خودکشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خودکشی در چه مواقعی جایز است؟  
خودکشی در چه مواقعی جایز است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
خودکشی در اسلام از [[گناهان کبیره|گناهان بزرگ]] شمرده شده است. [[خداوند]] در [[قرآن]] آن را نهی نموده: {{قرآن|ترجمه=ای اهل ایمان خودتان را نکشید، به درستی که خداوند به شما مهربان است و هر کسی این کار را از روی دشمنی و شقاوت انجام دهد، به زودی وی را به آتش جهنم می‌کشانیم و این کار بر خدا آسان است|سوره=نساء|آیه=۲۹-۳۰}}  
خودکشی در اسلام از [[گناهان کبیره|گناهان بزرگ]] شمرده شده است. [[خداوند]] در [[قرآن]] آن را نهی نموده: {{قرآن|ترجمه=ای اهل ایمان خودتان را نکشید، به درستی که خداوند به شما مهربان است و هر کسی این کار را از روی دشمنی و شقاوت انجام دهد، به زودی وی را به آتش جهنم می‌کشانیم و این کار بر خدا آسان است|سوره=نساء|آیه=۲۹–۳۰}}


روایات نیز خودکشی را مذمت کرده‌اند:  
روایات نیز خودکشی را مذمت کرده‌اند:
* [[امام صادق(ع)]]: {{عربی||ترجمه=هر کس عمدا خودکشی کند، همیشه در آتش دوزخ خواهد بود}}.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۴۳۸.</ref>
* [[امام صادق(ع)]]: {{عربی||ترجمه=هر کس عمدا خودکشی کند، همیشه در آتش دوزخ خواهد بود}}.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۴۳۸.</ref>
* [[امام باقر(ع)]] فرمود: {{عربی||ترجمه=مؤمن ممکن است به هر بلائی مبتلا شود و به هر نوع مرگ بمیرد، اما خودکشی نمی‌کند}}.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۳، ص۶۳۸.</ref>
* [[امام باقر(ع)]] فرمود: {{عربی||ترجمه=مؤمن ممکن است به هر بلائی مبتلا شود و به هر نوع مرگ بمیرد، اما خودکشی نمی‌کند}}.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۳، ص۶۳۸.</ref>


خط ۱۶: خط ۱۵:
بسیاری از عوامل خودکشی را ناشی از ضعف معنویت و رعایت نکردن مسائل اخلاقی و دینی دانسته‌اند. در فرهنگ اسلامی، طبق بیان آیات و روایات، تمام اعمال انسان به‌خصوص گناهان کبیره دارای آثار و پیامدهایی است و برخی از مشکلاتی که به خودکشی کشیده می‌شود، به‌جهت انجام گناه و کارهای خلاف اخلاق است.
بسیاری از عوامل خودکشی را ناشی از ضعف معنویت و رعایت نکردن مسائل اخلاقی و دینی دانسته‌اند. در فرهنگ اسلامی، طبق بیان آیات و روایات، تمام اعمال انسان به‌خصوص گناهان کبیره دارای آثار و پیامدهایی است و برخی از مشکلاتی که به خودکشی کشیده می‌شود، به‌جهت انجام گناه و کارهای خلاف اخلاق است.


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==
* [[خودکشی دختری که به او تجاوز شده]]
* [[خودکشی دختری که به او تجاوز شده]]
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =فقه
| شاخه فرعی۱ =
| شاخه فرعی۱ =گناهان کبیره
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
خط ۳۵: خط ۳۵:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =شد
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۴

سؤال

خودکشی در چه مواقعی جایز است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


خودکشی در اسلام از گناهان بزرگ شمرده شده است. خداوند در قرآن آن را نهی نموده: ﴿ای اهل ایمان خودتان را نکشید، به درستی که خداوند به شما مهربان است و هر کسی این کار را از روی دشمنی و شقاوت انجام دهد، به زودی وی را به آتش جهنم می‌کشانیم و این کار بر خدا آسان است(نساء:۲۹–۳۰)

روایات نیز خودکشی را مذمت کرده‌اند:

  • امام صادق(ع): «هر کس عمدا خودکشی کند، همیشه در آتش دوزخ خواهد بود».[۱]
  • امام باقر(ع) فرمود: «مؤمن ممکن است به هر بلائی مبتلا شود و به هر نوع مرگ بمیرد، اما خودکشی نمی‌کند».[۲]

از آیات و روایات چنین استفاده شده که برای خودکشی، مجازات سختی در نظر گرفته شده و کسی حق ندارد، نعمت زندگی را از بین ببرد. زندگی، نعمت ارزشمندی است که از طرف خداوند عطا شده و فرصتی است که با استفاده از آن، می‌توان به سعادت رسید.

بسیاری از عوامل خودکشی را ناشی از ضعف معنویت و رعایت نکردن مسائل اخلاقی و دینی دانسته‌اند. در فرهنگ اسلامی، طبق بیان آیات و روایات، تمام اعمال انسان به‌خصوص گناهان کبیره دارای آثار و پیامدهایی است و برخی از مشکلاتی که به خودکشی کشیده می‌شود، به‌جهت انجام گناه و کارهای خلاف اخلاق است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۴۳۸.
  2. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۳، ص۶۳۸.