نقش ازدواج در تکامل ایمان
سؤال
آیا ازدواج بر اساس روایات، در تکامل ایمان نقش دارد؟ دلیل این تأثیرگذاری چیست؟
ازدواج بر اساس روایات، در کامل شدن ایمان تأثیرگذار است.[۱] برای نمونه، ازدواج در روایات باعث پاکدامنی[نیازمند منبع] و کامل شدن ایمان[۲] شمرده شده است. دلایل تأثیرگذاری ازدواج بر تکامل ایمان گوناگون دانسته شده، که برخی از آنها چنین‌اند:
- کنترل غریزه جنسی: ازدواج از عوامل کنترل غریزه جنسی و قرار گرفتن آن در مسیر طبیعی خود معرفی شده است. عالمان اخلاق یکی از عوامل مهم گناه را غریزه جنسی دانسته‌اند.[۳] با ازدواج، زمینه گناهانی که عامل آن غریزه جنسی است، کمتر می‌شود. همچنین ازدواج باعث می‌شود نیرویی که انسان برای کنترل غریزه جنسی استفاده می‌کرد، برای کمال خود استفاده کند.
- زن و مرد کامل کننده یکدیگر: مفسران بر اساس آیه ۱۸۷ سوره بقره، زن و مرد را مایه آرامش یکدیگر دانسته‌اند.[۴] دلیل آرامش زن و شوهر را این شمرده‌اند که آن دو کامل‌کننده همدیگر و مایه شکوفایی و پرورش یکدیگرند، به طوری که هر یک بدون دیگری ناقص است.[۵]
- ترک خودخواهی: ازدواج را از عوامل ترک خودخواهی دانسته‌اند؛ زیرا پس از ازدواج سرنوشت همسر و فرزندان برای فرد مهم شده و حاضر است با چشم‌پوشی از لذت‌های خود برای آنان آسایش فراهم کند.[۶] عالمان اخلاق خودخواهی را از عوامل مهم انحراف از مسیر حق دانسته‌اند.
- تعادل روحی و روانی: گفته شده با ارضاء نیازهای جسمی، عاطفی و روحی انسان، حس خداپرستی و ایمان به‌طور کامل‌تری در انسان شکل می‌گیرد.[۷] انسان نیازهای مختلفی دارد. نیاز به خداپرستی و ایمان زمانی به صورت کامل در انسان شکل می‌گیرد که نیازهای سطح پائین‌تر تا حدی ارضاء شوند. ازدواج ابزار مناسبی برای پاسخگویی به این گونه نیازها شمرده شده است.
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۰، ص۲۶۲؛ مستدرک الوسائل، نشر مؤسسه آل البیت، چاپ چهارم، ج۱۴، ص۱۵۰.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۰، ص۲۶۲.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱، ص۶۵۰.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱۶، ص۳۹۱.
- ↑ سالاری فر، محمد رضا، نظام خانواده در اسلام، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، چاپ اول، ص۳۰؛ مطهری، مرتضی، به نقل از تعلیم و تربیت از دیدگاه اسلام، ص۱۶۶–۱۶۷.
- ↑ نظام خانواده در اسلام، ص۲۱.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، چاپ هفتم، ج۵، ص۲۲۵۰، ح۷۸۰۵.