الباطن، الحیّ، الحکیم، العلیم، الحلیم، الحفیظ، الحقّ، الحسیب، الحمید، الحَفِیّ، الرّبّ، الرّحمن، الرّحیم، الذّاری، الرّازق، الرّقیب، الرّؤوف، الرّائی، السّلام، المؤمن، المهیمن، العزیز، الجبّار، المتکبّر، السیّد، السبوح، الشهید، الصّادق، الصانع، الطّاهر، العدل، العَفُوّ، الغفور، الغنیّ، الغیاث، الفاطر، آلفرد، الفتّاح، الفالق، القدیم، الملک، القدّوس، القویّ، القریب، القیّوم، القابض، الباسط، قاضی الحاجات، المجید، المولی، المنّان، المحیط، المبین، المقیت، المصوّر، الکریم، الکبیر، الکافی، کاشف الضّر، الوتر، النّور، الوهاب، النّاصر، الواسع، الودود، الهادی، الوفیّ، الوکیل، الوارث، البرّ، الباعث، التّواب، الجلیل، الجواد، الخبیر، الخالق، خیر النّاصرین، الدّیّان، الشکور، العظیم، اللطیف، الشافی.»<ref>محمّد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج۴، ص۱۸۶، ح۱؛ صدوق، التوحید، ص۱۹۴، ح۸.</ref>
+* [[الله]]
+* الإله
-البته باید توجه داشت که معنی برشمردن اسماء الله در این حدیث نورانی، احاطه و آگاهی بر معانی آن اسماء می‌باشد نه صِرف خواندن اسماء الله.<ref>صدوق، التوحید، ص۱۹۵.</ref> به بیان دیگر هر یک از این نام‌ها صفات و ویژگی‌های خداوند متعال را بیان می‌کند و شمارش آن‌ها به معنی باور داشتن آدمی است بر آراستگی خداوند بر این صفات و ویژگی‌ها.
+* الواحد
+* الأحد
+* الصّمد،
+* الأوّل،
+* الآخر،
+* السّمیع،
+* البصیر،
+* القدیر،
+*القاهر،
+* العلیّ،
+* الأعلی،
+* الباقی،
+* البدیع،
+* الباریء،
+* الأکرم،
+* الظّاهر،
+* الباطن،
+* الحیّ،
+* الحکیم،
+* العلیم،
+* الحلیم،
+* الحفیظ،
+* الحقّ،
+* الحسیب،
+* الحمید،
+* الحَفِیّ،
+* الرّبّ،
+* الرّحمن،
+* الرّحیم،
+* الذّاری،
+* الرّازق،
+* الرّقیب،
+* الرّؤوف،
+* الرّائی،
+* السّلام،
+* المؤمن،
+* المهیمن،
+* العزیز،
+* الجبّار،
+* المتکبّر،
+* السیّد،
+* السبوح،
+* الشهید،
+* الصّادق،
+* الصانع،
+* الطّاهر،
+* العدل،
+* العَفُوّ،
+* الغفور،
+* الغنیّ،
+* الغیاث،
+* الفاطر،
+* الفرد،
+* الفتّاح،
+* الفالق،
+* القدیم،
+* الملک،
+* القدّوس،
+* القویّ،
+* القریب،
+* القیّوم،
+* القابض،
+* الباسط،
+* قاضی الحاجات،
+* المجید،
+* المولی،
+* المنّان،
+* المحیط،
+* المبین،
+* المقیت،
+* المصوّر،
+* الکریم،
+* الکبیر،
+* الکافی،
+* کاشف الضّر،
+* الوتر،
+* النّور،
+* الوهاب،
+* النّاصر،
+* الواسع،
+* الودود،
+* الهادی،
+* الوفیّ،
+* الوکیل،
+* الوارث،
+* البرّ،
+* الباعث،
+* التّواب،
+* الجلیل،
+* الجواد،
+* الخبیر،
+* الخالق،
+* خیر النّاصرین،
+* الدّیّان،
+* الشکور،
+* العظیم،
+* اللطیف،
+* الشافی<ref>محمّد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج۴، ص۱۸۶، ح۱؛ صدوق، التوحید، ص۱۹۴، ح۸.</ref>
+{{پایان}}
-ذکر دو نکته در باب اسمای الهی لازم است:
+البته باید توجه داشت که معنی برشمردن اسماء الله در این حدیث نورانی، احاطه و آگاهی بر معانی آن اسماء می‌باشد نه صِرف خواندن اسماء الله.<ref>صدوق، التوحید، ص۱۹۵.</ref> به بیان دیگر هر یک از این نام‌ها صفات و ویژگی‌های خداوند متعال را بیان می‌کند و شمارش آن‌ها به معنی باور بر دارا بودن این صفات و ویژگی‌ها برای خداوند، است.
-'''اول:''' اسماء الهی در نود و نه اسم مذکور منحصر نمی‌باشد، بلکه برای حق تعالی اسماء زیادی در روایات و ادعیه معصومین(ع) ذکر گردیده است. در برخی ادعیه برای حق تعالی هزار و یک اسم مقدس ذکر شده و در برخی دیگر چهار هزار اسم مبارک روایت شده است. اما وجه برشمردن این نود و نه اسم مبارک از میان سایر اسماء الله شرافت یا شهرت بیشتر این اسماء مقدس و نورانی است در نسبت با دیگر نام‌های الهی. یا شمول و فراگیری این اسماء است در نسبت با دیگر اسامی که زیر مجموعه اسماء مقدس می‌باشند.<ref>الکفعمی، ابراهیم بن علی، المقام الأسنی، ص۸۶.</ref>
+==اسامی دیگر خداوند==
+'''اسماء الهی''' در نود و نه اسم مذکور منحصر نمی‌شود، بلکه برای حق تعالی اسماء زیادی در روایات و ادعیه معصومین(ع) ذکر گردیده است. در برخی ادعیه برای حق تعالی هزار و یک اسم مقدس ذکر شده است و در برخی دیگر چهار هزار اسم روایت شده است. اما وجه برشمردن این نود و نه اسم مبارک از میان سایر اسماء الله شرافت یا شهرت بیشتر این اسماء یا شمول و فراگیری این اسماء است.<ref>الکفعمی، ابراهیم بن علی، المقام الأسنی، ص۸۶.</ref>
-'''دوم:''' نکته مهم در باب اسمای الهی این است که اسمای الهی توقیفی و منحصر در آنچه در کتاب و [[سنت]] آمده نمی‌باشد. یعنی این‌طور نیست که در اطلاق هر لفظ که دلالت بر صفت کمال دارد بر خدای سبحان، باید اذن شرعی داشته باشیم و نتوانیم اسم‌هایی غیر از آنچه در کتاب و سنت آمده بر حق تعالی اطلاق کنیم. بلکه همین که منع شرعی در اطلاق آن صفت کمالی بر حق تعالی نباشد، کافی است در جواز اطلاق آن بر حق تعالی.<ref>حسن‌زاده آملی، حسن، کلمه علیا در توقیفیت اسماء، ص۱۷.</ref>
+==نامیدن خداوند با اسماء دیگر==
+{{اصلی|توقیفی بودن اسماء الهی}}
+نکته مهم در باب اسمای الهی این است که اسمای الهی بنابر قول مشهور، منحصر در آنچه در کتاب و [[سنت]] آمده نمی‌باشد. یعنی در صورتی که نامی، دلالت بر کمال داشته باشد و قابلیت اطلاق به خداوند را داشته باشد می‌توان از آن برای نامیدن خداوند استفاده کرد، البته احتیاط شرعی در این است که از نامی برای اطلاق به خداوند استفاده شود که زیبنده خداوند باشد. بنابر این همین که منع شرعی در اطلاق آن صفت کمالی بر حق تعالی نباشد، در جواز اطلاق آن بر خدا، کافی است.<ref>حسن‌زاده آملی، حسن، کلمه علیا در توقیفیت اسماء، ص۱۷.</ref>
 <span></span>
@@ خط ۴۱: / خط ۱۴۵: @@
 }}
 {{تکمیل مقاله
-  | شناسه =-
+  | شناسه =شد
-  | تیترها =-
+  | تیترها =شد
   | ویرایش =شد
   | لینک‌دهی =شد
@@ خط ۵۲: / خط ۱۵۶: @@
   | تکمیل =
   | اولویت =ج
-  | کیفیت =ج
+  | کیفیت =ب
 }}
 {{پایان متن}}