سوره‌های عزائم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
عزائم از ماده عزم به معنای قصد، آهنگ و اراده به کار [[واجب]] است.<ref>سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ، جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، اسلام، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.</ref> چهار سوره [[سوره نجم|نجم]]، [[سوره فصلت|فصلت]]، [[سوره سجده|سجده]] و [[سوره علق|علق]]، '''عزائم السجود'''، '''عزائم سور''' و '''سوره‌های عزائم''' نامیده شده‌اند، زیرا این سوره‌ها سجده واجب دارند و اگر شخصی [[آیه سجده دار]] را در این سوره‌ها بخواند یا گوش دهد، واجب است سجده کند.
عزائم از ماده عزم به معنای قصد، آهنگ و اراده به کار [[واجب]] است.<ref>سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ، جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، اسلام، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.</ref> چهار سوره [[سوره نجم|نجم]]، [[سوره فصلت|فصلت]]، [[سوره سجده|سجده]] و [[سوره علق|علق]]، '''عزائم السجود'''، '''عزائم سور''' و '''سوره‌های عزائم''' نامیده شده‌اند، زیرا این سوره‌ها [[سجده واجب و مستحبی بعضی آیات|سجده واجب]] دارند و اگر شخصی [[آیه سجده دار]] را در این سوره‌ها بخواند یا گوش دهد، واجب است سجده کند.


نام گذاری این سوره‌ها به عزائم از زمان [[پیامبر(ص)]] و توسط ایشان صورت گرفته است.<ref>زحیلی و هبته بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۱؛ و طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۵۴.</ref>
نام گذاری این سوره‌ها به عزائم از زمان [[پیامبر(ص)]] و توسط ایشان صورت گرفته است.<ref>زحیلی و هبته بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۱؛ و طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۵۴.</ref>
خط ۳۲: خط ۳۲:
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۱

سؤال

سوره‌های عزائم کدامند و بفرمایید چرا به این اسم، نامیده شده‌اند؟

عزائم از ماده عزم به معنای قصد، آهنگ و اراده به کار واجب است.[۱] چهار سوره نجم، فصلت، سجده و علق، عزائم السجود، عزائم سور و سوره‌های عزائم نامیده شده‌اند، زیرا این سوره‌ها سجده واجب دارند و اگر شخصی آیه سجده دار را در این سوره‌ها بخواند یا گوش دهد، واجب است سجده کند.

نام گذاری این سوره‌ها به عزائم از زمان پیامبر(ص) و توسط ایشان صورت گرفته است.[۲]


مطالعه بیشتر

  • لاهیجی، محمد بن علی شریف، تفسیر شریف لاهیجی، ج۳، ص۵۹۸.
  • قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ج۸، ص۲۷۴.
  • فیض الاسلام، ترجمه قرآن، ج۳، ص۸۲۰.
  • قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۳۱.

منابع

  1. سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ، جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، اسلام، چاپ پانزدهم، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۰۴۵.
  2. زحیلی و هبته بن مصطفی، تفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۱؛ و طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۵۴.