دوستی و دشمنی با امام علی(ع) در احادیث اهل‌سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (انتقال از رده:مقالات پیشنهادی به رده:مقاله‌های پیشنهادی ردهانبوه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|غدیر}} | {{درگاه|غدیر}} | ||
احادیثی با موضوع دوستی و دشمنی با [[امام علی(ع)]] و نتایج آن در منابع حدیث [[اهل سنت|اهل‌سنت]] نقل شده است؛ از جمله به این روایات می‌توان اشاره کرد: | |||
[[پیامبر اسلام(ص)]] به [[عمار]] فرمود: {{عربی|یا عمار إن رأیتَ علیاً قد سلک وادیاً و سلک الناس وادیاً آخر، فاسلُک مع علی و دَعِ الناس، إنه لن یدلّک علی ردی و لن یخرجک من الهدی|ترجمه=ای عمار، اگر دیدی علی بن ابیطالب راهی را پیمود و مردم راه دیگری را پیمودند، تو با علی بن ابیطالب همراه شو و مردم را رها کن، همانا او، تو را بر پَستی راهنمایی نمی‌کند و تو را از هدایت و راه صحیح، خارج نمی‌کند}}.<ref>متقی هندی، کنزالعمال، ۱۶ جلدی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۱، ص۶۱۲.</ref> | [[پیامبر اسلام(ص)]] به [[عمار]] فرمود: {{عربی|یا عمار إن رأیتَ علیاً قد سلک وادیاً و سلک الناس وادیاً آخر، فاسلُک مع علی و دَعِ الناس، إنه لن یدلّک علی ردی و لن یخرجک من الهدی|ترجمه=ای عمار، اگر دیدی علی بن ابیطالب راهی را پیمود و مردم راه دیگری را پیمودند، تو با علی بن ابیطالب همراه شو و مردم را رها کن، همانا او، تو را بر پَستی راهنمایی نمی‌کند و تو را از هدایت و راه صحیح، خارج نمی‌کند}}.<ref>متقی هندی، کنزالعمال، ۱۶ جلدی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۱، ص۶۱۲.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۸
سؤال
یک حدیث در مورد دوستی و دشمنی با امام علی(ع) از کتب اهل سنت بیان کنید؟
درگاه‌ها
احادیثی با موضوع دوستی و دشمنی با امام علی(ع) و نتایج آن در منابع حدیث اهل‌سنت نقل شده است؛ از جمله به این روایات می‌توان اشاره کرد:
پیامبر اسلام(ص) به عمار فرمود: «یا عمار إن رأیتَ علیاً قد سلک وادیاً و سلک الناس وادیاً آخر، فاسلُک مع علی و دَعِ الناس، إنه لن یدلّک علی ردی و لن یخرجک من الهدی؛ ای عمار، اگر دیدی علی بن ابیطالب راهی را پیمود و مردم راه دیگری را پیمودند، تو با علی بن ابیطالب همراه شو و مردم را رها کن، همانا او، تو را بر پَستی راهنمایی نمی‌کند و تو را از هدایت و راه صحیح، خارج نمی‌کند».[۱]
منابع
- ↑ متقی هندی، کنزالعمال، ۱۶ جلدی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۱، ص۶۱۲.