ایام‌الله در قرآن
معنی ایام الله در آیه ۵ سوره ابراهیم چیست؟
ایام الله لحظه‌های مخصوص و ظرف حوادث وقایعی مهم و سر نوشت‌ساز است و نسبت آن به خدا به خاطر همین حوادثی است که دیگر حادثه‌ها را تحت الشعاع قرار داده است و سلطه و عزت خداوند بیشتر از دیگر ایام در آن خود نمایی کرده و آشکار می‌شود و این ظهور قدرت و مشیت الهی ممکن است در جنبه‌های انعام و رحمت و متنعم شدن امتی در اثر لیاقت آنان باشد و ممکن است در جنبه‌های انتقام و عذاب بخاطر کفران و طغیان امتی باشد.
به اعتقاد علامه طباطبایی مفسر شیعه، ایام الله روزهایی است که در آن حوادثی رخ داده که فرمان خدا در آن بسیار آشکار است، به‌طوری که جز خدا ظهوری دیگر نیست. نسبت دادن ایام خاصی به خدا -با اینکه همه روزها روز خدا است- به این دلیل است که در آن روزها سلطه وحدانیت خدا آشکار شده یا آشکار خواهد شد. ممکن است در این روزها قهر و غلبه و عزّت الهی آشکار شود و نیز ممکن است رحمت و مهربانی او بیش از روزهای معمولی برای مردم آشکار شود. برخی از این روزها چنین‌اند:
- روز مرگ
- روز ظهور امام زمان(ع)
- روز قیامت
- روز عذاب دنیوی، مانند روزهای عذاب قوم نوح و ثمود
- روز خروج نوح و اصحابش از کشتی با سلامتی
- روز نجات یافتن ابراهیم از آتش[۱]
به نظر ناصر مکارم شیرازی مرجع تقلید و مفسر شیعه نیز، «ایام الله» روزهایی است که یکی از فرمان‌های خدا در آن چنان درخشیده، که بقیه امور را تحت الشعاع خود قرار داده است؛ بنابراین روز ظهور پیامبران یا نابودی گردنکشان ایام الله هستند.[۲]