دوست داشتن همسر از نشانه‌های ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا جمهوری اسلامی به اهداف خود نرسیده است؟
چرا جمهوری اسلامی به اهداف خود نرسیده است؟
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
پاس داشتن مقام زن و احترام به آن­ها، مورد سفارش مؤكّد و مكرّر حضرت ختمي مرتب صلي الله عليه و آله و ائمه اطهار(عليهم السلام) بوده است كه در ذيل به چند نمونه از آن اشاره مي نمائيم:
پاس داشتن مقام زن و احترام به آنها، مورد سفارش مؤکّد و مکرّر حضرت ختمی مرتب صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است که در ذیل به چند نمونه از آن اشاره می نمائیم:
قال رسول اللّه(صلي الله عليه و آله): «كلّما ازداد العبد ايماناً ازداد حبّاً للنساء؛ به هر ميزان كه ايمان بندگان خدا افزايش يابد، محبت و دوستي آنان نسبت به زنان نيز ازدياد خواهد يافت».<ref>محمدي ري شهري، محمد، ميزان الحكمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص106، ح18347.</ref>
۱ـ قال رسول اللّه (صلی الله علیه و آله): «کلّما ازداد العبد ایماناً ازداد حبّاً للنساء؛ به هر میزان که ایمان بندگان خدا افزایش یابد، محبت و دوستی آنان نسبت به زنان نیز ازدیاد خواهد یافت».<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص106، ح18347.</ref>
قال الصادق(عليه السلام): من اخلاق الانبياء حبّ للنساء. رئيس مذهب شيعه امام جعفر صادق(عليه السلام) مي فرمايند: از جمله اخلاق انبياء الهي (كه اسوه و الگوي ما در همه امور از جمله آداب معاشرت هستند) دوست داشتن زنان است».<ref>محمدي ري شهري، محمد، ميزان الحكمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص۱۰۷.</ref>
۲ـ قال الصادق (علیه السلام): من اخلاق الانبیاء حبّ للنساء. رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: از جمله اخلاق انبیاء الهی (که اسوه و الگوی ما در همه امور از جمله آداب معاشرت هستند) دوست داشتن زنان است».<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص۱۰۷.</ref>
3ـ نيز در برخي روايات، اهانت به زنان، شيوه افراد پست و فرومايه دانسته شده است.
۳ـ نیز در برخی روایات، اهانت به زنان، شیوه افراد پست و فرومایه دانسته شده است.
با اين وجود بايد يادآور شدکه، اين دستورات ارتباطي با فمينيسم ندارد بلكه اصولا تفكر فمينيستي در تغاير با تفكر و دستورات اسلامي و بلكه ديني است و اين حقيقت با توضيح درباره فمينيسم و نمودهاي تفكر فمينيستي، روشن خواهد شد.
با این وجود باید یادآور شدکه، این دستورات ارتباطی با فمینیسم ندارد بلکه اصولاً تفکر فمینیستی در تغایر با تفکر و دستورات اسلامی و بلکه دینی است و این حقیقت با توضیح درباره فمینیسم و نمودهای تفکر فمینیستی، روشن خواهد شد.
 
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۲۵: خط ۲۶:
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =
  | بازبینی =

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۴

سؤال

چرا جمهوری اسلامی به اهداف خود نرسیده است؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


پاس داشتن مقام زن و احترام به آنها، مورد سفارش مؤکّد و مکرّر حضرت ختمی مرتب صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است که در ذیل به چند نمونه از آن اشاره می نمائیم: ۱ـ قال رسول اللّه (صلی الله علیه و آله): «کلّما ازداد العبد ایماناً ازداد حبّاً للنساء؛ به هر میزان که ایمان بندگان خدا افزایش یابد، محبت و دوستی آنان نسبت به زنان نیز ازدیاد خواهد یافت».[۱] ۲ـ قال الصادق (علیه السلام): من اخلاق الانبیاء حبّ للنساء. رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: از جمله اخلاق انبیاء الهی (که اسوه و الگوی ما در همه امور از جمله آداب معاشرت هستند) دوست داشتن زنان است».[۲] ۳ـ نیز در برخی روایات، اهانت به زنان، شیوه افراد پست و فرومایه دانسته شده است. با این وجود باید یادآور شدکه، این دستورات ارتباطی با فمینیسم ندارد بلکه اصولاً تفکر فمینیستی در تغایر با تفکر و دستورات اسلامی و بلکه دینی است و این حقیقت با توضیح درباره فمینیسم و نمودهای تفکر فمینیستی، روشن خواهد شد.

منابع

  1. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص106، ح18347.
  2. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مرکز نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، 1404ق، ج9، ص۱۰۷.