بهشتی‌بودن تلاوت‌کننده سوره عنکبوت و روم در شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
(تکمیل اولیه مدخل) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
امام صادق فرمود: «هر | امام صادق فرمود: «هر کس در شب بیست و سوم ماه رمضان سوره عنکبوت و روم را بخواند، به خدا سوگند که او از اهل بهشت خواهد بود و من هرگز کسی را از این حکم استثنا نمی‌کنم و بیم آن ندارم که در این سوگند خداوند گناهی بر من بنویسد، این دو سوره نزد خدا جایگاهی عظیم دارند». این روایت که اینطورمحکم سخن گفته چقدر اساس دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== متن روایت == | == متن روایت == | ||
[[امام صادق(ع)]] فرمود: | [[امام صادق(ع)]] فرمود: | ||
{{عربی بزرگ|مَنْ قَرَأَ سُورَه الْعَنْكَبُوتِ وَ الرُّومِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَيْلَه ثَلَاثَه وَ عِشْرِينَ فَهُوَ وَ اللَّهِ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّه لَا أَسْتَثْنِي فِيهِ أَبَداً وَ لَا أَخَافُ أَنْ يَكْتُبَ اللَّهُ عَلَيَّ فِي يَمِينِي إِثْماً وَ إِنَّ لِهَاتَيْنِ السُّورَتَيْنِ مِنَ اللَّهِ مَكَاناً<ref name=":0">ابن بابويه، محمد، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۰۹.</ref> | {{عربی بزرگ|مَنْ قَرَأَ سُورَه الْعَنْكَبُوتِ وَ الرُّومِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَيْلَه ثَلَاثَه وَ عِشْرِينَ فَهُوَ وَ اللَّهِ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّه لَا أَسْتَثْنِي فِيهِ أَبَداً وَ لَا أَخَافُ أَنْ يَكْتُبَ اللَّهُ عَلَيَّ فِي يَمِينِي إِثْماً وَ إِنَّ لِهَاتَيْنِ السُّورَتَيْنِ مِنَ اللَّهِ مَكَاناً<ref name=":0">ابن بابويه، محمد، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۰۹.</ref> | ||
|ترجمه= كسى كه سوره عنكبوت و روم را در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان تلاوت كند، به خدا سوگند | |ترجمه= كسى كه سوره عنكبوت و روم را در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان تلاوت كند، به خدا سوگند اى ابا محمد كه او اهل بهشت است و هرگز از اين حكم كسى را استثنا نمى‌كنم و بيمى از آن ندارم كه خداوند به خاطر اين سوگند، گناهى در نامه اعمال من ثبت كند! و بدرستى كه منزلت اين دو سوره در نزد خداوند، والاست.}} | ||
[[شیخ صدوق]] این روایت را در [[کتاب ثواب الاعمال]]<ref name=":0"/> ذیل اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده است. [[شیخ طوسی]] در [[کتاب تهذیب الاحکام]]، ذیل اعمال دهه آخر [[معنای رمضان|ماه رمضان]] آورده است.<ref>طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۳، الدُّعَاءُ | [[شیخ صدوق]] این روایت را در [[کتاب ثواب الاعمال]]<ref name=":0"/> ذیل اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده است. [[شیخ طوسی]] در [[کتاب تهذیب الاحکام]]، ذیل اعمال دهه آخر [[معنای رمضان|ماه رمضان]] آورده است.<ref>طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۳، الدُّعَاءُ بَیْنَ الرَّکَعَاتِ الْعَشَرَه الْمَزِیدَه عَلَی الْعِشْرِینَ فِی الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ، ص۱۰۰، حدیث۳۳.</ref> | ||
== سند حدیث == | == سند حدیث == | ||
سند حدیث شیخ صدوق و شیخ طوسی در سه راوی مشترک هستند. در حقیقت یک روایت بیشتر نیست. | سند حدیث شیخ صدوق و شیخ طوسی در سه راوی مشترک هستند. در حقیقت یک روایت بیشتر نیست. | ||
# محمد بن حسان الرازی: نجاشی می‌نویسد: روایات وی گاهی پذیرفته می‌شود و گاهی نیز رد می‌شود و زیاد از افراد ضعیف روایت نقل می‌کند.<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۳۸.</ref> حلی بعد از نقل سخن نجاشی، وی را جدا ضعیف دانسته است.<ref>تقی الدین حلی، حسن بن علی، الرجال، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ش، قسمت دوم الرجال الحلی، ص۵۰۲.</ref> برخی از کتاب‌های راوی‌شناسی نیز وی را به صراحت تضعیف کرده‌اند.<ref>قهپایی، عنایهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۵، ص۱۸۰. اعرجی کاظمی، محسن، عده الرجال، قم، اسماعیلیان، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۸۰. ساعدی، حسین، الضعفاء من رجال الحدیث، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۱۶۰.</ref> مرحوم خوئی هر چند سخن نجاشی را دلیل بر ضعف ندانسته، اما می‌گوید دلیلی هم بر ثقه بودن وی نیست.<ref>خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، بی‌جا، بی‌نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ق، ج۱۶، ص۲۰۳.</ref> | |||
# محمد بن حسان الرازی: نجاشی می‌نویسد: روایات وی گاهی پذیرفته می‌شود و گاهی نیز رد می‌شود و زیاد از افراد ضعیف روایت نقل می‌کند.<ref> | # حسن بن علی بن ابی حمزه بطائنی: برخی وی کذاب و ملعون دانسته‌اند که حتی نقل یک حدیث از او حلال نیست.<ref>کشی، محمد، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۲۶.</ref> وی از سران [[واقفیه]] است.<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۶. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۱۲.</ref> | ||
# علی بن ابی حمزه بطائنی: در روایتی، [[امام کاظم(ع)]] وی را شبیه الاغ دانسته است.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الغیبه، قم، دار المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۶۷.</ref> ابن فضال وی را کذاب و متهم می‌داند؛ در روایت [[امام رضا(ع)]] به خاطر اعتراف نکردن در قبر به امامت امام هشتم، ضربه‌ای به او زده می‌شود و قبرش پر از آتش می‌شود.<ref>کشی، محمد، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۰۵. ج۲، ص۷۴۲.</ref> وی از بزرگان واقفیه است.<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۴۹. طوسی، محمد، رجال الطوسی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۳۳۹. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۱.</ref> | |||
# حسن بن | |||
# | |||
== دلالت حدیث == | == دلالت حدیث == | ||
روایاتی که درباره فضیلت سوره‌ها آمده است به این معنی نیست که تنها قرائت، آن همه ثمرات را دارد. آنچه به این خواندن ارزش نهایی می‌بخشد همان ایمان به مفاد آن سوره‌ها و عمل کردن بر طبق آن است. تلاوت قرآن مقدمه‌ای است برای اندیشه و عمل. تنها با خواندن بدون فکر و عمل نباید این همه فضیلت را انتظار داشت. هدف اصلی از تلاوت، تطبیق اعمال و خلق و خوی خویش بر مفاد این آیات است. | |||
روایاتی که درباره فضیلت سوره‌ها آمده است به این معنی نیست که تنها قرائت، آن همه ثمرات را دارد. | |||
خواندن سوره‌های قرآن به خصوص در شب‌های قدر پاداش زیادی دارد؛ اما نمی‌توان گفت افراد فقط با خواندن دو سوره از قرآن، اهل بهشت می‌شوند و هیچ استثنایی هم وجود ندارد و خدا هیچ گناهی را بر این افراد نمی‌نویسد. باید در معارف این دو سوره اندیشید و بدان عمل کرد تا اهل بهشت شد. | خواندن سوره‌های قرآن به خصوص در شب‌های قدر پاداش زیادی دارد؛ اما نمی‌توان گفت افراد فقط با خواندن دو سوره از قرآن، اهل بهشت می‌شوند و هیچ استثنایی هم وجود ندارد و خدا هیچ گناهی را بر این افراد نمی‌نویسد. باید در معارف این دو سوره اندیشید و بدان عمل کرد تا اهل بهشت شد. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = تلاوت قرآن | | شاخه فرعی۱ = تلاوت قرآن | ||
| شاخه فرعی۲ = فضیلت و آداب تلاوت | | شاخه فرعی۲ = فضیلت و آداب تلاوت | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | | شناسه = شد | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ب | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = ب | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۰
سؤال
امام صادق فرمود: «هر کس در شب بیست و سوم ماه رمضان سوره عنکبوت و روم را بخواند، به خدا سوگند که او از اهل بهشت خواهد بود و من هرگز کسی را از این حکم استثنا نمی‌کنم و بیم آن ندارم که در این سوگند خداوند گناهی بر من بنویسد، این دو سوره نزد خدا جایگاهی عظیم دارند». این روایت که اینطورمحکم سخن گفته چقدر اساس دارد؟
حدیث اهل بهشت بودن تلاوت کننده سوره عنکبوت و سوره روم در شب بیست و سوم ماه رمضان، سند معتبری ندارد. هر چند خواندن قرآن به خصوص در ماه رمضان و شب‌های قدر پاداش زیادی دارد؛ اما نمی‌توان گفت فردی هیچ عملی نداشته باشد و فقط با خواندن دو سوره اهل بهشت شود و هیچ استثنایی هم نداشته باشد.
متن روایت
امام صادق(ع) فرمود:
| « | مَنْ قَرَأَ سُورَه الْعَنْكَبُوتِ وَ الرُّومِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَيْلَه ثَلَاثَه وَ عِشْرِينَ فَهُوَ وَ اللَّهِ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّه لَا أَسْتَثْنِي فِيهِ أَبَداً وَ لَا أَخَافُ أَنْ يَكْتُبَ اللَّهُ عَلَيَّ فِي يَمِينِي إِثْماً وَ إِنَّ لِهَاتَيْنِ السُّورَتَيْنِ مِنَ اللَّهِ مَكَاناً[۱]
كسى كه سوره عنكبوت و روم را در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان تلاوت كند، به خدا سوگند اى ابا محمد كه او اهل بهشت است و هرگز از اين حكم كسى را استثنا نمى‌كنم و بيمى از آن ندارم كه خداوند به خاطر اين سوگند، گناهى در نامه اعمال من ثبت كند! و بدرستى كه منزلت اين دو سوره در نزد خداوند، والاست. |
» |
شیخ صدوق این روایت را در کتاب ثواب الاعمال[۱] ذیل اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده است. شیخ طوسی در کتاب تهذیب الاحکام، ذیل اعمال دهه آخر ماه رمضان آورده است.[۲]
سند حدیث
سند حدیث شیخ صدوق و شیخ طوسی در سه راوی مشترک هستند. در حقیقت یک روایت بیشتر نیست.
- محمد بن حسان الرازی: نجاشی می‌نویسد: روایات وی گاهی پذیرفته می‌شود و گاهی نیز رد می‌شود و زیاد از افراد ضعیف روایت نقل می‌کند.[۳] حلی بعد از نقل سخن نجاشی، وی را جدا ضعیف دانسته است.[۴] برخی از کتاب‌های راوی‌شناسی نیز وی را به صراحت تضعیف کرده‌اند.[۵] مرحوم خوئی هر چند سخن نجاشی را دلیل بر ضعف ندانسته، اما می‌گوید دلیلی هم بر ثقه بودن وی نیست.[۶]
- حسن بن علی بن ابی حمزه بطائنی: برخی وی کذاب و ملعون دانسته‌اند که حتی نقل یک حدیث از او حلال نیست.[۷] وی از سران واقفیه است.[۸]
- علی بن ابی حمزه بطائنی: در روایتی، امام کاظم(ع) وی را شبیه الاغ دانسته است.[۹] ابن فضال وی را کذاب و متهم می‌داند؛ در روایت امام رضا(ع) به خاطر اعتراف نکردن در قبر به امامت امام هشتم، ضربه‌ای به او زده می‌شود و قبرش پر از آتش می‌شود.[۱۰] وی از بزرگان واقفیه است.[۱۱]
دلالت حدیث
روایاتی که درباره فضیلت سوره‌ها آمده است به این معنی نیست که تنها قرائت، آن همه ثمرات را دارد. آنچه به این خواندن ارزش نهایی می‌بخشد همان ایمان به مفاد آن سوره‌ها و عمل کردن بر طبق آن است. تلاوت قرآن مقدمه‌ای است برای اندیشه و عمل. تنها با خواندن بدون فکر و عمل نباید این همه فضیلت را انتظار داشت. هدف اصلی از تلاوت، تطبیق اعمال و خلق و خوی خویش بر مفاد این آیات است.
خواندن سوره‌های قرآن به خصوص در شب‌های قدر پاداش زیادی دارد؛ اما نمی‌توان گفت افراد فقط با خواندن دو سوره از قرآن، اهل بهشت می‌شوند و هیچ استثنایی هم وجود ندارد و خدا هیچ گناهی را بر این افراد نمی‌نویسد. باید در معارف این دو سوره اندیشید و بدان عمل کرد تا اهل بهشت شد.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ابن بابويه، محمد، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۰۹.
- ↑ طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۳، الدُّعَاءُ بَیْنَ الرَّکَعَاتِ الْعَشَرَه الْمَزِیدَه عَلَی الْعِشْرِینَ فِی الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ، ص۱۰۰، حدیث۳۳.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۳۸.
- ↑ تقی الدین حلی، حسن بن علی، الرجال، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ش، قسمت دوم الرجال الحلی، ص۵۰۲.
- ↑ قهپایی، عنایهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۵، ص۱۸۰. اعرجی کاظمی، محسن، عده الرجال، قم، اسماعیلیان، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۸۰. ساعدی، حسین، الضعفاء من رجال الحدیث، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۱۶۰.
- ↑ خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، بی‌جا، بی‌نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ق، ج۱۶، ص۲۰۳.
- ↑ کشی، محمد، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۲۶.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۶. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۱۲.
- ↑ طوسی، محمد بن الحسن، الغیبه، قم، دار المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۶۷.
- ↑ کشی، محمد، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۰۵. ج۲، ص۷۴۲.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۴۹. طوسی، محمد، رجال الطوسی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۳۳۹. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۱.