دعای روز دوازدهم ماه رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
|ترجمه = خدایا، مرا در این ماه به پوشش و پاک‌دامنی بیارای و مرا با لباس صبر، قناعت و اندازه نگه‌داشتن بپوشان و بر عدالت و انصاف وادارم کن و مرا در این ماه از هرچه می‌ترسم ایمنی ده، به نگهداری‌ات ای نگهدارنده هراسندگان.}}
|ترجمه = خدایا، مرا در این ماه به پوشش و پاک‌دامنی بیارای و مرا با لباس صبر، قناعت و اندازه نگه‌داشتن بپوشان و بر عدالت و انصاف وادارم کن و مرا در این ماه از هرچه می‌ترسم ایمنی ده، به نگهداری‌ات ای نگهدارنده هراسندگان.}}


عفاف به معنی؛ گناه نکردن است؛ و انسان عفیف؛ به معنی کسی که که اهل گناه نیست. کفاف به معنی؛ راضی بودن به معاش بقدری که زندگی انسان بگذرد به قول مردم «آب باریکه» داشته باشد.<ref>«[https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/1803 شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان]»، پایگاه ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید: ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.</ref>
در ابتدای دعای روز دوازدهم از خداوند «سِتْر» درخواست می‌شود. خداوند خود «ستار العيوب» است. به بندگان نیز توصیه شده که نباید پرده‌درى كنند، عيوب دیگران را فاش سازند و آبروى یکدیگر را ببرند. افشای اسرار و عيوب ديگران سبب كينه‌توزى و دشمنی در اجتماع و گاه منجر به درگيرى هاى شديد می‌شود. اگر سلامت جامعه، امنيت و آرامش را طالب باشيم، بايد از اين افشای اسرار و عیب‌جویی از دیگران به شدت پرهیز کرد.<ref>«[https://makarem.ir/news/fa/News/Details/417923/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%85-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DA%A9-%D8%B1%D9%85%D8%B6%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B8%D9%85-%D9%84%D9%87 شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان]»، سایت بلیغ نیوز، تاریخ بازدید:۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.</ref>


خداوند «ستّار العيوب» است ؛ انسان ها نیز نباید پرده درى كنند و عيوب دیگران را فاش سازند و آبروى یکدیگر را ببرند. هم چنین افشای اسرار و عيوب ديگران سبب كينه توزى و عداوت در صحنه اجتماع و گاه منجر به درگيرى هاى شديد مى شود.حال آنکه اگر سلامت جامعه و امنيت و آرامش را طالب باشيم، بايد از اين امر به شدت بپرهيزيم.<ref>«[https://makarem.ir/news/fa/News/Details/417923/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%85-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DA%A9-%D8%B1%D9%85%D8%B6%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B8%D9%85-%D9%84%D9%87 شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان]»، سایت بلیغ نیوز، تاریخ بازدید:۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.</ref>
در این دعا همچنین از خداوند «عفاف» درخواست می‌شود. عفاف به معنای گناه نکردن است. انسان عفیف به معنی کسی است که اهل گناه نیست. «کِفاف» دیگر صفتی است که از خداوند درخواست می‌شود. کفاف به معنی راضی بودن به معاشی است که زندگی انسان با آن بگذرد.<ref>«[https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/1803 شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان]»، پایگاه ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید: ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.</ref>


دعاهای دیگری نیز مخصوص روز یازدهم ماه رمضان ذکر شده است.<ref>ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۸۴.</ref>
دعاهای دیگری نیز مخصوص روز دوازدهم ماه رمضان ذکر شده است.<ref>ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۸۴.</ref>


{{نقل قول دوقلو تاشو
{{نقل قول دوقلو تاشو

نسخهٔ ‏۲ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۳۵

سؤال

برای روز دوازدهم ماه رمضان چه دعاهایی سفارش شده است؟

دعای مخصوصی برای روز دوازدهم ماه رمضان ذکر شده است.[۱]


در ابتدای دعای روز دوازدهم از خداوند «سِتْر» درخواست می‌شود. خداوند خود «ستار العيوب» است. به بندگان نیز توصیه شده که نباید پرده‌درى كنند، عيوب دیگران را فاش سازند و آبروى یکدیگر را ببرند. افشای اسرار و عيوب ديگران سبب كينه‌توزى و دشمنی در اجتماع و گاه منجر به درگيرى هاى شديد می‌شود. اگر سلامت جامعه، امنيت و آرامش را طالب باشيم، بايد از اين افشای اسرار و عیب‌جویی از دیگران به شدت پرهیز کرد.[۳]

در این دعا همچنین از خداوند «عفاف» درخواست می‌شود. عفاف به معنای گناه نکردن است. انسان عفیف به معنی کسی است که اهل گناه نیست. «کِفاف» دیگر صفتی است که از خداوند درخواست می‌شود. کفاف به معنی راضی بودن به معاشی است که زندگی انسان با آن بگذرد.[۴]

دعاهای دیگری نیز مخصوص روز دوازدهم ماه رمضان ذکر شده است.[۵]

دعای روز دوازدهم ماه رمضان
مـتـن
اللَّهُمَّ غارَتْ‏ نُجُومُ سَمائِكَ، وَ نامَتْ عُيُونُ أَنامِكَ، وَ هَدَأَتْ أَصْواتُ عِبادِكَ وَ أَنْعامِكَ، وَ غَلَّقَتْ مُلُوكُ الْأَرْضِ عَلَيْها أَبْوابَها، وَ طافَتْ عَلَيْها حُرَّاسُها، وَ احْتَجَبُوا عَمَّنْ يَسْأَلُهُمْ حاجَةً أَوْ يَنْتَجِعُ‏ مِنْهُمْ فائِدَةً. وَ أَنْتَ إِلهِي حَيٌّ قَيُّومٌ، لا تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ، وَ لا يَشْغَلُكَ شَيْ‏ءٌ عَنْ شَيْ‏ءٍ، أَبْوابُ سَماواتِكَ لِمَنْ دَعاكَ مُفَتَّحاتٌ، وَ خَزائِنُكَ غَيْرُ مُغَلَّقاتٍ.

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ وَ أَسْتَحْفِظُكَ بِأَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ، وَ النُّورُ القُدُّوسُ، نَفْسِي وَ رُوحِي وَ رِزْقِي، وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي، وَ أَنْفُسَ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْفُسَ أَشْياعِ مُحَمَّدٍ، وَ جَمِيعَ ما تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَيَّ وَ عَلَيْهِمْ حَيَّا وَ مَيِّتاً، وَ شاهِداً وَ غائِباً، وَ نائِماً وَ يَقْظاناً، وَ قائِماً وَ قاعِداً، وَ مُسْتَخِفّاً وَ مُتَهاوِناً، بِنُورِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الْجَلِيلِ، الرَّفِيعِ الْعَظِيمِ الْقائِمِ بِالْقِسْطِ

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ. يا وَلِيَّ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ، وَ مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، صَلَواتُكَ عَلَيْهِمْ يا رَبَّ الْعالَمِينَ، وَ بَيْتِكَ الْمَعْمُورِ وَ السَّبْعِ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ، وَ بِكُلِّ مَنْ يَكْرُمُ عَلَيْكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ يا سَيِّدِي، مَعَ ما تَفَضَّلْتَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَيْنا، فَاجْعَلْنا فِي حِماكَ الَّذِي لا يُسْتَباحُ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏‏[۶]

منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۵.
  2. مجلسی، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۵.
  3. «شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان»، سایت بلیغ نیوز، تاریخ بازدید:۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.
  4. «شرح دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان»، پایگاه ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید: ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ش.
  5. ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۸۴.
  6. ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۸۴.