خودکشی
خودکشی در چه مواقعی جایز است؟
خودکشی در اسلام از گناهان بزرگ شمرده شده است. خداوند در قرآن آن را نهی نموده: ﴿ای اهل ایمان خودتان را نکشید، به درستی که خداوند به شما مهربان است و هر کسی این کار را از روی دشمنی و شقاوت انجام دهد، به زودی وی را به آتش جهنم می‌کشانیم و این کار بر خدا آسان است﴾(نساء:۲۹-۳۰)
روایات نیز خودکشی را مذمت کرده‌اند:
- امام صادق(ع): «هر کس عمدا خودکشی کند، همیشه در آتش دوزخ خواهد بود».[۱]
- امام باقر(ع) فرمود: «مؤمن ممکن است به هر بلائی مبتلا شود و به هر نوع مرگ بمیرد، اما خودکشی نمی‌کند».[۲]
از آیات و روایات چنین استفاده شده که برای خودکشی، مجازات سختی در نظر گرفته شده و کسی حق ندارد، نعمت زندگی را از بین ببرد. خداوند، خالق حیات و زندگی است و در خلقت انسان اهدافی دارد و جان انسان مال خداست و کسی حق ندارد در حریم الهی تجاوز کرده و خود سرانه اقدام به عملی کند که به او مربوط نمی‌شود و با این کار نافرمانی خداوند را بکند.
زندگی نعمت ارزشمندی است از طرف خداوند که به ما ارزانی شده است. زندگی فرصتی است که ما با استفاده از آن می‌توانیم به سعادت برسیم.
بسیاری از عوامل خودکشی مانند: حسادت، کینه‌توزی، لجاجت، خشم و غضب، خیانت، غرور، زنا، شراب‌خواری، قماربازی، حب مقام، انتقام جویی، بارداری نامشروع، ازدواج‌های اجباری و امثال اینها ناشی از ضعف معنویت و رعایت نکردن مسائل اخلاقی و دینی است. در فرهنگ اسلامی طبق بیان آیات و روایات تمام اعمال انسان بخصوص گناهان کبیره دارای آثار و پیامدهایی است و به اصطلاح اثر وضعی دارد، به همین جهت در اسلام از انجام گناه و کارهای خلاف اخلاق به شدت نهی شده است.