دستورهای بهداشتی و روایات چسباندن صورت به قبور ائمه(ع): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
در دعای امامصادق(ع) میخوانیم: «گونههایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده میشود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت میشود؟ | در دعای امامصادق(ع) میخوانیم: «گونههایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده میشود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت میشود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} [[امامصادق(ع)]] در دعایی فرمودهاند: {{متن عربی|وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)|ترجمه=خداوندا رحم کن بر صورتهایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.}}<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.</ref> این روایت نشانه مستحب بودن مالیدن چهره بر قبر امامحسین(ع) است. | {{پاسخ}} | ||
[[امامصادق(ع)]] در دعایی فرمودهاند: {{متن عربی|وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)|ترجمه=خداوندا رحم کن بر صورتهایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.}}<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.</ref> این روایت نشانه مستحب بودن مالیدن چهره بر قبر امامحسین(ع) است. | |||
محققان معتقدند این حدیث برای شرایط عادی است و ممکن است شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به [[ضریح]] و [[قبور]]، ممانعت به عمل آید. | محققان معتقدند این حدیث برای شرایط عادی است و ممکن است شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به [[ضریح]] و [[قبور]]، ممانعت به عمل آید. |
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۵
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
در دعای امامصادق(ع) میخوانیم: «گونههایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده میشود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت میشود؟
امامصادق(ع) در دعایی فرمودهاند: «وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)؛ خداوندا رحم کن بر صورتهایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.»[۱] این روایت نشانه مستحب بودن مالیدن چهره بر قبر امامحسین(ع) است.
محققان معتقدند این حدیث برای شرایط عادی است و ممکن است شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به ضریح و قبور، ممانعت به عمل آید.
همچنین حکم استحباب مالیدن چهره بر قبر امامحسین(ع) با حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری، منافاتی ندارد. هم حکم استحباب مالیدن چهره بر قبر امامحسین(ع) و هم حکم وجوب حفظ جان و پرهیز از سرایت بیماری به دیگران، هر دو حکم دین است و اگر در یک زمان با یکدیگر منافات پیدا کنند، حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری بر استحباب مالیدن صورت بر قبر ائمه، مقدم است.
منابع
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.