زیبایی مساجد در نگاه اسلام

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۵ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

زیبا بودن مسجد، از نظر روایات چگونه است؟

تأکید روایات اسلامی هم بر زیباسازی ظاهر مسجد است و هم بر زیبایی‌های معنوی مسجد.

تعمیر و توسعه مساجد؛ نوشتن آیات قرآن و نام‌های الهی در دیوارهای سمت قبله مسجد؛ گچ‌کاری و رنگ‌آمیزی مسجد؛ پاکیزه نگه داشتن مسجد از گرد و خاک وآلودگی‌ها و پوشیدن لباس تمیز و استفاده از عطر، باعث زیبایی ظاهری مساجد می‌شود.

پرهیز از سخنان ناروا در مساجد؛ دوری از توجه به دنیا و دنیاخواهی؛ جایگاه ذکر الهی کردن مساجد و عبادت بی‌ریا در مساجد باعث زیبایی معنوی مساجد می‌شود.

زیبایی ظاهری

نوشتن قرآن و ذکر الهی در سمت قبله؛[۱] کچ‌کاری و رنگ‌آمیزی سمت قبله مسجد؛[۲] در روایات اسلامی جایز شمرده است که این کارهای تزیینی بر زیبایی مساجد می‌افزاید.

پاکیزه کردن مساجد از آلودگی و گرد و خاک؛[۳] پوشیدن لباس تمیز، استعمال عطر و آلوده نکردن مساجد؛[۴] اصلاح و توسعه مسجد با خراب کردن مسجد قدیمی و ساخت آن متناسب با نیاز روز.[۵] از جمله توصیه‌های روایات اسلامی برای مومنان است که در زیبا نگه‌داشتن مساجد نقش برجسته‌ای دارد.

زیبایی معنوی مسجد

برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.(توبه:۱۰۸) از همین‌رو روایات اسلامی تأکید دارد در مساجد سخنان بی‌فایده کنار گذاشته شود.[۶] از گفت و گوهایی که بوی دنیاپرستی و دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۷] مسجد جایگاه یاد خداوند و به زبان آوردن اسمای حسنای او می‌باسد.[۸] نمازگذار باید با طهارت وارد مسجد شود و در هنگام ورود و خروج از مسجد دعا بخواند[۹] و بعد از داخل شدن دو رکعت نماز تحیت گذارد.[۱۰] مسجد محل زیارت خداوند است:

زیبایی ظاهر مسجد باعث می‌شود انسان بیشتر در آن بماند و استفادة معنوی بیشتری ببرد و هنگام بیرون رفتن از مسجد عجله نکند و خود ماندن و عجله نکردن، زمینة حضور قلب بیشتری را برای انسان فراهم می‌کند و نقش بسیار مهمی در بهره‌برداری معنوی از مساجد دارد و روح نشاط ظاهری و باطنی را در افراد جامعه تقویت می‌کند.

مطالعه بیشتر

  • مسجد پایگاه توحید و تقوا، نگارش ابوالقاسم رزاقی (نشریه ۶۷، حزب جمهوری اسلامی ۱۳۶۲) کتابی در سیزده فصل.
  • سیمای مسجد، رحیم نوبها، دو جلد، (ناشر مؤلف قم، ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳ هـ ش).

جستارهای وابسته

منابع

  1. عریضی، علی بن جعفر، مسائل علیّ بن جعفر و مستدرکاتها، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۹.
  2. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۲۹۰، حدیث۱۱۴۹
  3. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۰۹، باب۱۱و ص۲۳۸، باب۳۲
  4. حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، بیروت، داراحیا التراث العربی، ج۵، ص ۲۲۸، باب۲۳ و باب ۲۴.
  5. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۰۵، باب۹
  6. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۲۳، باب۲۷
  7. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۱۳، باب۱۴
  8. سوره حج، آیه۴۰
  9. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۵، ص۲۴۴، باب۳۹ و باب۴۱.
  10. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۴۷، باب۴۲.
  11. ابن بابویه، محمد بن علی، پاداش نیکیها و کیفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال)، مترجم: محمد علی مجاهدی، قم، انتشارات سرور، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۹۲.