استحباب و فضیلت سرپرستی یتیم: تفاوت میان نسخه‌ها

(تکمیل ویرایش)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[قرآن کریم]] سفارش زیادی درباره یتیمان کرده است. رعایت و مراقبت از اموال یتیمان؛ وعده عذاب جهنم به غصب‌کنندگان اموال یتیمان؛پرهیز از تحقیر يتيمان؛ بد‌رفتارى با يتيمان را خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت دانستن و ...؛  از جمله سفارش‌های قرآنی برای یتیم‌نوازی می‌باشد.
[[قرآن کریم]] سفارش زیادی درباره یتیمان کرده است. رعایت و مراقبت از اموال یتیمان؛ وعده عذاب جهنم به غصب‌کنندگان اموال یتیمان؛ پرهیز از تحقیر یتیمان؛ بدرفتاری با یتیمان را خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت دانستن و …؛ از جمله سفارش‌های قرآنی برای یتیم‌نوازی می‌باشد.


در [[روایات]] تأکید بسیاری شده است درباره این فضیلت که سرپرستی و تکفل یتیمان ثواب و پاداش زیادی دارد.
در [[روایات]] تأکید بسیاری شده است درباره این فضیلت که سرپرستی و تکفل یتیمان ثواب و پاداش زیادی دارد.


==یتیم‌نوازی در قرآن ==
== یتیم‌نوازی در قرآن ==
در قرآن و حدیث به جنبه‌های مختلف یتیم‌نوازی، سرپرستی و رعایت حال یتیمان پرداخته شده است. قرآن به احسان،<ref>سوره نساء، آیه ۳۶ و سوره بقره، آیه ۸۳.</ref> انفاق،<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref> اطعام،<ref>سوره انسان، آیه ۸.</ref> بویژه اطعام یتیمان خویشاوند<ref>سوره بلد، آیه ۱۵.</ref> و نیز رسیدگی و اصلاح امور یتیمان<ref>سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref> سفارش کرده است.
در قرآن و حدیث به جنبه‌های مختلف یتیم‌نوازی، سرپرستی و رعایت حال یتیمان پرداخته شده است. قرآن به احسان،<ref>سوره نساء، آیه ۳۶ و سوره بقره، آیه ۸۳.</ref> انفاق،<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref> اطعام،<ref>سوره انسان، آیه ۸.</ref> بویژه اطعام یتیمان خویشاوند<ref>سوره بلد، آیه ۱۵.</ref> و نیز رسیدگی و اصلاح امور یتیمان<ref>سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref> سفارش کرده است.


همچنین از عدم اکرام و احترام به یتیمان در عصر جاهلیت گزارش می‌دهد و به آن‌ها خطاب می‌کند که بر خلاف پندارتان شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.<ref>سوره فجر، آیه ۱۷.</ref> کسی که روز جزا را انکار می‌کند همان کسی است که به یتیم اهانت و خشونت می‌کند.<ref>سوره ماعون، آیات ۱ و ۲.</ref>  
همچنین از عدم اکرام و احترام به یتیمان در عصر جاهلیت گزارش می‌دهد و به آن‌ها خطاب می‌کند که بر خلاف پندارتان شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.<ref>سوره فجر، آیه ۱۷.</ref> کسی که روز جزا را انکار می‌کند همان کسی است که به یتیم اهانت و خشونت می‌کند.<ref>سوره ماعون، آیات ۱ و ۲.</ref>


در قرآن بر اساس یک توصیه اخلاقی<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، ‌چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> خواسته شده است هنگام تقسیم ارث، اگر ارحامی که از وارثان میت نیستند و نیز مطلق یتیمان و مسکینان (از بستگان یا غیر آن)، حضور یافتند، آنان را از میراث به جا مانده بهره‌مند کنند.<ref>سوره نساء، آیه ۸. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، ‌چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> قرآن به پیامبر یادآوری می‌کند که خودش نیز یتیم بوده و خدا پناهش داده است؛ پس به پاس این نعمت نباید با یتیمان قهر کند و آن‌ها را از خود براند و دور کند.<ref>سوره ضحی، آیات ۶ و ۹. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۰۲.</ref>
در قرآن بر اساس یک توصیه اخلاقی<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> خواسته شده است هنگام تقسیم ارث، اگر ارحامی که از وارثان میت نیستند و نیز مطلق یتیمان و مسکینان (از بستگان یا غیر آن)، حضور یافتند، آنان را از میراث به جا مانده بهره‌مند کنند.<ref>سوره نساء، آیه ۸. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> قرآن به پیامبر یادآوری می‌کند که خودش نیز یتیم بوده و خدا پناهش داده است؛ پس به پاس این نعمت نباید با یتیمان قهر کند و آن‌ها را از خود براند و دور کند.<ref>سوره ضحی، آیات ۶ و ۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۰۲.</ref>


=== مراقبت و دقّت در نگهداری اموال يتيمان ===
=== مراقبت و دقّت در نگهداری اموال یتیمان ===
قرآن کریم به رعایت امانت و نگهداری اموال یتیمان فراخوانده است و با کسانی که اموال یتیمان را ظالمانه حیف و میل می‌کنند، سخت برخورد شده است. قرآن کریم، در سوره نساء آیه ۲، سوره اسراء آیه ۳۴، سوره انعام آیه ۱۵۲ و سوره نساء آیه ۱۰ با عبارات مختلف مردم را به مراقبت از اموال یتیم و رعایت حقوق آن‌ها فراخوانده است. خداوند در قرآن نسبت به اموال يتيمان سفارش مخصوص کرده است، زيرا اموال آنان آسيب پذيرتر از همه چيز است. نمى توانند از آن مراقبت كنند: {{قرآن|وَ لاَ تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِىَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ| ترجمه= و به مال يتيم، جز به بهترين صورت [و براى اصلاح]، نزديك نشويد، تا به حدّ رشد خود برسد.|سوره = انعام|آیه= ۱۵۲}}
قرآن کریم به رعایت امانت و نگهداری اموال یتیمان فراخوانده است و با کسانی که اموال یتیمان را ظالمانه حیف و میل می‌کنند، سخت برخورد شده است. قرآن کریم، در سوره نساء آیه ۲، سوره اسراء آیه ۳۴، سوره انعام آیه ۱۵۲ و سوره نساء آیه ۱۰ با عبارات مختلف مردم را به مراقبت از اموال یتیم و رعایت حقوق آن‌ها فراخوانده است. خداوند در قرآن نسبت به اموال یتیمان سفارش مخصوص کرده است، زیرا اموال آنان آسیب پذیرتر از همه چیز است. نمی‌توانند از آن مراقبت کنند: {{قرآن|وَ لاَ تَقْرَبُوا مَالَ الْیَتِیمِ إِلاَّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ| ترجمه= و به مال یتیم، جز به بهترین صورت [و برای اصلاح]، نزدیک نشوید، تا به حدّ رشد خود برسد.|سوره = انعام|آیه= ۱۵۲}}


=== خوردن مال یتیم همانند خوردن آتش ===
=== خوردن مال یتیم همانند خوردن آتش ===
اعمال انسان‌ها علاوه بر چهره ظاهرى خود، يك چهره واقعى نيز دارد كه در اين جهان پنهان است، اما در جهان ديگر ظاهر مي‌شوند و مسئله تجسم اعمال را تشكيل مي‌دهند. قرآن مى‏‌گويد آنها كه مال يتيم مى‏‌خورند گرچه چهره ظاهرى عمل‌شان بهره‌‏گيرى از غذاهاى لذيذ و رنگين است، اما چهره واقعى اين غذاها آتش سوزان است و همين چهره است كه در قيامت آشكار مي‌شود.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۲۸۱.</ref> قرآن خوردن اموال یتیم را همانند خوردن آتش می‌داند: {{قرآن|إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَی ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا|ترجمه=کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌خورند، تنها آتش می‌خورند و به زودی به آتش سوزانی می‌سوزند.|سوره=نساء|آیه=۱۰}}
اعمال انسان‌ها علاوه بر چهره ظاهری خود، یک چهره واقعی نیز دارد که در این جهان پنهان است، اما در جهان دیگر ظاهر می‌شوند و مسئله تجسم اعمال را تشکیل می‌دهند. قرآن می‌گوید آنها که مال یتیم می‌خورند گرچه چهره ظاهری عمل‌شان بهره‌گیری از غذاهای لذیذ و رنگین است، اما چهره واقعی این غذاها آتش سوزان است و همین چهره است که در قیامت آشکار می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۲۸۱.</ref> قرآن خوردن اموال یتیم را همانند خوردن آتش می‌داند: {{قرآن|إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَی ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا|ترجمه=کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌خورند، تنها آتش می‌خورند و به زودی به آتش سوزانی می‌سوزند.|سوره=نساء|آیه=۱۰}}


=== اكرام يتيمان ===
=== اکرام یتیمان ===
خداوند به شرح اعمالى كه موجب دورى از خدا و گرفتارى در چنگال مجازات الهى مى‏‌شود پرداخته، یادآور می‌شود که چنان نيست كه شما خيال مى‌‏كنيد که اموال‌تان دليل بر مقام شما نزد پروردگار است، بلكه اعمال‌تان حاكى از دورى شما از خدا است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.</ref> یکی از این کارهای ناشایست، نپرداختن به جنبه‌هاى عاطفى و معنوى در برخورد با يتيمان است: {{قرآن|كَلاَّ بَل لاَّ تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ|۱۷| وَ لاَ تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ|۱۸|
خداوند به شرح اعمالی که موجب دوری از خدا و گرفتاری در چنگال مجازات الهی می‌شود پرداخته، یادآور می‌شود که چنان نیست که شما خیال می‌کنید که اموال‌تان دلیل بر مقام شما نزد پروردگار است، بلکه اعمال‌تان حاکی از دوری شما از خدا است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.</ref> یکی از این کارهای ناشایست، نپرداختن به جنبه‌های عاطفی و معنوی در برخورد با یتیمان است: {{قرآن|کَلاَّ بَل لاَّ تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ|۱۷| وَ لاَ تَحَاضُّونَ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ|۱۸|
|ترجمه= چنان نيست [كه شما مى پنداريد!] شما يتيمان را گرامى نمى داريد و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كنيد.|سوره= فجر|آیه=۱۸-۱۷}}
|ترجمه= چنان نیست [که شما می‌پندارید!] شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید.|سوره= فجر|آیه=۱۸–۱۷}}


يتيمى كه پدر خود را از دست داده و از مهر او محروم گشته و در غم فقدان مادرش اشك ريخته، و از نعمت محبّت او بى بهره شده، نيازمند مهر و محبّت و عاطفه است. خداوند به مسلمانان دستور مى دهد كه يتيم را اكرام كرده، و كمبود عواطف وى را جبران نمايند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.</ref>  
یتیمی که پدر خود را از دست داده و از مهر او محروم گشته و در غم فقدان مادرش اشک ریخته، و از نعمت محبّت او بی بهره شده، نیازمند مهر و محبّت و عاطفه است. خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که یتیم را اکرام کرده، و کمبود عواطف وی را جبران نمایند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.</ref>


=== پرهیز از تحقیر يتيمان ===
=== پرهیز از تحقیر یتیمان ===
خداوند برای اهمیت دادن به یتیم‌نوازی، ابتدا به دوران يتيمى پيامبر(ص) اشاره كرده و يادآور الطافش به حضرت می‌شود: {{قرآن|أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى|۶|وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدَى|۷|وَ وَجَدَكَ عَائِلا فَأَغْنَى|۸|
خداوند برای اهمیت دادن به یتیم‌نوازی، ابتدا به دوران یتیمی پیامبر(ص) اشاره کرده و یادآور الطافش به حضرت می‌شود: {{قرآن|أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوَی|۶|وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدَی|۷|وَ وَجَدَکَ عَائِلا فَأَغْنَی|۸|
|ترجمه= (آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، و تو را فقير يافت و بى نياز نمود، حال كه چنين است، يتيم را تحقير مكن). بنابراين، هيچ كس حقّ تحقير يتيمان را ندارد.|سوره= فجر|آیه= ۸-۶}} سپس مسلمانان را از تحقير ايتام منع مى‌كند: {{قرآن|فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلاَ تَقْهَرْ|ترجمه=حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن‏ |سوره=فجر|آیه=۹}}
|ترجمه= (آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، و تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود، حال که چنین است، یتیم را تحقیر مکن). بنابراین، هیچ‌کس حقّ تحقیر یتیمان را ندارد.|سوره= فجر|آیه= ۸–۶}} سپس مسلمانان را از تحقیر ایتام منع می‌کند: {{قرآن|فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلاَ تَقْهَرْ|ترجمه=حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن‏ |سوره=فجر|آیه=۹}}


=== بد‌رفتارى با يتيمان خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت===
=== بدرفتاری با یتیمان خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت ===
آيه اوّل و دوّم سوره ماعون تعبير بسيار تكان دهنده‌اى در مورد بدرفتارى با ايتام وجود دارد: {{قرآن|أَرَأَيْتَ الَّذِى يُكَذِّبُ بِالدِّينِ|۱| فَذَلِكَ الَّذِى يَدُعُّ الْيَتِيمَ|۲|
آیه اوّل و دوّم سوره ماعون تعبیر بسیار تکان دهنده‌ای در مورد بدرفتاری با ایتام وجود دارد: {{قرآن|أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ|۱| فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ|۲|
|ترجمه= آيا كسى كه پيوسته روز جزا را انكار مى كند ديدى؟! او همان كسى است كه يتيم را با خشونت مى راند.|سوره= ماعون|آیه= ۱و۲}}
|ترجمه= آیا کسی که پیوسته روز جزا را انکار می‌کند دیدی؟! او همان کسی است که یتیم را با خشونت می‌راند.|سوره= ماعون|آیه= ۱و۲}}


خداوند خصوصیات تکذیب‌کنندگان را اینگونه ترسیم می‌کند که آيا آن كس را كه روز جزا را تكذيب مى‏‌كند، از راه صفاتى كه لازمه تكذيب است شناختى؟ اگر نشناختى پس بدان كه او كسى است كه يتيم را به زور از در خانه خود مى‌‏راند، و او را جفا مى‏‌كند، و از عاقبت عمل زشتش نمى‏‌ترسد، و اگر روز جزا را انكار نمى‏‌داشت چنين جرأتى را به خود نمى‏‌داد، از عاقبت عمل خود مى‏‌ترسيد و اگر مى‏‌ترسيد به يتيم ترحم مى‏‌نمود.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۳۳.</ref>
خداوند خصوصیات تکذیب‌کنندگان را اینگونه ترسیم می‌کند که آیا آن کس را که روز جزا را تکذیب می‌کند، از راه صفاتی که لازمه تکذیب است شناختی؟ اگر نشناختی پس بدان که او کسی است که یتیم را به زور از در خانه خود می‌راند، و او را جفا می‌کند، و از عاقبت عمل زشتش نمی‌ترسد، و اگر روز جزا را انکار نمی‌داشت چنین جرأتی را به خود نمی‌داد، از عاقبت عمل خود می‌ترسید و اگر می‌ترسید به یتیم ترحم می‌نمود.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۳۳.</ref>


قرآن کریم، برای برانگیختن مردم در برابر وضع یتیمان، اشاره به حقیقتی می‌کند که گاهی مردم از آن غافل می‌شوند و آن این است که شما با یتیمان مردم همان‌گونه رفتار کنید که دوست می‌دارید در آینده با یتیمان شما رفتار نمایند: {{قرآن|وَ لْيَخْشَ الَّذينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديداً |ترجمه= كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود بيادگار بگذارند از آينده آنان مى‏‌ترسند، بايد (از ستم درباره يتيمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهيزند، و سخنى استوار بگويند.|سوره= نساء|آیه=۹}}
قرآن کریم، برای برانگیختن مردم در برابر وضع یتیمان، اشاره به حقیقتی می‌کند که گاهی مردم از آن غافل می‌شوند و آن این است که شما با یتیمان مردم همان‌گونه رفتار کنید که دوست می‌دارید در آینده با یتیمان شما رفتار نمایند: {{قرآن|وَ لْیَخْشَ الَّذینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیداً |ترجمه= کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان می‌ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنی استوار بگویند.|سوره= نساء|آیه=۹}}


نیازمندی کودک یتیم منحصر به خوراک و پوشاک نیست، بلکه جواب گفتن به عواطف و احساسات قلبی او مهم‌تر است و در ساختمان آینده او فوق‌العاده مؤثّر می‌باشد، زیرا طفل یتیم بسان دیگران انسان است و باید از نظر نیازهای عاطفی نیز تغذیه شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۲۷۶.</ref>
نیازمندی کودک یتیم منحصر به خوراک و پوشاک نیست، بلکه جواب گفتن به عواطف و احساسات قلبی او مهم‌تر است و در ساختمان آینده او فوق‌العاده مؤثّر می‌باشد، زیرا طفل یتیم بسان دیگران انسان است و باید از نظر نیازهای عاطفی نیز تغذیه شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۲۷۶.</ref>


== تشویق به یتیم‌نوازی در روایات ==
== تشویق به یتیم‌نوازی در روایات ==
در نگاه روایات، برترین خانه‌ها خانه‌ای است که در آن به یتیمی نیکی شود و بدترین آن خانه‌ای است که بر یتیم بدی شود.<ref>جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیاة، قم، نشر اسراء، چاپ چهل و چهارم، ۱۳۹۱ش، ص۳۹۸.</ref> کسی که عهده‌دار هزینه زندگی یتیمی شود، در بهشت همراه رسول خدا(ص) خواهد شد.<ref>حمیرى، عبد الله بن جعفر، قرب الاسناد، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۹۴، ح۳۱۵.</ref> بهشت پاداش کسی است که ناله یتیمی را ساکت کند.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، قم، انتشارات اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۸۸، ح۵۷۳.</ref>
در نگاه روایات، برترین خانه‌ها خانه‌ای است که در آن به یتیمی نیکی شود و بدترین آن خانه‌ای است که بر یتیم بدی شود.<ref>جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیاة، قم، نشر اسراء، چاپ چهل و چهارم، ۱۳۹۱ش، ص۳۹۸.</ref> کسی که عهده‌دار هزینه زندگی یتیمی شود، در بهشت همراه رسول خدا(ص) خواهد شد.<ref>حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۹۴، ح۳۱۵.</ref> بهشت پاداش کسی است که ناله یتیمی را ساکت کند.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، قم، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۸۸، ح۵۷۳.</ref>


یتیم‌نوازی یکی از سفارش‌های [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] پس از ضربت خوردن در محراب عبادت بود: {{متن عربی|اَللَّهَ اَللَّهَ فِی اَلْأَیتَامِ| ترجمه=خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهى سیر و گاهى گرسنه مگذارید، مباد که در کنار شما تباه شوند.}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۷. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق: غفارى، على اکبر و محمد آخوندى، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۵۱.</ref>
یتیم‌نوازی یکی از سفارش‌های [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] پس از ضربت خوردن در محراب عبادت بود: {{متن عربی|وَ اللَّهَ‏ اللَّهَ‏ فِي الْأَيْتَامِ‏ فَلَا تَعِرَّ أَفْوَاهُهُمْ‏  وَ لَا يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ <ref>نهج البلاغه، نامه ۴۷. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق: غفارى، على اکبر و محمد آخوندى، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۵۱.</ref>| ترجمه=خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهى سیر و گاهى گرسنه مگذارید، مباد که در کنار شما تباه شوند.}}


رسول اکرم (ص): {{متن عربی|خَيرُ بُيُوتِکُم بَيتُ فيهِ يَتيمُ يُحْسَنُ اِليهِ وَ شَرُّ بُيوتِکُمْ بَيتُ يُساء اِلَيهِ»
امیرمومنان علی فرمود: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: {{متن عربی|مَنْ عَالَ يَتِيماً حَتَّى يَسْتَغْنِيَ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ كَمَا أَوْجَبَ لآِكِلِ مَالِ الْيَتِيمِ النَّار <ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق، ج4، ص190.</ref> |ترجمه=هركس يتيمى را در پناه خود بگيرد تا روى پاى خود به‏ايستد، خداوندبهشت را بر او واجب خواهد كرد، همان‏طور كه دوزخ را براى خورندگان مال يتيم واجب كرده است.}}
 
بهترين خانه‌هاي شما خانه‌اي است که در آن يتيمي مورد احسان و عطوفت باشد و بدترين خانه‌ها، خانه‌اي است که در آن به يتيمي بدرفتاري و ستم شود.
 
«مَن اَقعَدَ اليَتيمَ عَلي خُوانِه وَ يَمسَحُ رَاسَهُ يَلينُ قَلبُه»
 
کسي که يتيمي را در کنار سفره‌ي خود بنشاند و دست نوازش بر سرش بکشد، رقيق‌القلب و مهربان مي‌شود.
 
رسول اکرم (صلى الله عليه وسلم) می‌فرمايند:
 
«مَن اَنکَرَ مِنکُم قَساوَةَ قَلبِه فَليُدن يَتيماً فَيلاطِفُه وَليَمسَح رَاسَهُ يَلينُ قَلبُه بِاِذن الله فَاِنَّ لِليَتيمَ حَقاً.»
کسي که از بي‌رحمي و قساوت قلب خود ناراضي است، يتيمي را مورد ملاطفت و مهرباني قرار دهد و دست نوازش بر سرش بکشد، اميد است دلش عطوف و مهربان شود و به علاوه يتيم نيز در اجتماع حقي دارد و با مهر و نوازش حق او ادا مي‌شود.


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
خط ۶۷: خط ۵۵:


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
خط ۸۳: خط ۷۱:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =

نسخهٔ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۲

سؤال

آیا پیرامون استحباب و فضیلت تکفّل یتیم آیه و حدیثی از کلام معصومین وجود دارد؟

قرآن کریم سفارش زیادی درباره یتیمان کرده است. رعایت و مراقبت از اموال یتیمان؛ وعده عذاب جهنم به غصب‌کنندگان اموال یتیمان؛ پرهیز از تحقیر یتیمان؛ بدرفتاری با یتیمان را خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت دانستن و …؛ از جمله سفارش‌های قرآنی برای یتیم‌نوازی می‌باشد.

در روایات تأکید بسیاری شده است درباره این فضیلت که سرپرستی و تکفل یتیمان ثواب و پاداش زیادی دارد.

یتیم‌نوازی در قرآن

در قرآن و حدیث به جنبه‌های مختلف یتیم‌نوازی، سرپرستی و رعایت حال یتیمان پرداخته شده است. قرآن به احسان،[۱] انفاق،[۲] اطعام،[۳] بویژه اطعام یتیمان خویشاوند[۴] و نیز رسیدگی و اصلاح امور یتیمان[۵] سفارش کرده است.

همچنین از عدم اکرام و احترام به یتیمان در عصر جاهلیت گزارش می‌دهد و به آن‌ها خطاب می‌کند که بر خلاف پندارتان شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.[۶] کسی که روز جزا را انکار می‌کند همان کسی است که به یتیم اهانت و خشونت می‌کند.[۷]

در قرآن بر اساس یک توصیه اخلاقی[۸] خواسته شده است هنگام تقسیم ارث، اگر ارحامی که از وارثان میت نیستند و نیز مطلق یتیمان و مسکینان (از بستگان یا غیر آن)، حضور یافتند، آنان را از میراث به جا مانده بهره‌مند کنند.[۹] قرآن به پیامبر یادآوری می‌کند که خودش نیز یتیم بوده و خدا پناهش داده است؛ پس به پاس این نعمت نباید با یتیمان قهر کند و آن‌ها را از خود براند و دور کند.[۱۰]

مراقبت و دقّت در نگهداری اموال یتیمان

قرآن کریم به رعایت امانت و نگهداری اموال یتیمان فراخوانده است و با کسانی که اموال یتیمان را ظالمانه حیف و میل می‌کنند، سخت برخورد شده است. قرآن کریم، در سوره نساء آیه ۲، سوره اسراء آیه ۳۴، سوره انعام آیه ۱۵۲ و سوره نساء آیه ۱۰ با عبارات مختلف مردم را به مراقبت از اموال یتیم و رعایت حقوق آن‌ها فراخوانده است. خداوند در قرآن نسبت به اموال یتیمان سفارش مخصوص کرده است، زیرا اموال آنان آسیب پذیرتر از همه چیز است. نمی‌توانند از آن مراقبت کنند: ﴿وَ لاَ تَقْرَبُوا مَالَ الْیَتِیمِ إِلاَّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ؛ و به مال یتیم، جز به بهترین صورت [و برای اصلاح]، نزدیک نشوید، تا به حدّ رشد خود برسد.(انعام:۱۵۲)

خوردن مال یتیم همانند خوردن آتش

اعمال انسان‌ها علاوه بر چهره ظاهری خود، یک چهره واقعی نیز دارد که در این جهان پنهان است، اما در جهان دیگر ظاهر می‌شوند و مسئله تجسم اعمال را تشکیل می‌دهند. قرآن می‌گوید آنها که مال یتیم می‌خورند گرچه چهره ظاهری عمل‌شان بهره‌گیری از غذاهای لذیذ و رنگین است، اما چهره واقعی این غذاها آتش سوزان است و همین چهره است که در قیامت آشکار می‌شود.[۱۱] قرآن خوردن اموال یتیم را همانند خوردن آتش می‌داند: ﴿إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَی ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا؛ کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌خورند، تنها آتش می‌خورند و به زودی به آتش سوزانی می‌سوزند.(نساء:۱۰)

اکرام یتیمان

خداوند به شرح اعمالی که موجب دوری از خدا و گرفتاری در چنگال مجازات الهی می‌شود پرداخته، یادآور می‌شود که چنان نیست که شما خیال می‌کنید که اموال‌تان دلیل بر مقام شما نزد پروردگار است، بلکه اعمال‌تان حاکی از دوری شما از خدا است.[۱۲] یکی از این کارهای ناشایست، نپرداختن به جنبه‌های عاطفی و معنوی در برخورد با یتیمان است: ﴿کَلاَّ بَل لاَّ تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ۝۱۷وَ لاَ تَحَاضُّونَ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ۝۱۸؛ چنان نیست [که شما می‌پندارید!] شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید.(فجر:۱۸–۱۷)

یتیمی که پدر خود را از دست داده و از مهر او محروم گشته و در غم فقدان مادرش اشک ریخته، و از نعمت محبّت او بی بهره شده، نیازمند مهر و محبّت و عاطفه است. خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که یتیم را اکرام کرده، و کمبود عواطف وی را جبران نمایند.[۱۳]

پرهیز از تحقیر یتیمان

خداوند برای اهمیت دادن به یتیم‌نوازی، ابتدا به دوران یتیمی پیامبر(ص) اشاره کرده و یادآور الطافش به حضرت می‌شود: ﴿أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً فَآوَی۝۶وَ وَجَدَکَ ضَالاًّ فَهَدَی۝۷وَ وَجَدَکَ عَائِلا فَأَغْنَی۝۸؛ (آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، و تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود، حال که چنین است، یتیم را تحقیر مکن). بنابراین، هیچ‌کس حقّ تحقیر یتیمان را ندارد.(فجر:۸–۶) سپس مسلمانان را از تحقیر ایتام منع می‌کند: ﴿فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلاَ تَقْهَرْ؛ حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن‏(فجر:۹)

بدرفتاری با یتیمان خصوصیت تکذیب کنندگان قیامت

آیه اوّل و دوّم سوره ماعون تعبیر بسیار تکان دهنده‌ای در مورد بدرفتاری با ایتام وجود دارد: ﴿أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ۝۱فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ۝۲؛ آیا کسی که پیوسته روز جزا را انکار می‌کند دیدی؟! او همان کسی است که یتیم را با خشونت می‌راند.(ماعون:۱و۲)

خداوند خصوصیات تکذیب‌کنندگان را اینگونه ترسیم می‌کند که آیا آن کس را که روز جزا را تکذیب می‌کند، از راه صفاتی که لازمه تکذیب است شناختی؟ اگر نشناختی پس بدان که او کسی است که یتیم را به زور از در خانه خود می‌راند، و او را جفا می‌کند، و از عاقبت عمل زشتش نمی‌ترسد، و اگر روز جزا را انکار نمی‌داشت چنین جرأتی را به خود نمی‌داد، از عاقبت عمل خود می‌ترسید و اگر می‌ترسید به یتیم ترحم می‌نمود.[۱۴]

قرآن کریم، برای برانگیختن مردم در برابر وضع یتیمان، اشاره به حقیقتی می‌کند که گاهی مردم از آن غافل می‌شوند و آن این است که شما با یتیمان مردم همان‌گونه رفتار کنید که دوست می‌دارید در آینده با یتیمان شما رفتار نمایند: ﴿وَ لْیَخْشَ الَّذینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیداً؛ کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان می‌ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنی استوار بگویند.(نساء:۹)

نیازمندی کودک یتیم منحصر به خوراک و پوشاک نیست، بلکه جواب گفتن به عواطف و احساسات قلبی او مهم‌تر است و در ساختمان آینده او فوق‌العاده مؤثّر می‌باشد، زیرا طفل یتیم بسان دیگران انسان است و باید از نظر نیازهای عاطفی نیز تغذیه شود.[۱۵]

تشویق به یتیم‌نوازی در روایات

در نگاه روایات، برترین خانه‌ها خانه‌ای است که در آن به یتیمی نیکی شود و بدترین آن خانه‌ای است که بر یتیم بدی شود.[۱۶] کسی که عهده‌دار هزینه زندگی یتیمی شود، در بهشت همراه رسول خدا(ص) خواهد شد.[۱۷] بهشت پاداش کسی است که ناله یتیمی را ساکت کند.[۱۸]

یتیم‌نوازی یکی از سفارش‌های امیرمومنان علی(ع) پس از ضربت خوردن در محراب عبادت بود: «وَ اللَّهَ‏ اللَّهَ‏ فِي الْأَيْتَامِ‏ فَلَا تَعِرَّ أَفْوَاهُهُمْ‏ وَ لَا يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ [۱۹]؛ خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهى سیر و گاهى گرسنه مگذارید، مباد که در کنار شما تباه شوند.»

امیرمومنان علی فرمود: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: «مَنْ عَالَ يَتِيماً حَتَّى يَسْتَغْنِيَ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ كَمَا أَوْجَبَ لآِكِلِ مَالِ الْيَتِيمِ النَّار [۲۰]؛ هركس يتيمى را در پناه خود بگيرد تا روى پاى خود به‏ايستد، خداوندبهشت را بر او واجب خواهد كرد، همان‏طور كه دوزخ را براى خورندگان مال يتيم واجب كرده است.»

مطالعه بیشتر

  • یتیم در قرآن و حدیث، مهدی پیرهادی، و راضیه پیرهادی.
  • یتیم، سید محمدباقر موسوی همدانی.
  • تنهای محبوب؛ سیمای یتیم در قرآن، محمدعلی انصاری.
  • یتیم نوازی در اسلام، جواد حسین پور، و سعید آقابیگی.

منابع

  1. سوره نساء، آیه ۳۶ و سوره بقره، آیه ۸۳.
  2. سوره بقره، آیه ۲۱۵.
  3. سوره انسان، آیه ۸.
  4. سوره بلد، آیه ۱۵.
  5. سوره بقره، آیه ۲۲۰.
  6. سوره فجر، آیه ۱۷.
  7. سوره ماعون، آیات ۱ و ۲.
  8. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.
  9. سوره نساء، آیه ۸. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.
  10. سوره ضحی، آیات ۶ و ۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۰۲.
  11. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۲۸۱.
  12. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.
  13. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.
  14. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۳۳.
  15. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۲۷۶.
  16. جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیاة، قم، نشر اسراء، چاپ چهل و چهارم، ۱۳۹۱ش، ص۳۹۸.
  17. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، قم، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۹۴، ح۳۱۵.
  18. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، قم، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۸۸، ح۵۷۳.
  19. نهج البلاغه، نامه ۴۷. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق: غفارى، على اکبر و محمد آخوندى، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۵۱.
  20. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق، ج4، ص190.