سوره‌های مسبحات: تفاوت میان نسخه‌ها

(جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
«مسبّحات» از ماده «سبح» است و «سبح» در لغت به معنای حمد، ستایش، تقدیس، پاک و منزه دانستن است.<ref>سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ماده سبح.</ref> سوره‌هایی که با الفاظی از ماده «سبح» آغاز شده باشند، و ابتدای این سور با حمد و تسبیح الهی آغاز می‌شود، سوره‌های مسبّحات نامیده می‌شود. سوره‌های [[سوره اسراء|اسراء]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]]، [[سوره جمعه|جمعه]]، [[سوره تغابن|تغابن]] و [[سوره اعلی|اعلی]]، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط [[پیامبر(ص)]] صورت گرفته است.<ref>رازی، ابوالفتوح، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.</ref>
سوره‌هایی که با الفاظی از ماده «سبح» آغاز شده باشند، و ابتدای این سور با حمد و تسبیح الهی آغاز می‌شود، سوره‌های مسبّحات نامیده می‌شود. سوره‌های [[سوره اسراء|اسراء]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]]، [[سوره جمعه|جمعه]]، [[سوره تغابن|تغابن]] و [[سوره اعلی|اعلی]]، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط [[پیامبر(ص)]] صورت گرفته است.<ref>رازی، ابوالفتوح، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.</ref>
 
«مسبّحات» از ماده «سبح» است و «سبح» در لغت به معنای حمد، ستایش، تقدیس، پاک و منزه دانستن است.<ref>سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ماده سبح.</ref>  


آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:
آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:
خط ۱۴: خط ۱۶:
* '''سوره تغابن''': {{قرآن|یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}}
* '''سوره تغابن''': {{قرآن|یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}}
* '''سوره اعلی''': {{قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی|ترجمه=منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!}}
* '''سوره اعلی''': {{قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی|ترجمه=منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!}}
{{پایان پاسخ}}
<span></span><span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳.
 
۲. طباطبایی، علامه محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم، سید محمد باقر همدانی، ج۶.
 
۳. قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ج۱۱.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۶

سؤال

سوره‌های مسبّحات را نام ببرید.

سوره‌هایی که با الفاظی از ماده «سبح» آغاز شده باشند، و ابتدای این سور با حمد و تسبیح الهی آغاز می‌شود، سوره‌های مسبّحات نامیده می‌شود. سوره‌های اسراء، حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط پیامبر(ص) صورت گرفته است.[۱]

«مسبّحات» از ماده «سبح» است و «سبح» در لغت به معنای حمد، ستایش، تقدیس، پاک و منزه دانستن است.[۲]

آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:

  • سوره اسراء: ﴿سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَیٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الحرام…؛ پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود را از مسجد حرام …
  • سوره حدید: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ…؛ آنچه در آسمان‌ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند …
  • سوره حشر: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند
  • سوره صف: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره جمعه: ﴿یُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره تغابن: ﴿یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره اعلی: ﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی؛ منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!

منابع

  1. رازی، ابوالفتوح، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.
  2. سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ماده سبح.