امام علی(ع) و آیات ملامت در جنگ احد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
با مراجعه به کتب سیره و تاریخ [[پیامبر اسلام(ص)]] و نظرات [[صحابه]]، در می‌یابیم که این نظر با واقعیت مطابقت ندارند:
با مراجعه به کتب سیره و تاریخ [[پیامبر اسلام(ص)]] و نظرات [[صحابه]]، در می‌یابیم که این نظر با واقعیت مطابقت ندارد:


زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا، به جز [[علی(ع)]] و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرارکردند؟ گفت: همه فرارکردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند، عاصم بن ثابت و ابودجانه و مصعب بن عمیر و عبدالله بن جحش و شماس بن عثمان بن شرید و مقداد و طلحه و سعد، و بقیه از انصار بودند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref>
زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا، به جز [[علی(ع)]] و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرارکردند؟ گفت: همه فرارکردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند، عاصم بن ثابت و ابودجانه و مصعب بن عمیر و عبدالله بن جحش و شماس بن عثمان بن شرید و مقداد و طلحه و سعد، و بقیه از انصار بودند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.</ref>

نسخهٔ ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۴

سؤال

آیات ملامت در جنگ احد به رزمندگان، در مورد علی(ع) و امثال اوست که نسبت به پیامبر(ص) بی‌توجهی کردند و برای حفظ جان خود فرار کردند؟ لطفاً توضیح دهید.

با مراجعه به کتب سیره و تاریخ پیامبر اسلام(ص) و نظرات صحابه، در می‌یابیم که این نظر با واقعیت مطابقت ندارد:

زید بن وهب می‌گوید: به ابن مسعودگفتم: آیا، به جز علی(ع) و ابودجانه و سهل بن حنیف، همه در جنگ احد فرارکردند؟ گفت: همه فرارکردند به جز علی(ع) و بعد، چهارده نفر برگشتند، عاصم بن ثابت و ابودجانه و مصعب بن عمیر و عبدالله بن جحش و شماس بن عثمان بن شرید و مقداد و طلحه و سعد، و بقیه از انصار بودند.[۱]

مؤلف «مناقب آل ابیطالب» باز از «تاریخ طبری» و مغازی ابن اسحاق و اخبار ابی رافع و… نقل می‌کند:

پیامبر خدا(ص) کتیبه (گروهانی) را دید، (به علی(ع) اشاره کرد) و فرمود: علی! به آنها حمله کن! حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید، و عمرو بن عبدالله و جمعی کشته شدند. باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: آنها را از من دور کن، باز حمله کرد و جمع آنها را از هم پاشید، و شیبه بن مالک عامری را کشت… (ابن شهر آشوب می‌گوید:) و در روایت ابی رافع آمده است: باز کتیبه دیگری را دید و فرمود: به آنها حمله کن، و او به آنها حمله برد و آنها را فراری داد، و هاشم بن امیه مخزومی را کشت.

مؤلف فرازهایی از تاریخ اسلام از واقدی نقل می‌کند: روز احد، هشت نفر با پیامبر(ص) تا سر حد بذل جان بیعت کردند، سه تن از مهاجر (علی(ع) و طلحه و زبیر) و پنج تن از انصار بودند، و جز این هشت نفر همگی در لحظه خطرناک پا به فرار گذاردند.[۲]

برای آگاهی کامل‌تر از واقعه به تاریخ کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۱۰۷ و سیره ابن هشام، ج۲، ص۸۴ و مغازی واقدی، ج۱، ص۲۴۴ مراجعه کنید تا ماهیت و هویت پایمردان و نیز فراریان، و ثابت قدمان و کسانی که آیات کریمه قرآن به نکوهش ایشان پرداخته آشکار گردد.

نکته مهمی از این داستان در مطالب کلامی و اعتقادی قابل استفاده است، و آن نقض نظریه عدالت تمام صحابه و تأیید تمام رفتار ایشان از منظر قرآن و پیامبر اکرم(ص) است.


مطالعه بیشتر

۱. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، انتشارات مصطفوی، قم، ج۳، ص۱۲۳.

۲. استاد سبحانی، فرازهایی از تاریخ اسلام، ص۲۷۹.

منابع

  1. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، قم، انتشارات مصطفوی، ۱۳۷۸، ج۳، ص۱۲۳.
  2. سبحانی، جعفر، همان، ص۲۸۱.