تنزیه الانبیاء (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
راجع به کتاب تنزیه الانبیاء و هدف از تألیف آن توضیح دهید.
دربارهٔ کتاب تنزیه الانبیاء توضیح دهید.
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
این کتاب که نام اصلی و کامل آن عبارت است از تنزیه الأنبیاء و الأئمه علیهم السلام عن الذنوب و القبایح، توسط ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی (۳۵۵ق ـ۴۳۶ق) تألیف شده است. او این کتاب را در پاسخ به درخواست یکی از شاگردان خود نوشته است تا در آن به شبهات فرقه‌های انحرافی اسلام درباره مسئله عصمت پیامبران و امامان از گناه پاسخ بگوید، زیرا تشنیع و متهم کردن انبیای الهی به این طریق در آن زمان به اوج رسیده بود. بر طبق نوشته خود سید مرتضی در مقدمه کتاب به دلیل اهمیت این مسئله این کتاب را علی‌رغم مشغله‌های فراوان خود نوشته و آن را به این ترتیب نظم داده است:
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان =تنزیه الانبیاء
| تصویر =تنزیه الانبیا.jpg
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| نام‌های دیگر =
| نویسنده =[[سید مرتضی علم الهدی]]
| تاریخ نگارش =
| موضوع =[[عصمت]] انبیاء و ائمه(ع)
| سبک =
| زبان =عربی
| ویراستار =
| به تصحیح =
| به کوشش =
| تصویرگر =
| طراح جلد =
| تعداد جلد =
| تعداد صفحات =
| قطع =
| مجموعه =
| ترجمه به دیگر زبان‌ها =
| ناشر =
| محل نشر =
| تاریخ نشر =
| نوبت چاپ =
| شمارگان =
| شابک =
| نوع رسانه =
| وبسایت ناشر =
| نام کتاب = <!-- نام کتاب به زبان فارسی -->
| مترجم = <!-- مترجم به فارسی -->
| مشخصات نشر = <!-- مشخصات نشر در زبان فارسی -->
| نسخه الکترونیکی=
}}
'''تنزیه الانبیاء و الائمه(ع)''' سید مرتضی کتابی در پاسخ به شبهات وارده‌شده به عصمت پیامبران(ع) و [[ائمه]](ع) است. در این کتاب، اقوال مخالفان عصمت انبیاء(ع) و ائمه(ع)، دلایل عصمت و تأویل آیات و روایاتی که در مورد ارتکاب گناه توسط انبیاء(ع) و ائمه(ع) آمده است. این کتاب، با وجود حجم اندک، نزد عالمان [[شیعه]] به‌عنوان یکی از مراجع اصلی کلامی در بحث عصمت به‌شمار می‌رود.


۱. اختلاف مذاهب درباره ارتکاب گناه توسط انبیاء و ائمه؛ ۲. ادله مذهب صحیح که عبارت است از عدم ارتکاب؛ ۳. تأویل آیات و روایاتی که مخالفان شیعه، ارتکاب را از آنها گمان کرده‌اند.
== نویسنده ==
{{اصلی|سید مرتضی}}
ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به [[سید مرتضی]] علم الهدی (۳۵۵ـ۴۳۶ق) از عالمان بزرگ شیعه<ref>الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، بیروت، دار احیا التراث العربی  ج۲، ص۱۲۰،</ref> و یکی از متکلمان مشهور صاحب نظر در تاریخ کلام شیعی است. او برادر بزرگتر سید رضی، جامع نهج البلاغه، و شاگرد [[شیخ مفید]] بود.<ref>الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۳۷۲ش،  ج۲، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref> سید مرتضی هم از سوی پدر و هم از سوی مادر سید علوی بود. نسب او از سوی پدر با پنج واسطه به امام کاظم(ع) و از سوی مادر با چهار واسطه به امام سجاد(ع) می رسید. پدر او شریف ابواحمد موسوی، رئیس طالبیان بغداد و مادرش فاطمه دختر ناصر صغیر، از امرای علوی طبرستان، بود.<ref>حیدری‌فطرت، جمال‌الدین، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ش۵، بهار و تابستان ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۹۷.</ref>


او این سه محور را به شرح زیر مرتب کرده است:
سید مرتضی، علاوه بر تسلط بر علم کلام، فقه و تفسیر قرآن، یکی از پایه‌گذاران علم اصول فقه به‌شمار می‌رود. سید مرتضی در رویکرد به دین نگاهی کاملاً عقلانی داشت و پیرو مکتب اصالت عقل بود.<ref>آرمین، محسن،  «سید مرتضی و استفاده از علوم زمانه در تفسیر قرآن»، اسلام‌پژوهی، ش۴، بهار و تابستان ۱۳۹۸.</ref> سید مرتضی علاوه بر شأن علمی دارای شأن اجتماعی قابل توجه در زمان خود بود. در سال ۴۰۶ق، او از سوی خلیفهٔ عباسی به مقام نقابت طالبیان، امارت حجاج و ریاست دیوان مظالم نصب شد. منصبی که تا آخر عمرش آن را بر عهده داشت.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۹۷.</ref>


الف. تنزیه همه انبیاء از کفر و گناه به‌طور مطلق: که در ذیل این بخش، عصمت انبیایی مثل آدم، نوح، یعقوب، یوسف ایوب، موسی، سلیمان، عیسی و نبی اکرم اسلام صرا مطرح و اثبات کرده است.
== معرفی ==
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه، با نام کامل تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) عن الذنوب و القبایح، منبعی برای دستیابی به دیدگاه شیعه دربارهٔ عصمت پیامبران(ع) و ائمهٔ(ع) است. از زمان نگارش آن تاکنون، این کتاب پیوسته مورد توجه عالمان اسلامی قرار گرفته و آنان بسیاری از تألیفات خود را با توجه به این کتاب نگاشته‌اند. موضوع این کتاب، عقاید و مباحث مربوط به نبوت و امامت است. سید مرتضی در این کتاب به بررسی عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) از دیدگاه شیعه پرداخته است. وی با اشاره به اعتراضات و ایراداتی که برخی به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) گرفته‌اند به پاسخ‌گویی به آنها می‌پردازد. سید مرتضی برای پاسخ‌گویی به این شبهات به تأویل آیات و احادیثی که دلالت بر وقوع گناه از پیامبران(ع) و امامان(ع) می‌کند پرداخته است.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۴-۱۰۵.</ref>


ب. تنزیه امامان شیعه از کفر و گناه به‌طور مطلق که به‌طور مشخص درباره عصمت امام علی، امام حسن، امام حسین، امام رضا و امام مهدی(ع) بحث کرده است.
کتاب دارای یک مقدمه و دو بخش است. در مقدمهٔ کتاب به دو مبحث مهم پرداخته شده است:


البته در زمان سید مرتضی عده ای از متکلمان اهل سنت برای ردّ عصمت ائمه شیعه ـ و بی‌اعتبار دانستن امامت آنها (بر این اساس) به انکار عصمت انبیاء چنگ زده بودند که این کتاب در واقع پاسخی مستدل به آنان به شمار می‌رفت.
* بیان نظرات مذاهب مختلف اسلامی پیرامون انبیا(ع) و عصمت آنان؛
* ارائهٔ قول صحیح دربارهٔ منزه‌بودن انبیاء(ع) از گناهان.<ref>خندق‌آبادی، حسین، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>
در بخش‌های دوگانه کتاب این مطالب آمده است:
* بخش اول شامل چند گفتار دربارهٔ تنزیه انبیاء(ع) از گناه است.
* بخش دوم''':''' دربرگیرندهٔ تنزیه ائمه(ع) است که فقط از تنزیه پنج امام بحث شده است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>


آنان برای این منظور به آیات و روایاتی متوسل شده بودند که از معنای ظاهری به معانی دیگری انصراف داشت و باید تأویل می‌شد. سید مرتضی همه آنها را مورد تحلیل و بررسی قرار داد و استدلال‌های سست اهل سنت را ابطال و ردّ کرد تا عصمت انبیاء و ائمه را اثبات نماید.
== ویژگی‌ها ==
سید مرتضی با نگارش کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة به بسیاری از شبهاتی که دربارهٔ پیامبران الهی(ع) و ائمهٔ شیعه(ع) مطرح می‌شده پاسخ داده است. با توجه به تصریح نویسنده در کتاب‌های دیگرش و تصریح عالمان علم رجال و تراجم رجال، انتساب این کتاب به سید مرتضی قطعی است.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۶-۱۰۷.</ref>
در این کتاب، در ضمن بیان عصمت اهل‌بیت(ع)، به اثبات اصل [[امامت]] و شبهات مربوط به هر یک از امامان(ع) نیز پرداخته شده است. همچنین، سید مرتضی بحثی اجمالی دربارهٔ فلسفهٔ غیبت [[امام زمان(عج)|امام عصر(ع)]] مطرح کرده است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>


وی در ضمن بیان عصمت اهل بیت، به اثبات اصل امامت و شبهات مربوط به هر یک از امامان مزبور نیز پرداخته است، و در ضمن به بیان تأویل‌های مربوط به احادیث وارد شده درباره کارهای به ظاهر غیرقابل قبول معصومین، پرداخته است، همچنین بحثی اجمالی درباره فلسفه غیبت امام عصر ارواحنا فداه را مطرح کرده که به نوبه خود حائز اهمیت می‌باشد.
سیدمرتضی در این کتاب بحث‌های مربوط به عصمت پیامبران(ع) را به‌تفصیل آورده، اما در بحث عصمت امامان(ع)، برای تفصیل مطالب، به کتاب الشافی فی الامامة خود ارجاع داده است. وی رسالهٔ کوتاهی به نام رسالة فی العصمة نیز دارد. شهاب‌الدین شافعی رازی (درگذشتهٔ قرن ششم قمری) در کتاب [[زَلَّة الانبیاء]] به رد تنزیه الانبیاء شریف مرتضی پرداخته است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>


سید مرتضی در این کتاب برخی از مطالب را به دو کتاب مهم خود «الشافی» و «المقنع فی الغیبه» ارجاع داده است و البته این کتاب علی‌رغم اینکه در یک حجم اندک تنظیم و تألیف شده، بسیاری از مطالب مهم عقاید شیعه در باب عصمت انبیاء و ائمه مثل ادله عصمت، ابعاد عصمت، اقتضائات عینی عصمت، و تأویل آیات و روایات به ظاهر ناسازگار با عصمت، را دربردارد که سید مرتضی برای اولین بار در یک کتاب با این عنوان گردآورده است. تنها یک کتاب با عنوان «تنزیه الأنبیاء» از ابو الفضل ابن العلاء قشیری از علمای فرقه مالکیه (م۳۴۴ق) قبل از سید مرتضی گزارش شده است که در دست نمی‌باشد.
== محتوا ==
[[پرونده:نسخه خطی کتاب تنزیه الانبیاء به خط ثلث سده ۱۳ ق.jpg|بندانگشتی|نسخهٔ خطی کتاب تنزیه الانبیاء به خط ثلث سدهٔ ۱۳ق|385x385پیکسل]]
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه به صورت پرسش و پاسخ تنظیم شده است. به نظر می‌آید که برخی پرسش‌ها را پیشتر متکلمان معتزلی مطرح کرده بوده‌اند و سید مرتضی به پاسخ‌گویی به آنها پرداخته است<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>


بسیاری از دانشمندان شیعه این کتاب را به عنوان منبع و اساس عقیده عصمت تلقی نموده و به مطالب آن استناد کرده‌اند و حتی بسیاری از علمای اهل سنت مثل فخر رازی، ثعالبی، نیشابوری و قرطبی در تفاسیر خود به ادله و تأویل‌های سید مرتضی اعتماد کرده‌اند.
سید مرتضی در دو بخش کتاب آیه‌ها و روایت‌هایی را که با نظریهٔ عصمت ناسازگارند بررسی و توجیه کرده است. بخش اول، در تنزیه پیامبران(ع) شامل آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع)، یعقوب(ع)، یوسف(ع)، ایوب(ع)، شعیب(ع)، موسی(ع)، داوود(ع)، سلیمان(ع)، یونس(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) است. بخش دوم، در تنزیه امامان امامان شیعه شامل امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و امام عصر(ع) است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>


معمولاً سید مرتضی به یک اشکال پاسخ‌های متعدد داده که همه پاسخ‌ها در یک سطح و قوت نیستند و در عین حال گاه پاسخ کسانی را نقد کرده که با رأی او موافقند. سید مرتضی درباره روایت‌های ناظر به مسئله عصمت که با نظر وی ناسازگار است می‌گوید که عصمت انبیا پیش از هر چیزی متکی به ادله عقلی است. دلالت عقلی از هر دلالت دیگری قوی تر است و آنچه را با دلیل عقلی ثابت شده است، نمی‌توان با یک امر احتمالی انکار کرد؛ بنابراین هر روایتی را که با ادلّه عقلی ناسازگار باشد، نمی‌پذیریم خلاصه آنکه تنزیه الانبیاء از قدیمی‌ترین کتاب‌های موجود درباره عصمت پیامبران است و در حقیقت پاسخ به شبهات مطرح شده از سوی مخالفان عصمت انبیاء و امامان است.
سید مرتضی معمولاً به یک اِشکال پاسخ‌های متعدد داده است. همهٔ این پاسخ‌ها در یک سطح، از نظر قوت علمی، نیستند. وی در تأویل آیه‌های قرآن از توجیه‌های گوناگونی استفاده کرده از جمله:
{{پایان پاسخ}}
 
* بعضی از برداشت‌های نادرست ناشی از بی‌توجهی به مباحث لغت‌شناسی و اقتضائات زبانی و ویژگی‌های زبان عربی است؛
* برخی تفسیرها با ظاهر آیه ناسازگارند، در حالی که اصلْ ظاهر آیه است و هر گاه در فهم ظاهر آیه شبهه‌ای پیش آید باید به ادلهٔ قطعی رجوع کرد؛
* گاه ظاهر آیه‌ای امکان دو تفسیر مختلف را دارد که یکی سازگار با عصمت انبیاء(ع) است و دیگری ناسازگار با آن، در اینجا چون عصمت انبیاء(ع) با ادلهٔ عقلی ثابت شده، باید تفسیری را پذیرفت که با عصمت آنان سازگار است؛
* برخی اشکال‌ها بر اثر بی‌توجهی به شأن نزول، احوال زمان نزول آیه و نشانه‌های تاریخی است؛
* منظور برخی آیه‌ها، بر خلاف تصوری که می‌شود، کسانی غیر از انبیاء(ع) است؛
* نسبت‌دادن هر چه که موجب بیزاری از انبیاء(ع) است مخالف دلیل عقلی است و بنابراین پذیرفتنی نیست؛
* برخی اعمالی که به انبیاء(ع) نسبت داده می‌شود گناه به‌حساب نمی‌آید بلکه ترک اولی یا ترک یک کار مستحب است؛
* خطاب لفظ ظالم و مانند آن به انبیاء(ع) و توبه و استغفار آنان، به‌سبب از دست دادن ثوابِ اعمال مستحب و نیز خضوع و خشوع در پیشگاه خداوند است؛
* برخی از اشکال‌های دیگر نیز به‌سبب بی‌توجهی به ویژگی‌های انسانی انبیاء(ع) و مسائل مربوط به عرف و اجتماع است؛
* برخی اعمال پیامبران(ع) ، به مصلحت و خواست الهی بوده است که از راه وحی یا الهام از آن آگاه می‌شدند.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ سید مرتضی علم الهدی، تنزیه الأنبیاء، تحقیق فارس حسون کریم، قم، بوستان کتاب، ۱۴۲۲ق.
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/365053/%D8%AF%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AA%D9%86%D8%B2%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%A1-%D9%88-%D8%A7%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 «دیدگاه‌های سید مرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة»]، جمال‌الدین حیدری‌فطرت، حدیث اندیشه، ش۵، ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۱۲۵.
 
* [https://noorlib.ir/book/view/20632/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85?volumeNumber=8&sectionNumber=2&pageNumber=276&viewType=pdf «تنزیه الانبیاء»]، حسین خندق‌آبادی، دانشنامهٔ جهان اسلام، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
۲ـ همان، بیروت، دار الأضواء، چ۲، ۱۴۰۹ق.
 
۳ـ خیرالدین زرکلی، الأعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چ ۸، ۱۹۸۹م، ج۲، ص۶۹؛ ج۴، ص۷۸؛ ج۶، ص۱۸۳؛ ج۷، ص۲۳۲.
 
۴ـ سید محسن امین، مستدرکات اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۲۹۵.
 
۵ـ سید مرتضی علم الهدی، رسائل الشریف المرتضی، تحقیق سید مهدی رجایی، قم دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۲؛ ص۴۱۲؛ ج۳، ص۸۵، ص۱۱۷.
 
۶ـ حر عاملی، الفوائد الطوسیه، تحقیق سید مهدی لاجوردی و محمد درودی، قم، المطبعه العلمیه، ۱۴۰۳ق، ص۲۷۷.
 
۷ـ سید مرتضی علم الهدی المسائل الناصریات، تحقیق مرکز پژوهش و تحقیقات علمی، تهران، رابطه الثقافه و العلاقه الإسلامیه، ۱۴۱۷ق، ص۳۴ و ۴۴۲.
 
۸ـ محمد باقر مجلسی، مرآه العقول فی شرح اخبار الرسول (شرح کتاب الکافی للکلینی)، تحقیق سید هاشم رسولی، تهران، دارالکتب الإسلامیه، چ۲، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۳۴۰، ج۱۱، ص۲۹۱، ج۲۵، ص۲۷۴.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = کلام
| شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = نبوت
| شاخه فرعی۱ = نبوت
|شاخه فرعی۲ = عصمت انبیاء
| شاخه فرعی۲ = عصمت انبیا
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۴ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۲

سؤال

دربارهٔ کتاب تنزیه الانبیاء توضیح دهید.

تنزیه الانبیاء
تنزیه الانبیاء (کتاب)
اطلاعات کتاب
نویسندهسید مرتضی علم الهدی
موضوععصمت انبیاء و ائمه(ع)
زبانعربی

تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) سید مرتضی کتابی در پاسخ به شبهات وارده‌شده به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) است. در این کتاب، اقوال مخالفان عصمت انبیاء(ع) و ائمه(ع)، دلایل عصمت و تأویل آیات و روایاتی که در مورد ارتکاب گناه توسط انبیاء(ع) و ائمه(ع) آمده است. این کتاب، با وجود حجم اندک، نزد عالمان شیعه به‌عنوان یکی از مراجع اصلی کلامی در بحث عصمت به‌شمار می‌رود.

نویسنده

ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی (۳۵۵ـ۴۳۶ق) از عالمان بزرگ شیعه[۱] و یکی از متکلمان مشهور صاحب نظر در تاریخ کلام شیعی است. او برادر بزرگتر سید رضی، جامع نهج البلاغه، و شاگرد شیخ مفید بود.[۲] سید مرتضی هم از سوی پدر و هم از سوی مادر سید علوی بود. نسب او از سوی پدر با پنج واسطه به امام کاظم(ع) و از سوی مادر با چهار واسطه به امام سجاد(ع) می رسید. پدر او شریف ابواحمد موسوی، رئیس طالبیان بغداد و مادرش فاطمه دختر ناصر صغیر، از امرای علوی طبرستان، بود.[۳]

سید مرتضی، علاوه بر تسلط بر علم کلام، فقه و تفسیر قرآن، یکی از پایه‌گذاران علم اصول فقه به‌شمار می‌رود. سید مرتضی در رویکرد به دین نگاهی کاملاً عقلانی داشت و پیرو مکتب اصالت عقل بود.[۴] سید مرتضی علاوه بر شأن علمی دارای شأن اجتماعی قابل توجه در زمان خود بود. در سال ۴۰۶ق، او از سوی خلیفهٔ عباسی به مقام نقابت طالبیان، امارت حجاج و ریاست دیوان مظالم نصب شد. منصبی که تا آخر عمرش آن را بر عهده داشت.[۵]

معرفی

کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه، با نام کامل تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) عن الذنوب و القبایح، منبعی برای دستیابی به دیدگاه شیعه دربارهٔ عصمت پیامبران(ع) و ائمهٔ(ع) است. از زمان نگارش آن تاکنون، این کتاب پیوسته مورد توجه عالمان اسلامی قرار گرفته و آنان بسیاری از تألیفات خود را با توجه به این کتاب نگاشته‌اند. موضوع این کتاب، عقاید و مباحث مربوط به نبوت و امامت است. سید مرتضی در این کتاب به بررسی عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) از دیدگاه شیعه پرداخته است. وی با اشاره به اعتراضات و ایراداتی که برخی به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) گرفته‌اند به پاسخ‌گویی به آنها می‌پردازد. سید مرتضی برای پاسخ‌گویی به این شبهات به تأویل آیات و احادیثی که دلالت بر وقوع گناه از پیامبران(ع) و امامان(ع) می‌کند پرداخته است.[۶]

کتاب دارای یک مقدمه و دو بخش است. در مقدمهٔ کتاب به دو مبحث مهم پرداخته شده است:

  • بیان نظرات مذاهب مختلف اسلامی پیرامون انبیا(ع) و عصمت آنان؛
  • ارائهٔ قول صحیح دربارهٔ منزه‌بودن انبیاء(ع) از گناهان.[۷]

در بخش‌های دوگانه کتاب این مطالب آمده است:

  • بخش اول شامل چند گفتار دربارهٔ تنزیه انبیاء(ع) از گناه است.
  • بخش دوم: دربرگیرندهٔ تنزیه ائمه(ع) است که فقط از تنزیه پنج امام بحث شده است.[۸]

ویژگی‌ها

سید مرتضی با نگارش کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة به بسیاری از شبهاتی که دربارهٔ پیامبران الهی(ع) و ائمهٔ شیعه(ع) مطرح می‌شده پاسخ داده است. با توجه به تصریح نویسنده در کتاب‌های دیگرش و تصریح عالمان علم رجال و تراجم رجال، انتساب این کتاب به سید مرتضی قطعی است.[۹] در این کتاب، در ضمن بیان عصمت اهل‌بیت(ع)، به اثبات اصل امامت و شبهات مربوط به هر یک از امامان(ع) نیز پرداخته شده است. همچنین، سید مرتضی بحثی اجمالی دربارهٔ فلسفهٔ غیبت امام عصر(ع) مطرح کرده است.[۱۰]

سیدمرتضی در این کتاب بحث‌های مربوط به عصمت پیامبران(ع) را به‌تفصیل آورده، اما در بحث عصمت امامان(ع)، برای تفصیل مطالب، به کتاب الشافی فی الامامة خود ارجاع داده است. وی رسالهٔ کوتاهی به نام رسالة فی العصمة نیز دارد. شهاب‌الدین شافعی رازی (درگذشتهٔ قرن ششم قمری) در کتاب زَلَّة الانبیاء به رد تنزیه الانبیاء شریف مرتضی پرداخته است.[۱۱]

محتوا

نسخهٔ خطی کتاب تنزیه الانبیاء به خط ثلث سدهٔ ۱۳ق

کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه به صورت پرسش و پاسخ تنظیم شده است. به نظر می‌آید که برخی پرسش‌ها را پیشتر متکلمان معتزلی مطرح کرده بوده‌اند و سید مرتضی به پاسخ‌گویی به آنها پرداخته است[۱۲]

سید مرتضی در دو بخش کتاب آیه‌ها و روایت‌هایی را که با نظریهٔ عصمت ناسازگارند بررسی و توجیه کرده است. بخش اول، در تنزیه پیامبران(ع) شامل آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع)، یعقوب(ع)، یوسف(ع)، ایوب(ع)، شعیب(ع)، موسی(ع)، داوود(ع)، سلیمان(ع)، یونس(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) است. بخش دوم، در تنزیه امامان امامان شیعه شامل امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و امام عصر(ع) است.[۱۳]

سید مرتضی معمولاً به یک اِشکال پاسخ‌های متعدد داده است. همهٔ این پاسخ‌ها در یک سطح، از نظر قوت علمی، نیستند. وی در تأویل آیه‌های قرآن از توجیه‌های گوناگونی استفاده کرده از جمله:

  • بعضی از برداشت‌های نادرست ناشی از بی‌توجهی به مباحث لغت‌شناسی و اقتضائات زبانی و ویژگی‌های زبان عربی است؛
  • برخی تفسیرها با ظاهر آیه ناسازگارند، در حالی که اصلْ ظاهر آیه است و هر گاه در فهم ظاهر آیه شبهه‌ای پیش آید باید به ادلهٔ قطعی رجوع کرد؛
  • گاه ظاهر آیه‌ای امکان دو تفسیر مختلف را دارد که یکی سازگار با عصمت انبیاء(ع) است و دیگری ناسازگار با آن، در اینجا چون عصمت انبیاء(ع) با ادلهٔ عقلی ثابت شده، باید تفسیری را پذیرفت که با عصمت آنان سازگار است؛
  • برخی اشکال‌ها بر اثر بی‌توجهی به شأن نزول، احوال زمان نزول آیه و نشانه‌های تاریخی است؛
  • منظور برخی آیه‌ها، بر خلاف تصوری که می‌شود، کسانی غیر از انبیاء(ع) است؛
  • نسبت‌دادن هر چه که موجب بیزاری از انبیاء(ع) است مخالف دلیل عقلی است و بنابراین پذیرفتنی نیست؛
  • برخی اعمالی که به انبیاء(ع) نسبت داده می‌شود گناه به‌حساب نمی‌آید بلکه ترک اولی یا ترک یک کار مستحب است؛
  • خطاب لفظ ظالم و مانند آن به انبیاء(ع) و توبه و استغفار آنان، به‌سبب از دست دادن ثوابِ اعمال مستحب و نیز خضوع و خشوع در پیشگاه خداوند است؛
  • برخی از اشکال‌های دیگر نیز به‌سبب بی‌توجهی به ویژگی‌های انسانی انبیاء(ع) و مسائل مربوط به عرف و اجتماع است؛
  • برخی اعمال پیامبران(ع) ، به مصلحت و خواست الهی بوده است که از راه وحی یا الهام از آن آگاه می‌شدند.[۱۴]


مطالعه بیشتر

منابع

  1. الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، بیروت، دار احیا التراث العربی ج۲، ص۱۲۰،
  2. الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۲۰-۱۲۱.
  3. حیدری‌فطرت، جمال‌الدین، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ش۵، بهار و تابستان ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۹۷.
  4. آرمین، محسن، «سید مرتضی و استفاده از علوم زمانه در تفسیر قرآن»، اسلام‌پژوهی، ش۴، بهار و تابستان ۱۳۹۸.
  5. حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۹۷.
  6. حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۴-۱۰۵.
  7. خندق‌آبادی، حسین، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  8. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  9. حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۶-۱۰۷.
  10. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  11. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  12. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  13. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
  14. خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.