دعای قاموس
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
درباره دعای قاموس توضیح دهید؟
دعای قاموس نام دیگر دعای سیفی صغیر است که در کتاب مفاتیح‌الجنان توسط شیخ عباس قمی ذکر شده است. این دعا در منابع دعایی وجود ندارد و اولین منبع آن کتاب صحیفه ثانیه علویه است که توسط نوری استاد شیخ عباس قمی ذکر شده است. مرحوم نوری نیز آن را به تبعیت از برخی علما ذکر نموده است.
دعای سیفی صغیر
دعای قاموس نام دیگر دعای سیفی صغیر است و دعایی به صورت مستقل به این نام وجود ندارد. شیخ عباس قمی در عنوان آن چنین آورده: «دعای سیفی صغیر معروف به دعای قاموس»[۱]
در ارتباط با دعای قاموس باید گفت این دعا در منابع دعایی و در نرم‌افزارهای روایی موجود نیست، این دعا تنها در مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی آروده شده است. وی نیز این دعا را از کتاب صحیفه ثانیه علویه که توسط استادش مرحوم نوری جمع‌آوری شده نقل می‌کند. اما در ابتدای دعا این تذکر بیان شده است که که اعتمادی به این دعا نبوده و تنها به جهت تسامح و همراهی با برخی علما آن را ذکر می‌کنند. همچنین یادآوری شده که ارباب طلسمات و تسخیرات (کسانی که علوم غریبه می‌دانند) شرح غریب و آثار عجیبی برای این دعا ذکر کرده‌اند.
جایگاه دعا در فرهنگ اسلامی
دعا در فرهنگ اسلامی جایگاهی بسیار بالا دارد و آیات و روایات فراوانی دلالت بر این مطلب دارند؛ در سوره فرقان دعا علت توجه و ارج نهادن خدا به انسان معرفی شده است: ﴿قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ؛ پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد﴾(فرقان:77) همچنین در روایتی از پیامبر(ص) بیان شده است که: «الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ ولا یَهلِکُ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ؛ دعا مغز عبادت است و بوسیله دعا کسی به هلاکت نمی‌رسد.»[۲] هر چند دعا کردن با هر زبانی که باشد مطلوب است، اما اگر مأثور یعنی از زبان معصوم(ع) بیان شده باشد بهتر خواهد بود.