پیامدهای غفلت
 | این مقاله هماکنون به دست A.ahmadi در حال ویرایش است. |
دوری از خدا
انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد خداوند است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند موجب نزدیکی و قرب انسان به خدا می‌شود. امّا زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، رفته رفته از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.[۱]
ناامیدی هنگام سختی‌ها
انسان در فراز و نشیب زندگی خود با مشکلات و ناکامی‌های فراوانی رو برو می‌شود که به تنهایی و با اتکاء بر نیروهای درونی خود نمی‌تواند بر این مشکلات غلبه کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد و پس از گذشت مدتی در برابر مشکلات زندگی به زانو در می‌آید.
سختی در زندگی: انسانی که در زندگی خود خدا را فراموش کرده است، تمام درهای زندگی به روی او بسته می‌شود و در کارهای او گره ایجاد می‌شود.[۲]
اصولاً تنگی زندگی بیشتر به دلیل کمبودهای معنوی و نبود غنای روحی است و به دلیل عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگی بیش از حد به جهان ماده، در زندگی انسان پدید می‌آید.[۲]
از دست دادن آرامش
زندگی انسان در این دنیا همیشه با اضطراب‌ها و دلهره‌ها همراه است. انسان معمولاً در اثر عوامل گوناگون دچار نوعی اضطراب و دلهره می‌شود و همیشه نگران آینده است. انسان در سایه ارتباط با خدا می‌تواند در زندگی خود، آرامش پیدا کند.[۳] قرآن کریم در این باره می‌فرمایند: تنها با یاد خداوند دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.[۴] انسانی که از خدا غافل شده است همیشه در زندگی خود دچار اضطراب و فشار روحی می‌باشد و از زندگی خود لذت نمی‌برد.
تسلط شیطان بر انسان
در صورتی که انسان از یاد خدا غافل شود و رابطه انسان با خداوند ضعیف گردد، شیطان بر روح و جان انسان تسلط پیدا می‌کند.[۵] و انسان را به هر طرف که میل دارد می‌کشاند و انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است. بر عکس چنانچه یاد و ذکر خداوند در زندگی انسان جاری باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج می‌شود و در نتیجه، از آسودگی و انحراف مصون خواهد ماند.[۶] خداوند در این باره می‌فرماید: شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.[۷]
محروم شدن از نعمت‌ها
شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.[۸]
منابع
- ↑ اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.
- ↑ اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.
- ↑ رعد:۲۹.
- ↑ شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
- ↑ شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
- ↑ نمل: ۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.