فرق گذاشتن یعقوب(ع) میان یوسف(ع) و برادرانش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
دلیل و مدرک معتبری که ثابت کند حضرت یعقوب(ع) بین یوسف(ع) و سایر فرزندان خود، تبعیض در عمل داشته وجود ندارد،<ref>نگاه کنید به سیّد مرتضی، علم الهدی، تنزیه الانبیاء، قم، انتشارات بصیرتی، بی تا، ص۴۲.</ref> تنها جایی که در قرآن کریم پیرامون محبت ویژه یعقوب به یوسف و برادرش بنیامین اشاره شده، نقل قولی است که قرآن کریم از سخنان برادران او می‌کند، که: {{قرآن|إذ قَالوُا لَیُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلَی أبِینا وَ نَحن عصبه
[[حضرت یعقوب(ع)]] رفتار تبعیض آمیزی میان [[یوسف(ع)]] و سایر فرزندان خود نداشت.<ref>سیدمرتضی، تنزیه الانبیاء، قم، انتشارات بصیرتی، بی تا، ص۴۲.</ref> البته ممکن است حضرت یعقوب کمالاتی را در وجود حضرت یوسف می‌دیده و به همین جهت علاقه قلبی بیشتری به او داشت.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.</ref> براساس آموزه‌های اسلامی، یعقوب(ع) بر خلاف [[عدالت]] رفتار نمی‌کرده است.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.</ref>
| ترجمه = هنگامی که (برادران او) گفتند: یوسف و برادرش نزد پدرمان از ما که جمعی نیرومند هستیم دوست داشتنی‌ترند. قطعاً پدر ما در اشتباه آشکار است
}} <ref>یوسف/ ۸.</ref> و این، احساسی بود که آنها داشتند و هیچ تلازمی وجود ندارد که حضرت یعقوب به گونه‌ای حساسیت برانگیز رفتار می‌کرده است.<ref>نگاه کنید به سید مرتضی، تنزیه الانبیاء همان.</ref>


بلکه اصول مسلم عقلی و نقلی که درباره مقامات و انبیای الهی در دست داریم پذیرای آن نیست که حضرت یعقوب(ع) عشق و علاقه مفرط نسبت به یوسف داشته به گونه‌ای که بر خلاف عدل و انصاف رفتار می‌کرده است.<ref>نگاه کنید به طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.</ref>
قرآن تنها در یک آیه تصور برادران یوسف را نقل کرده که گمان می‌کردند یعقوب علاقه خاصی به یوسف و برادرش بنیامین دارد:


بنابر این حضرت یعقوب(ع) به وظایف الهی پدرانه خود عمل می‌کرده است، و اشکالی متوجه رفتار او نیست. آنچه موجب به وقوع پیوستن داستان غم‌انگیز توطئه بر علیه یوسف شد، مجموعه عواملی است که از اختیار آن حضرت خارج بود، از جمله از مادرِ دیگر بودن او و برادرش، و مورد نوازش قرار گرفتن او که با توجه با کمی سن و نداشتن مادر طبیعی بود. و همین مقدار زمینه آتش حسد آنان را شعله‌ور کرد.
{{قرآن||ترجمه=برادران او گفتند: یوسف و برادرش نزد پدرمان از ما که نیرومند هستیم محبوب‌تر هستند.|سوره=یوسف|آیه=۸}} محققان معتقدند این احساسی بود که آنها داشتند و از آن رفتار اشتباه یعقوب به دست نمی‌آید.<ref>سیّد مرتضی، علم الهدی، تنزیه الانبیاء، قم، انتشارات بصیرتی، بی تا، ص۴۲.</ref>


حضرت یعقوب با توجه به شناختی که از روحیات فرزندان خود داشت، از هر کاری که موجب تشتت و وقوع فتنه‌ای شود جلوگیری می‌کرد، و به همین علت وقتی یوسف خوابش را برای پدر نقل کرد، زنگ خطر در ذهن حضرت یعقوب نواخته شد و فرزندش را از نقل آن با دیگران منع کرد و فرمود: {{قرآن|یَا بُنَیَّ لا تَقصُص رُؤیاکَ عَلَی إخوَتِکَ فَیَکیدُوا لَکَ کَیداً
رفتار یعقوب(ع) را پدرانه دانسته‌اند که یوسف و بنیامین را که کم‌سن بودند، بیشتر مورد نوازش قرار می‌داد. همچنین مرگ مادر یوسف، محبت بیشتر یعقوب(ع) را طلب می‌کرد. همین موارد موجب حساسیت و حسادت برادران یوسف نسبت به او شد.
| ترجمه = فرزندم! خواب خود را برای برادرانت بازگو مکن، که برای تو نقشه (خطرناکی) می‌کشند.
}} <ref>یوسف/ ۵.</ref>


حضرت یعقوب رفتار تبعیض آمیز نداشته است، تنها ممکن است حضرت یعقوب کمالاتی را که در وجود حضرت یوسف می‌دید، و از مقام و منزلت الهی‌ای که یوسف در آینده از آن بهره‌مند می‌شد آگاهی داشت، لذا علاقه و محبت قلبی بیشتری به او داشت، اما این امر هرگز بر رفتار عملی یعقوب تأثیر نمی‌گذاشت.<ref>نگاه کنید به طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.</ref>
از آیه پنج سوره یوسف به دست آمده که یعقوب، از هر کاری که موجب وقوع فتنه بود، جلوگیری می‌کرد، و وقتی از خواب یوسف اطلاع یافت، او را از نقل آن به دیگران، منع کرد: {{قرآن||ترجمه=فرزندم! خواب خود را برای برادرانت بازگو مکن، که برای تو نقشه (خطرناکی) می‌کشند.|سوره=یوسف|آیه=۵}}
 
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱. تنزیه الأنبیاء، سیّد مرتضی، ص۴۳، انتشارات بصیرتی، قم، بی تاریخ.
 
۲. ترجمه تفسیر المیزان، طباطبائی، ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.
 
۳. تفسیر نور، قرائتی، ج۶، ص۳۰، نشر مرکز فرهنگی درسهائی از قرآن، چاپ هفتم، ۱۳۸۲.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۲: خط ۱۹:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = نبوت
  | شاخه فرعی۱ = نبوت
  |شاخه فرعی۲ = عصمت انبیا
  | شاخه فرعی۲ = عصمت انبیا
  |شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =شد
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۰


سؤال

آیا کار حضرت یعقوب که بین یوسف و سایر فرزندان فرق می‌گذاشت و تفاوت قائل می‌شد، درست است و با مقام نبوت سازگاری دارد؟

حضرت یعقوب(ع) رفتار تبعیض آمیزی میان یوسف(ع) و سایر فرزندان خود نداشت.[۱] البته ممکن است حضرت یعقوب کمالاتی را در وجود حضرت یوسف می‌دیده و به همین جهت علاقه قلبی بیشتری به او داشت.[۲] براساس آموزه‌های اسلامی، یعقوب(ع) بر خلاف عدالت رفتار نمی‌کرده است.[۳]

قرآن تنها در یک آیه تصور برادران یوسف را نقل کرده که گمان می‌کردند یعقوب علاقه خاصی به یوسف و برادرش بنیامین دارد:

﴿برادران او گفتند: یوسف و برادرش نزد پدرمان از ما که نیرومند هستیم محبوب‌تر هستند.(یوسف:۸) محققان معتقدند این احساسی بود که آنها داشتند و از آن رفتار اشتباه یعقوب به دست نمی‌آید.[۴]

رفتار یعقوب(ع) را پدرانه دانسته‌اند که یوسف و بنیامین را که کم‌سن بودند، بیشتر مورد نوازش قرار می‌داد. همچنین مرگ مادر یوسف، محبت بیشتر یعقوب(ع) را طلب می‌کرد. همین موارد موجب حساسیت و حسادت برادران یوسف نسبت به او شد.

از آیه پنج سوره یوسف به دست آمده که یعقوب، از هر کاری که موجب وقوع فتنه بود، جلوگیری می‌کرد، و وقتی از خواب یوسف اطلاع یافت، او را از نقل آن به دیگران، منع کرد: ﴿فرزندم! خواب خود را برای برادرانت بازگو مکن، که برای تو نقشه (خطرناکی) می‌کشند.(یوسف:۵)

منابع

  1. سیدمرتضی، تنزیه الانبیاء، قم، انتشارات بصیرتی، بی تا، ص۴۲.
  2. طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.
  3. طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان ترجمه: همدانی، ج۱۱، ص۱۲۵.
  4. سیّد مرتضی، علم الهدی، تنزیه الانبیاء، قم، انتشارات بصیرتی، بی تا، ص۴۲.