باردار شدن حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
حضرت مریم چگونه به حضرت عیسی باردار شد؟ آیا از طریق ازدواج با فرشته یا از طریق دمیدن فرشته، حضرت عیسی به وجود آمد؟
حضرت مریم چگونه به حضرت عیسی باردار شد؟ آیا از طریق ازدواج با فرشته یا از طریق دمیدن فرشته، حضرت عیسی به وجود آمد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}[[حضرت مریم(ع)]] براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روش‌های معمولِ بارداری، باردار شده است. [[قرآن]] باردار شدن حضرت مریم(ع) را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم]] با [[معجزه]] دانسته است. علاوه بر این در [[روایات]] نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن [[جبرئیل]] بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است.
{{پاسخ}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
'''باردار شدن حضرت مریم(س)،''' براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روش‌های معمولِ بارداری انسان، بوده است. [[قرآن]] باردار شدن [[حضرت مریم(س)]] را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم]] با [[معجزه]] دانسته است. علاوه بر این در [[روایات]] نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن [[جبرئیل]] بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است.


نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و مریم(ع) پس از تعجب، با این پاسخ روبه‌رو گشت که این امر برای [[خداوند]] آسان است.
نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و مریم(س) پس از تعجب، با این پاسخ روبه‌رو گشت که این امر برای [[خداوند]] آسان است.


==ظاهر شدن جبرئیل بر مریم(ع)==
==ظاهر شدن جبرئیل بر حضرت مریم==
[[حضرت مریم]] در [[بیت‌المقدس]]، مکانی را برای [[عبادت خداوند]] قرار داد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۹ ش، ج‏۱۴، ص۳۵.</ref> خداوند فرستاده‌ای را نزد مریم فرستاد که قرآن با تعبیر «روح» از آن فرستاده یاد کرده است.<ref name=":0">سوره مریم، آیه۱۷.</ref> بیشتر مفسران مقصود از این روح را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.</ref> جبرئیل همانند یک انسان بر مریم ظاهر شد.<ref name=":0" />
[[حضرت مریم]] در [[بیت‌المقدس]]، مکانی را برای [[عبادت]] قرار داد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۹ ش، ج‏۱۴، ص۳۵.</ref> خداوند فرستاده‌ای را نزد مریم فرستاد که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده است.<ref name=":0">سوره مریم، آیه۱۷.</ref> بیشتر مفسران مقصود از این روح را [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.</ref> جبرئیل همانند یک انسان بر مریم ظاهر شد.<ref name=":0" />


مریم با دیدن او ترسید و گفت من از شر تو به خدا پناه می‌برم.<ref>سوره مریم، آیه۱۸.{{سخ}}</ref>  جبرئیل خود را فرستاده خداوند معرفی کرد و به او نوید داد که خداوند می‌خواهد پسری پاک به تو ببخشد.<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> فرزندی که نامش [[حضرت عیسی|مسیح عیسی بن مریم]] است، و در هر دو جهان آبرومند و در نزد خداوند از مقربان است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۵.</ref> مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> فرشته به او اطمینان خاطر داد و گفت این امر برای خدا آسان است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref>
مریم با دیدن او ترسید و گفت من از شر تو به خدا پناه می‌برم.<ref>سوره مریم، آیه۱۸.{{سخ}}</ref>  جبرئیل خود را فرستاده خداوند معرفی کرد و به او نوید داد که خداوند می‌خواهد پسری پاک به تو ببخشد.<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> فرزندی که نامش [[حضرت عیسی|مسیح عیسی بن مریم]] است، و در هر دو جهان آبرومند و از مقربان است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۵.</ref> مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است.<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> فرشته به او اطمینان داد و گفت این امر برای خدا آسان است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref>


==دمیدن فرشته==
==دمیدن فرشته==
مریم باردار شد و قرآن در مورد نحوه بارداری او توضیح صریحی نمی‌دهد.<ref>سوره مریم، آیه۲۲.</ref> و تنها با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد کرده است. از آیات قرآن استفاده می‌شود، خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] با سایر انسان‌ها متفاوت و به صورت معجزه بوده است؛ قرآن عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم دانسته{{قرآن||ترجمه=مَثَل (خلقت) عيسى در پيشگاه خدا، همچون مَثَل(خلقت) آدم است كه او را از خاک آفريد و سپس به او گفت: موجود باش و فورا موجود شد.|سوره=آل‌عمران|آیه=۵۹}} و هر دو بدون پدر متولد شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۶.</ref> در این معجزه، مریم (س) نقش خود را به عنوان مادر انجام داده که البته بدون تماس با جنس مرد بوده است.<ref>جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، بی‌تا، ج۳، ص۴۴.</ref> خداوند در مورد مریم می‌فرماید: {{قرآن|مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا|ترجمه=و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دمیدیم.|سوره=تحریم|آیه=۱۲}}
مریم باردار شد و قرآن در مورد نحوه بارداری او توضیح صریحی نمی‌دهد<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج‏۱۳، ص۳۹.</ref> و تنها با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد کرده است. از آیات قرآن استفاده می‌شود، خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] با سایر انسان‌ها متفاوت و به صورت معجزه بوده است؛ قرآن عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم دانسته{{قرآن||ترجمه=مَثَل (خلقت) عيسى در پيشگاه خدا، همچون مَثَل(خلقت) آدم است.|سوره=آل‌عمران|آیه=۵۹}} و هر دو بدون پدر متولد شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۶.</ref> در این معجزه، مریم(س) نقش خود را به عنوان مادر، بدون تماس با جنس مرد، انجام داد.<ref>جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، بی‌تا، ج۳، ص۴۴.</ref> خداوند در مورد مریم می‌گوید: {{قرآن|مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا|ترجمه=و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما از روح خود در آن دمیدیم.|سوره=تحریم|آیه=۱۲}}


اینکه این بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده و نزدیکی جنسی صورت نگرفته در روایات نیز به صراحت نقل شده‌است: [[امام باقر(ع)]] فرمود: جبرئیل گریبان [[حضرت مریم]] را گرفت و در آن دمید.<ref>طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref>
روایات به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده و نزدیکی جنسی صورت نگرفته است. برای نمونه در روایتی از [[امام باقر(ع)]] گفته شده جبرئیل گریبان [[حضرت مریم]] را گرفت و در آن دمید.<ref>طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref>


[[آیت الله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه]] به این نکته توجه داده که در آیات قرآن درباره آفرینش عیسی (ع) تعبیر «يَخْلُقُ؛ می‌آفریند» استفاده شده، در حالی که درباره آفرینش [[یحیی(ع)]] در چند آیه قبل، تعبیر به «يَفْعَل؛ انجام می‌دهد»<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۰.</ref> استفاده شده است. شاید این تفاوت، اشاره به تفاوت خلقت این دو پیامبر بوده باشد که یکی به‌صورت عادی و دیگری غیرعادی به وجود آمده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۵۲.</ref>
[[آیت الله مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه]] به این نکته توجه داده که در آیات قرآن درباره آفرینش عیسی(ع) تعبیر «يَخْلُقُ؛ می‌آفریند» استفاده شده، در حالی که درباره آفرینش [[یحیی(ع)]] در چند آیه قبل، تعبیر «يَفْعَل؛ انجام می‌دهد»<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۰.</ref> به کار رفته است. این مفسر احتمال می‌دهد این تفاوت، اشاره به تفاوت خلقت این دو پیامبر داشته باشد، که یکی به‌صورت عادی و دیگری غیرعادی به وجود آمده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۵۲.</ref>


==منابع==
==منابع==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = تاریخ
| شاخه فرعی۱ = نبوت
| شاخه فرعی۱ = زنان اسوه
| شاخه فرعی۲ = انبیای الهی
| شاخه فرعی۲ = حضرت مریم
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
خط ۴۳: خط ۴۵:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]]
[[ar:حمل السیدة مریم علیها السلام]]
[[en:Conception of Mary (a)]]
[[es:Embarazo de Santa María]]
[[ps:د حضرت مريم (س) حامله کېدل]]
[[fr:Grossesse de Maryam (a)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰

سؤال

حضرت مریم چگونه به حضرت عیسی باردار شد؟ آیا از طریق ازدواج با فرشته یا از طریق دمیدن فرشته، حضرت عیسی به وجود آمد؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


باردار شدن حضرت مریم(س)، براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روش‌های معمولِ بارداری انسان، بوده است. قرآن باردار شدن حضرت مریم(س) را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت حضرت عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم با معجزه دانسته است. علاوه بر این در روایات نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن جبرئیل بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است.

نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و مریم(س) پس از تعجب، با این پاسخ روبه‌رو گشت که این امر برای خداوند آسان است.

ظاهر شدن جبرئیل بر حضرت مریم

حضرت مریم در بیت‌المقدس، مکانی را برای عبادت قرار داد.[۱] خداوند فرستاده‌ای را نزد مریم فرستاد که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده است.[۲] بیشتر مفسران مقصود از این روح را جبرئیل دانسته‌اند.[۳] جبرئیل همانند یک انسان بر مریم ظاهر شد.[۲]

مریم با دیدن او ترسید و گفت من از شر تو به خدا پناه می‌برم.[۴] جبرئیل خود را فرستاده خداوند معرفی کرد و به او نوید داد که خداوند می‌خواهد پسری پاک به تو ببخشد.[۵] فرزندی که نامش مسیح عیسی بن مریم است، و در هر دو جهان آبرومند و از مقربان است.[۶] مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است.[۷] فرشته به او اطمینان داد و گفت این امر برای خدا آسان است.[۸]

دمیدن فرشته

مریم باردار شد و قرآن در مورد نحوه بارداری او توضیح صریحی نمی‌دهد[۹] و تنها با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم»[۱۰] از آن یاد کرده است. از آیات قرآن استفاده می‌شود، خلقت حضرت عیسی(ع) با سایر انسان‌ها متفاوت و به صورت معجزه بوده است؛ قرآن عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم دانسته﴿مَثَل (خلقت) عيسى در پيشگاه خدا، همچون مَثَل(خلقت) آدم است.(آل‌عمران:۵۹) و هر دو بدون پدر متولد شده‌اند.[۱۱] در این معجزه، مریم(س) نقش خود را به عنوان مادر، بدون تماس با جنس مرد، انجام داد.[۱۲] خداوند در مورد مریم می‌گوید: ﴿مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا؛ و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما از روح خود در آن دمیدیم.(تحریم:۱۲)

روایات به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده و نزدیکی جنسی صورت نگرفته است. برای نمونه در روایتی از امام باقر(ع) گفته شده جبرئیل گریبان حضرت مریم را گرفت و در آن دمید.[۱۳]

آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه به این نکته توجه داده که در آیات قرآن درباره آفرینش عیسی(ع) تعبیر «يَخْلُقُ؛ می‌آفریند» استفاده شده، در حالی که درباره آفرینش یحیی(ع) در چند آیه قبل، تعبیر «يَفْعَل؛ انجام می‌دهد»[۱۴] به کار رفته است. این مفسر احتمال می‌دهد این تفاوت، اشاره به تفاوت خلقت این دو پیامبر داشته باشد، که یکی به‌صورت عادی و دیگری غیرعادی به وجود آمده‌اند.[۱۵]

منابع

  1. علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۹ ش، ج‏۱۴، ص۳۵.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ سوره مریم، آیه۱۷.
  3. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.
  4. سوره مریم، آیه۱۸.
  5. سوره مریم، آیه۱۹.
  6. سوره آل‌عمران، آیه۴۵.
  7. سوره مریم، آیه۲۰.
  8. سوره مریم، آیه۲۱.
  9. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج‏۱۳، ص۳۹.
  10. سوره تحریم، آیه۱۲.
  11. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۶.
  12. جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، بی‌تا، ج۳، ص۴۴.
  13. طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.
  14. سوره آل‌عمران، آیه۴۰.
  15. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۵۲.