مقصود از اهل‌بیت در آیه تطهیر

سؤال

مراد از عبارت «اهل البیت» در آیه تطهیر چیست؟ با توجه به سیاق آیات آیا زنان پیامبر(ص) شامل این آیه می‌باشند؟

آیه تطهیر
مشخصات آیه
واقع در سورهسوره احزاب
شماره آیه۳۳
جزء۲۲
اطلاعات محتوایی
شأن نزولاهل بیت(ع)
مکان نزولمدینه
دربارهاراده خداوند بر پاکی اهل بیت(ع) از رجس و پلیدی

اهل‌بیت در آیه تطهیر در نگاه شیعه و بسیاری از اهل‌سنت، اسم خاص برای حضرت محمد(ص)، علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(ع) است. روایات شیعه و برخی روایات اهل‌سنت، بر این مطلب تأکید کرده‌اند.

آیه تطهیر (آیه ۳۳ سوره احزاب) را با اینکه در میان هفت آیه در خطاب به زنان پیامبر(ص) آمده، مرتبط با همسران پیامبر(ص) نمی‌دانند. این هفت آیه در خطاب به همسران پیامبر(ص)، با تهدید به طلاق و عذاب و دستور به خانه نشینی همراه است، در حالی که خطاب آیه تطهیر، با اکرام و احترام است. همچنین ضمیرها در این هفت آیه مؤنث است، در حالی که دو ضمیر در آیه تطهیر به‌صورت مذکر آمده است.

برخی معتقدند که اگر اهل‌بیت، شامل زنان پیامبر نیز بود، باید توسط همسران یا اطرافیان آن‌ها، ذکر می‌شد، در حالی که هیچ‌یک از این افراد به این فضیلت اشاره‌ای نکرده‌اند.

متن آیه

معنای لغوی و اصطلاحی اهل بیت

اهل در لغت به معنای انس همراه با تعلق خاطر و وابستگی است. بیت به معنای خانه است جایی که انسان در آنجا پناه می‌گیرد. ترکیب اهل‌بیت در فرهنگ مسلمانان اعم از شیعه و سنی معنای خاصی محدود تر از معنای لغوی پیدا کرده و برای افراد خاصی علم شده است. شیعیان، اهل‌بیت در قرآن را عَلَم و اسم خاص برای پنج تن آل‌عبا می‌دانند.[۱]

آیات هفت‌گانه همسران پیامبر(ص)

آیه تطهیر، در میان آیات هفت‌گانه‌ای آمده که احکامی را برای همسران پیامبر اکرم(ص) بیان می‌کند، آیات قبل و بعد از آیه تطهیر درباره همسران پیامبر(ص) و خطاب به آن‌ها است. اما مفسران آیه تطهیر را غیر مرتبط با همسران پیامبر می‌دانند.

  • خطاب‌هایی که به همسران پیامبر(ص) شده با سرزنش همراه است، در این آیات، همسران پیامبر به طلاق و عذاب تهدید شده و به ماندن در خانه دستور داده شده‌اند. در حالی که خطاب آیه تطهیر با احترام همراه است.
  • تمام ضمیرهایی که به همسران پیامبر(ص) بر می‌گردد، همگی مؤنث هستند، در حالیکه دو ضمیر در آیه تطهیر به‌صورت مذکر آمده است و نشان می‌دهد، این دو بخش، به افراد مختلفی برگشت می‌کند.
  • برخی محققان معتقدند اگر مراد از اهل‌بیت، همسران پیامبر بودند، این افتخاری برای آنان بود. اما هیچ مطلبی نقل نشده که یکی از همسران پیامبر این لقب را به خود نسبت دهد و به آن افتخار کنند. معاویه بر برادری ام‌المومنین (خواهرش ام‌حبیبه، همسر پیامبر بود) افتخار می‌کرد و اگر خواهرش مصداق اهل‌بیت بود، حتماً به آن فخر می‌فروخت در حالی که چنین ادعایی از وی نقل نشده است.[۲]

دیدگاه علمای شیعه و اهل سنت

بسیاری از عالمان اهل‌سنت بر اهل‌بیت بودن پنج تن آل عبا، تأکید کرده‌اند:

  • واحدی از عالمان معروف اهل‌سنت آیه تطهیر را در خصوص پیامبر اکرم(ص)، علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(ع) می‌داند و معتقد است فرد دیگری با آن‌ها در این موضوع مشارکت ندارد.[۳]
  • سیوطی ازمحدثان اهل‌سنت نقل می‌کند که از عایشه پس از جنگ جمل سؤالاتی پرسیدند و یکی ازآن‌ها درباره علی(ع) بود. عایشه در پاسخ گفت آیا از من درباره کسی سؤال می‌کنی که محبوب‌ترین مردم نزد پیامبر(ص) و همسر محبوب‌ترین مردم نزد رسول خدا(ص) بود. من، خود دیدم که پیامبر(ص)، علی، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) را زیر پارچه‌ای جمع کرده و فرمود: خداوندا اینها خاندان من هستند و حامیان من، و رجس و پلیدی را از آن‌ها ببر و از آلودگی‌ها پاکشان فرما.[۴] این داستان در کتاب‌های صحیح مسلم، مستدرک، سنن بیهقی و تفسیر کبیر از عایشه نقل شده است و گفته‌ شده است که آیه تطهیر پس از این دعای پیامبر(ص) نازل گردیده است. البته اکثر مفسران شیعه این حدیث را از لسان ام سلمه نقل می‌کنند و نزول آیه تطهیر را در خانه ام‌سلمه می‌دانند.

مطالعه بیشتر

  • امام‌شناسی جلد سوّم، محمد حسین طهرانی، انتشارات حکمت.
  • تجلّی ولایت در آیه تطهیر، عبدالله جوادی آملی، انتشارات اسراء.
  • تفاسیر قرآن از جمله: المیزان، نمونه، مجمع البیان در ذیل تفسیر آیه ۳۳ احزاب.
  • شب‌های پیشاور، مرحوم سلطان الواعظین.
  • الدّر المنثور، سیوطی.
  • یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، ناصر مکارم شیرازی انتشارات دارالکتب الاسلامیه.
  • پرسمان عصمت، شرحی بر آیه تطهیر، علی اکبر بابایی.

منابع

  1. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر همدانی، چاپخانه خوشه، ۱۳۵۷، ج۳۲، ص۱۷۹.
  2. طهرانی، محمد حسین، امام‌شناسی، انتشارات حکمت، چاپ اوّل، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۱۷.
  3. الواحدی النیسابوری، کتاب اسباب النزول الآیات، ذیل تفسیر آیه ۳۳ احزاب، انتشارات موقع یعسوب.
  4. سیوطی، الدّر المنثور، ج۸، ص۱۵۵ و ج۶، ص۶۰۴.