حقیقت توسل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{س...» ایجاد کرد)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ =  
  |شاخه فرعی۱ = امامت عامه
  |شاخه فرعی۲ =  
  |شاخه فرعی۲ = توسل
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
حقيقت توسل چيست؟ آيا از نظر آيات و روايات اسلامي توسل به غير  خدا جايز است؟
حقیقت توسل چیست؟ آیا از نظر آیات و روایات اسلامی توسل به غیر خدا جایز است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
توسل در لغت به معناي تقرب جستن و يا چيزي كه باعث تقرب به ديگري از روي علاقه و رغبت است، مي باشد}}<ref>ابن منظور، لسان العرب، دار احياءالتراث العربي، ج ۱۵، ص ۳۰۱.</ref>  و در اصطلاح، «موجود  گران مايه اي را جهت رسيدن به اهداف و نيل به مقامِ قرب الهي بين  خود و خدا، وسيله قرار دادن»<ref>حسيني نسب، سيدرضا، شيعه پاسخ مي دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۳.</ref>  توسل مي نامند. قرآن کريم مي  فرمايد:
توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌هاست. به اعتقاد [[شیعیان]] توسل از اموری است که در [[قرآن]] و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و [[زیارت]] امامان شیعه به چشم می‌خورد. موضوع توسل می‌تواند هر کس یا هر چیزی باشد که نزد خداوند محترم است مانند [[پیامبران]]، اولیاء الهی و [[فرشتگان]].


{{قرآن|يا ايّها الّذين آمنوا اِتّقو الله وَ ابْتغوا اليه الوسيله و جاهِدوا في سبيلِهِ لَعلَّكُم تُفْلِحون<ref>مائده/ ۳۵.</ref> اي مؤمنان، پرهيزكار باشيد و به سوي خدا، وسيله فراهم سازيد و در راه او مبارزه كنيد، باشد كه رستگار  گرديد.
===مفهوم شناسی===
توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد}}<ref>ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج ۱۵، ص ۳۰۱.</ref> و در اصطلاح، «موجود گران مایه ای را جهت رسیدن به اهداف و نیل به مقامِ قرب الهی بین خود و خدا، وسیله قرار دادن»<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۳.</ref> توسل می‌نامند. قرآن کریم می فرماید:


موضوع مهمی كه در اين آيه شريفه مورد توجه قرار گرفته، دستوری است كه درباره اتّخاذ «وسيله» به افراد با ايمان داده شده است، «وسيله»همانطوري كه دربيان معناي لغوي آن بيان شد. در اصل به معناي چيزي كه باعث  تقرب به ديگري از روي علاقه و رغبت مي شود، مي باشد. بنابراين  وسيله در آيه فوق معني بسيار وسيعي دارد و هر كار و هر چيزي را  كه باعث نزديك شدن به پيشگاه مقدس پروردگار مي شود، شامل  مي گردد كه مهم ترين آن ها ايمان به خدا و پيامبر اكرم( صلي الله عليه وآله)و جهاد}}<ref>مكارم شيرازی، ناصر، تفسير نمونه، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۴.</ref> و... خواهد بود (در بحث اقسام توسل خواهد  آمد.)
{{قرآن|یا ایّها الّذین آمنوا اِتّقو الله وَ ابْتغوا الیه الوسیله و جاهِدوا فی سبیلِهِ لَعلَّکُم تُفْلِحون<ref>مائده/ ۳۵.</ref> ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید.


از قرآن برميايدكه انبياء واولياء واسطه ي بين خالق و خلق  هستندو مي توانند بين بنده وخداوندوساطت كنند:
موضوع مهمی که در این آیه شریفه مورد توجه قرار گرفته، دستوری است که درباره اتّخاذ «وسیله» به افراد با ایمان داده شده است، «وسیله» همانطوری که دربیان معنای لغوی آن بیان شد. در اصل به معنای چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می‌شود، می‌باشد؛ بنابراین وسیله در آیه فوق معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار می‌شود، شامل می‌گردد که مهم‌ترین آن‌ها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و جهاد}}<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۴.</ref> و… خواهد بود (در بحث اقسام توسل خواهد آمد)


{{قرآن|وَلوانهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوك فاستغفرواالله واستغفرلهم الرسول لوجدواالله تواباً رحيماً<ref>نساء/ ۶۴.</ref> اگر آن ها هنگامی كه به خويشتن ستم كردند  (و مرتكب گناهي شدند)به نزد تو مي آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش مي كردند و رسول نيز برای آن ها طلب عفو مي كرد، خدا را  توبه پذير و مهربان مي يافتند.
از قرآن برمیایدکه انبیاء واولیاء واسطهٔ بین خالق و خلق هستندو می‌توانند بین بنده وخداوندوساطت کنند:


{{قرآن|قالُوايا أبانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا كُنّا خاطِئين}}<ref>يوسف/ ۹۷.</ref> «گفتند  (برادران يوسف) اي پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، كه ما خطاكار هستيم».
{{قرآن|وَلوانهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوک فاستغفرواالله واستغفرلهم الرسول لوجدواالله تواباً رحیماً<ref>نساء/ ۶۴.</ref> اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.


از مفهوم دو آيه فوق چنين استفاده مي شود كه انبياء و اوليای  حق،مي توانند ميان خدا و بندگان گناه كار، واسطه شوند و به خاطر آن ها،خداوند از معصيت و عصيان انسان ها بگذردوآنان راموردعفو  خويش قراردهد.
{{قرآن|قالُوایا أبانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا کُنّا خاطِئین}}<ref>یوسف/ ۹۷.</ref> «گفتند (برادران یوسف) ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم».


ازروايات متعددي كه از طرق شيعه و اهل تسنن دراين زمينه  واردشده نيز به خوبي استفاده مي شود كه توسل به معناي مذکور،  هيچ گونه اشكالي ندارد، بلكه كارازجمله ی كارهاي خوب به حساب  ميايد، تعداد اين روايات بسيار زياد است و در كتاب هاي متعددی  نقل شده است.
از مفهوم دو آیه فوق چنین استفاده می‌شود که انبیاء و اولیای حق، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه کار، واسطه شوند و به خاطر آن‌ها، خداوند از معصیت و عصیان انسان‌ها بگذردوآنان راموردعفو خویش قراردهد.


در منابع روايی شيعه موضوع توسل به قدری واضح و روشن است كه  نياز به نقل حديث ندارد ولذا به عنوان نمونه فقط به ذکر چند  روايت كه در كتاب هاي معروف اهل تسنن نقل شده، اشاره مي كنيم:
ازروایات متعددی که از طرق شیعه و اهل تسنن دراین زمینه واردشده نیز به خوبی استفاده می‌شود که توسل به معنای مذکور، هیچ گونه اشکالی ندارد، بلکه کارازجملهٔ کارهای خوب به حساب میآید، تعداد این روایات بسیار زیاد است و در کتاب‌های متعددی نقل شده است.


۱-احمد بن حنبل در مسند خود از عثمان بن حنيف، چنين روايت  مي كند:
در منابع روایی شیعه موضوع توسل به قدری واضح و روشن است که نیاز به نقل حدیث ندارد ولذا به عنوان نمونه فقط به ذکر چند روایت که در کتاب‌های معروف اهل تسنن نقل شده، اشاره می‌کنیم:


«مردی نابينا نزد پيامبر گرامي آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافيت بخشد، پيامبر فرمود: اگر می خواهي دعا نمايم و اگر مايل هستی  به تأخير مي اندازم و اين بهتر مي باشد. مرد نابينا عرض كرد: دعا  بفرما. پيامبر گرامی او را فرمان داد تا وضو بگيرد و در وضوی خود دقت نمايد و دو ركعت نماز بگذارد و اين چنين دعا كند: پروردگارا! من از تو درخواست می كنم و به وسيله محمد، پيامبر رحمت به تو روی  مي آورم ای محمد من در مورد نيازم به وسيله تو به پروردگار خويش  متوجه می شوم تا حاجتم را برآورده فرمايي، خدايا او را شفيع من  گردان».}}<ref>آلوسي، شهاب الدين، سيد المحمود روح المعاني، بيروت، انتشارات دار احياء التراث العربي، ج ۶، ص ۱۲۵.</ref>
۱-احمد بن حنبل در مسند خود از عثمان بن حنیف، چنین روایت می‌کند:


ازاين روايت به خوبي استفاده مي شود كه توسل به پيامبر گرامي  ( صلي الله عليه وآله) به منظور برآورده شدن نياز, به وسيله آن  حضرت جايز است، بلكه رسول خدا آن مردِ نابينا را فرمان داد تا آن گونه دعا كند،و با وسيله قرار دادن پيامبر( صلي الله عليه  وآله)بين خود و خدا، از پروردگار درخواست نمايد و اين معنا همان  توسل به اوليای الهی و عزيزان درگاه خداوند است.<ref>حسيني نسب، سيدرضا، شيعه پاسخ مي دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۷.</ref>
«مردی نابینا نزد پیامبر گرامی آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، پیامبر فرمود: اگر می‌خواهی دعا نمایم و اگر مایل هستی به تأخیر می‌اندازم و این بهتر می‌باشد. مرد نابینا عرض کرد: دعا بفرما. پیامبر گرامی او را فرمان داد تا وضو بگیرد و در وضوی خود دقت نماید و دو رکعت نماز بگذارد و این چنین دعا کند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».}}<ref>آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج ۶، ص ۱۲۵.</ref>


و مدد گرفتن و شفاعت خواستن در پيشگاه خداوند از پيامبر( صلي الله عليه وآله ) و از مقام و شخصيت او، هم پيش از خلقت او مجاز بوده  است و هم بعد از تولد و هم بعد از رحلتش و همچنين است توسل جستن  نسبت به اهل بيت پيامبر ( صلي الله عليه وآله ) :
ازاین روایت به خوبی استفاده می‌شود که توسل به پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله) به منظور برآورده شدن نیاز، به وسیله آن حضرت جایز است، بلکه رسول خدا آن مردِ نابینا را فرمان داد تا آن گونه دعا کند، و با وسیله قرار دادن پیامبر (صلی الله علیه وآله) بین خود و خدا، از پروردگار درخواست نماید و این معنا همان توسل به اولیای الهی و عزیزان درگاه خداوند است.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۷.</ref>


آل النبی ذريتی و هم اليه وسيلتی
و مدد گرفتن و شفاعت خواستن در پیشگاه خداوند از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و از مقام و شخصیت او، هم پیش از خلقت او مجاز بوده است و هم بعد از تولد و هم بعد از رحلتش و همچنین است توسل جستن نسبت به اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه وآله):


ارجو بهم اعطی غداً بيداليمين صحيفتی <ref>السمهودي، نورالدين، دار احياءالتراث العربي، بيروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص ۱۳۷۱.</ref>
آل النبی ذریتی و هم الیه وسیلتی


خاندان پيامبر وسيله ی من هستند، آن ها در پيشگاه او سبب تقرّب  من مي باشند. اميدوارم به سبب آن ها فرداي قيامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود.  
ارجو بهم اعطی غداً بیدالیمین صحیفتی<ref>السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص ۱۳۷۱.</ref>


بنابراين مانعی در توسل به پيشگاه خداوند به مقام پيامبر( صلي  الله عليه وآله)واوصياواوليا الهي ديده نمي شود، وتوسل جستن به  هرامري وكسي كه حقيقتاً در پيشگاه خدا مقامي داشته باشد مانعی  ندارد.امااقسام توسل:
خاندان پیامبر وسیلهٔ من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود.


۱. توسل به اعمال صالح:  
بنابراین مانعی در توسل به پیشگاه خداوند به مقام پیامبر (صلی الله علیه وآله) واوصیاواولیا الهی دیده نمی‌شود، وتوسل جستن به هرامری وکسی که حقیقتاً در پیشگاه خدا مقامی داشته باشد مانعی ندارد. امااقسام توسل:


قال علي(عليه السلام)(ان افضل ما توسل به المتوسلون الي الله  سبحانه و تعالي الايمان به و برسوله و الجهاد في سبيله فانه ذروه  الاسلام و كلمه الاخلاص فانّها الفطره و اقام الصلوه فانها المله...)<ref>نهج البلاغه، فيض الاسلام، شش جلدی، (در يك جلد)، خطبه ۱۰۹، ص ۳۳۸.</ref> «بهترين چيزی كه به وسيله آن توسل جوينده ها به خدا نزديك می  شوند، ايمان به خدا وبه پيامبر او و جهاد در راه خدا است كه قله ی كوهسار اسلام است و همچنين جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) كه همان فطرت  توحيد است، و برپا داشتن نماز كه آئين اسلام است...».
۱. توسل به اعمال صالح:


۲- توسل به دعاي بندگان چنان كه قرآن كريم از زبان برادران يوسف چنين حكايت مي كند:
قال علی (علیه السلام)(ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله سبحانه و تعالی الایمان به و برسوله و الجهاد فی سبیله فانه ذروه الاسلام و کلمه الاخلاص فانّها الفطره و اقام الصلوه فانها المله…)<ref>نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص ۳۳۸.</ref> «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا وبه پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قلهٔ کوهسار اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت توحید است، و برپا داشتن نماز که آئین اسلام است…».


{{قرآن|قالُوا يا ابانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا كُنّا خاطِئين قال سأستغفر لكم ربّي انّه هو الغفور الرّحيم<ref>يوسف/ ۹۷ و ۹۸.</ref> (فرزندان يعقوب به پدر خويش) گفتند: اي پدر!از خداي بزرگ بخشش گناهان ما را بخواه كه ماخطا كارهستيم.(يعقوب) گفت: به زودي از پروردگار خود براي شما طلب بخشش مي نمايم كه او بسيار آمرزنده و مهربان است.
۲- توسل به دعای بندگان چنان‌که قرآن کریم از زبان برادران یوسف چنین حکایت می‌کند:


۳- توسل به شخصيت هاي آبرومند معنوي:
{{قرآن|قالُوا یا ابانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا کُنّا خاطِئین قال سأستغفر لکم ربّی انّه هو الغفور الرّحیم<ref>یوسف/ ۹۷ و ۹۸.</ref> (فرزندان یعقوب به پدر خویش) گفتند: ای پدر! از خدای بزرگ بخشش گناهان ما را بخواه که ماخطا کارهستیم. (یعقوب) گفت: به زودی از پروردگار خود برای شما طلب بخشش می‌نمایم که او بسیار آمرزنده و مهربان است.


مؤمنان و صالحانی كه در نزد خدا از مقام و حرمت خاصّي برخوردارند  و در دنيا زندگی خوب و با معنويتي داشته اند، به منظور نيل به مقام قرب الهی و رسيدن به حوائج دنيا، آن ها را واسطه بين خود و خدا قرار دهيم و خدا را به روح بزرگ شان قسم داده تا مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگيريم.<ref>حسينی نسب، سيدرضا، شيعه پاسخ مي دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۴.</ref>
۳- توسل به شخصیت‌های آبرومند معنوی:


درنتيجه شفاعت پيامبران وامامان و بندگان صالح خدا كه طبق صريح قرآن باعث تقرّب به پروردگار می گردد، در مفهوم وسيع  توسل داخل است وهم چنين پيروی از پيامبر( صلي الله عليه وآله) و امام ( عليه  السلام )و گام نهادن در جای گام آن ها، زيرا همه اين ها موجب نزديكی به ساحت قدسي پروردگار می باشد، حتي سوگند دادن خدا به مقام پيامبران و امامان (عليهم السلام ) و بندگان صالح و مؤمن خدا كه نشانه علاقه به آن ها و اهميت دادن به مقام ومكتب آنان مي باشد،  جزء اين مفهوم وسيع توسل می باشد.<ref>مكارم شيرازی، ناصر، تفسير نمونه، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۵.</ref>
مؤمنان و صالحانی که در نزد خدا از مقام و حرمت خاصّی برخوردارند و در دنیا زندگی خوب و با معنویتی داشته‌اند، به منظور نیل به مقام قرب الهی و رسیدن به حوائج دنیا، آن‌ها را واسطه بین خود و خدا قرار دهیم و خدا را به روح بزرگ شان قسم داده تا مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگیریم.<ref>حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۴.</ref>
 
درنتیجه شفاعت پیامبران وامامان و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار می‌گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است وهم چنین پیروی از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امام (علیه السلام) و گام نهادن در جای گام آن‌ها، زیرا همه این‌ها موجب نزدیکی به ساحت قدسی پروردگار می‌باشد، حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان (علیهم السلام) و بندگان صالح و مؤمن خدا که نشانه علاقه به آن‌ها و اهمیت دادن به مقام ومکتب آنان می‌باشد، جزء این مفهوم وسیع توسل می‌باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۵.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بيشتر:==


۱- تفسير نمونه، مكارم شيرازی، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، ج ۴، ص ۳۶۳ و ج ۸، ص ۳۰۸ و ج ۷، ص ۴۵ و ج ۱۰، ص ۷۵ و ج ۲۱، ص ۴۵۳ و ج ۱۶، ص ۱۹۴.  
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج ۴، ص ۳۶۳ و ج ۸، ص ۳۰۸ و ج ۷، ص ۴۵ و ج ۱۰، ص ۷۵ و ج ۲۱، ص ۴۵۳ و ج ۱۶، ص ۱۹۴.


۲- شيعه پاسخ مي دهد، نشر مشعر، ص ۱۴۳.  
۲- شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، ص ۱۴۳.


۳- علامه طباطبایی ،محمدحسین ،تفسير الميزان،(ترجمه موسوی)، دفتر انتشارات اسلامي ج ۵ص ۵۳۵
۳- علامه طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، (ترجمه موسوی)، دفتر انتشارات اسلامی ج ۵ص ۵۳۵
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۵ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۰

سؤال

حقیقت توسل چیست؟ آیا از نظر آیات و روایات اسلامی توسل به غیر خدا جایز است؟


توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌هاست. به اعتقاد شیعیان توسل از اموری است که در قرآن و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و زیارت امامان شیعه به چشم می‌خورد. موضوع توسل می‌تواند هر کس یا هر چیزی باشد که نزد خداوند محترم است مانند پیامبران، اولیاء الهی و فرشتگان.

مفهوم شناسی

توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد}}[۱] و در اصطلاح، «موجود گران مایه ای را جهت رسیدن به اهداف و نیل به مقامِ قرب الهی بین خود و خدا، وسیله قرار دادن»[۲] توسل می‌نامند. قرآن کریم می فرماید:

﴿یا ایّها الّذین آمنوا اِتّقو الله وَ ابْتغوا الیه الوسیله و جاهِدوا فی سبیلِهِ لَعلَّکُم تُفْلِحون[۳] ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید.

موضوع مهمی که در این آیه شریفه مورد توجه قرار گرفته، دستوری است که درباره اتّخاذ «وسیله» به افراد با ایمان داده شده است، «وسیله» همانطوری که دربیان معنای لغوی آن بیان شد. در اصل به معنای چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می‌شود، می‌باشد؛ بنابراین وسیله در آیه فوق معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار می‌شود، شامل می‌گردد که مهم‌ترین آن‌ها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و جهاد[۴] و… خواهد بود (در بحث اقسام توسل خواهد آمد)

از قرآن برمیایدکه انبیاء واولیاء واسطهٔ بین خالق و خلق هستندو می‌توانند بین بنده وخداوندوساطت کنند:

﴿وَلوانهم اذ ظلموا انفسهم جاءُوک فاستغفرواالله واستغفرلهم الرسول لوجدواالله تواباً رحیماً[۵] اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.

﴿قالُوایا أبانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا کُنّا خاطِئین[۶] «گفتند (برادران یوسف) ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم».

از مفهوم دو آیه فوق چنین استفاده می‌شود که انبیاء و اولیای حق، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه کار، واسطه شوند و به خاطر آن‌ها، خداوند از معصیت و عصیان انسان‌ها بگذردوآنان راموردعفو خویش قراردهد.

ازروایات متعددی که از طرق شیعه و اهل تسنن دراین زمینه واردشده نیز به خوبی استفاده می‌شود که توسل به معنای مذکور، هیچ گونه اشکالی ندارد، بلکه کارازجملهٔ کارهای خوب به حساب میآید، تعداد این روایات بسیار زیاد است و در کتاب‌های متعددی نقل شده است.

در منابع روایی شیعه موضوع توسل به قدری واضح و روشن است که نیاز به نقل حدیث ندارد ولذا به عنوان نمونه فقط به ذکر چند روایت که در کتاب‌های معروف اهل تسنن نقل شده، اشاره می‌کنیم:

۱-احمد بن حنبل در مسند خود از عثمان بن حنیف، چنین روایت می‌کند:

«مردی نابینا نزد پیامبر گرامی آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، پیامبر فرمود: اگر می‌خواهی دعا نمایم و اگر مایل هستی به تأخیر می‌اندازم و این بهتر می‌باشد. مرد نابینا عرض کرد: دعا بفرما. پیامبر گرامی او را فرمان داد تا وضو بگیرد و در وضوی خود دقت نماید و دو رکعت نماز بگذارد و این چنین دعا کند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».[۷]

ازاین روایت به خوبی استفاده می‌شود که توسل به پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله) به منظور برآورده شدن نیاز، به وسیله آن حضرت جایز است، بلکه رسول خدا آن مردِ نابینا را فرمان داد تا آن گونه دعا کند، و با وسیله قرار دادن پیامبر (صلی الله علیه وآله) بین خود و خدا، از پروردگار درخواست نماید و این معنا همان توسل به اولیای الهی و عزیزان درگاه خداوند است.[۸]

و مدد گرفتن و شفاعت خواستن در پیشگاه خداوند از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و از مقام و شخصیت او، هم پیش از خلقت او مجاز بوده است و هم بعد از تولد و هم بعد از رحلتش و همچنین است توسل جستن نسبت به اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه وآله):

آل النبی ذریتی و هم الیه وسیلتی

ارجو بهم اعطی غداً بیدالیمین صحیفتی[۹]

خاندان پیامبر وسیلهٔ من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود.

بنابراین مانعی در توسل به پیشگاه خداوند به مقام پیامبر (صلی الله علیه وآله) واوصیاواولیا الهی دیده نمی‌شود، وتوسل جستن به هرامری وکسی که حقیقتاً در پیشگاه خدا مقامی داشته باشد مانعی ندارد. امااقسام توسل:

۱. توسل به اعمال صالح:

قال علی (علیه السلام)(ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله سبحانه و تعالی الایمان به و برسوله و الجهاد فی سبیله فانه ذروه الاسلام و کلمه الاخلاص فانّها الفطره و اقام الصلوه فانها المله…)[۱۰] «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا وبه پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قلهٔ کوهسار اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت توحید است، و برپا داشتن نماز که آئین اسلام است…».

۲- توسل به دعای بندگان چنان‌که قرآن کریم از زبان برادران یوسف چنین حکایت می‌کند:

{{قرآن|قالُوا یا ابانا اسْتغفر لَنا ذُنُوبنا اِنّا کُنّا خاطِئین قال سأستغفر لکم ربّی انّه هو الغفور الرّحیم[۱۱] (فرزندان یعقوب به پدر خویش) گفتند: ای پدر! از خدای بزرگ بخشش گناهان ما را بخواه که ماخطا کارهستیم. (یعقوب) گفت: به زودی از پروردگار خود برای شما طلب بخشش می‌نمایم که او بسیار آمرزنده و مهربان است.

۳- توسل به شخصیت‌های آبرومند معنوی:

مؤمنان و صالحانی که در نزد خدا از مقام و حرمت خاصّی برخوردارند و در دنیا زندگی خوب و با معنویتی داشته‌اند، به منظور نیل به مقام قرب الهی و رسیدن به حوائج دنیا، آن‌ها را واسطه بین خود و خدا قرار دهیم و خدا را به روح بزرگ شان قسم داده تا مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگیریم.[۱۲]

درنتیجه شفاعت پیامبران وامامان و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار می‌گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است وهم چنین پیروی از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امام (علیه السلام) و گام نهادن در جای گام آن‌ها، زیرا همه این‌ها موجب نزدیکی به ساحت قدسی پروردگار می‌باشد، حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان (علیهم السلام) و بندگان صالح و مؤمن خدا که نشانه علاقه به آن‌ها و اهمیت دادن به مقام ومکتب آنان می‌باشد، جزء این مفهوم وسیع توسل می‌باشد.[۱۳]



معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج ۴، ص ۳۶۳ و ج ۸، ص ۳۰۸ و ج ۷، ص ۴۵ و ج ۱۰، ص ۷۵ و ج ۲۱، ص ۴۵۳ و ج ۱۶، ص ۱۹۴.

۲- شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، ص ۱۴۳.

۳- علامه طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، (ترجمه موسوی)، دفتر انتشارات اسلامی ج ۵ص ۵۳۵


منابع

  1. ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج ۱۵، ص ۳۰۱.
  2. حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۳.
  3. مائده/ ۳۵.
  4. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۴.
  5. نساء/ ۶۴.
  6. یوسف/ ۹۷.
  7. آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج ۶، ص ۱۲۵.
  8. حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۷.
  9. السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص ۱۳۷۱.
  10. نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص ۳۳۸.
  11. یوسف/ ۹۷ و ۹۸.
  12. حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص ۱۴۴.
  13. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج ۴، ص ۳۶۵.