استفاده از مهر در نماز

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۹ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{پایان سوال}} آيا امام زمان(عج) هم از مهر در نماز استفاده مي‌كند؟ {{...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آيا امام زمان(عج) هم از مهر در نماز استفاده مي‌كند؟

سؤال

سنّت پيامبر و مسلمانان صدر اسلام:

از اهل سنت و شيعه روايات فراواني داريم كه پيامبر(ص) براي سجده، پيشاني را بر خاك مي‌گذاشتند،[۱] و مي‌فرمودند؛ خداوند به من چند چيز عطا فرمودند كه به انبياء گذشته نداده بودند؛ از جمله آنها، خداوند زمين را براي من سجده‌گاه و پاك كننده قرار داده است، پس هر فردي از امت من در هر كجا باشند، وقت نماز كه شد، همان جا به نماز بايستد.[۲]

به تبعيت از پيامبر(ص) مسلمانان نيز بر خاك سجده مي‌كردند، براي نمونه، حديث از اهل سنت است كه رفتار دائمي خليفه اول ابوبكر اين بود كه بر زمين نماز مي‌خواند، اگر بر روي فرش مي‌ايستاد، پيشاني را بر خاك مي‌گذاشت؛[۳] خليفه دوم، عمر، سجده را به معناي گذاشتن پيشاني و صورت بر روي زمين تعبير مي‌كرد و بر روي زمين سجده مي‌نمود.[۴] خليفه سوم، عثمان، بر روي زمين سجده مي‌كرد،[۵] ابن مسعود، نماز نخواند مگر بر روي زمين.[۶]

روايات در اين زمينه در كتاب هاي معتبر اهل سنت آن قدر زياد است كه عبد الوهاب شافعي مي‌گويد: من دركتابهاي معتبر اهل سنت (صحاح، مسانيد، سنن) يك روايت قابل استناد كه صريحاً جواز سجده را بر روي فرش و لباس داشته باشد نيافته‌‌ام، بلكه عدم جواز بر اينها را يافته‌ام.[۷]

پيامبر(ص) ديدند، كسي بر روي فرش نماز مي‌خواند (بر روي فرش سجده مي‌كرد) فرمودند: خداوند اين عمل را قبيح مي‌داند و آن فرش را كنار زدند.[۸] ونيز آمده است ابوبكر؛ كسي را كه بر روي پارچه‌اي نماز مي‌خواند، نهي كرد .[۹]

تاريخچه استفاده از مهر:

مهر در لغت به معناي، نشان، امضاء، اثر انگشت، ختم نمودن، وسيله‌اي فلز، سنگي، پلاستيكي و ... كه براي گذاشتن اثر به كار مي‌رود؛ آمده است.

مهر نماز كه برگرفته از معناي لغوي آن است، و به معناي علامت و نشانه و نموداري از زمين (خاك پاك به هم چسبيده، سنگ صاف، گل پاك و خشك شده) است كه به شكل‌هاي مكعب مربع، مستطيل، دائره، چند ضلعي و اكثراً از تربت كربلاي امام حسين(ع) ساخته مي‌شود.[۱۰]

فرزند عمر، خليفه دوم مي‌گويد: در يك شب باراني براي نماز صبح به مسجد رفتيم، يك نفر كه در مسيرش سنگ ريزه بوده، سنگ مناسبي را براي نماز برداشت، پارچه‌اي را پهن كرده و سنگ را بر روي آن گذاشت و نماز مي‌خواند، پيامبر(ص) ايشان را ديدند و فرمودند: چه كار قشنگ و خوبي است. [۱۱] مي‌گويند اين اولين سجاده و مهر در اسلام است.

حضرت فاطمه(س) با خاك تسبيح درست كرده و با آن ذكر مي‌گفتند، تا اينكه در سال دوم هجري در جنگ احد، عموي پيامبر(ص) حضرت حمزه ـ سلام الله عليه ـ شهيد شدند و ملقب به سيد الشهداء گرديدند، پيامبر(ص) براي نشان دادن عظمت اين شهيد، از خاك قبرشان برداشته و با خود به مدينه آوردند؛ حضرت فاطمه(س) نيز از خاك قبر حضرت حمزه ـ سلام الله عليه ـ برداشته و با آن تسبيح براي ذكر و مهر براي نماز خواندن ساخت، اهل مدينه به تبعيت از ايشان مهر ساخته و با آن نماز مي‌خواندند،[۱۲] اين سنت بين مسلمانان وجود داشت، هنگامي كه به مسافرتي مي‌رفتند، از خاك مدينه براي خود مهري مي‌ساختند و مي‌بردند تا با آن نماز بخوانند.[۱۳] تا اينكه در سال ۶۱ ق امام حسين(ع) در كربلا به شهادت رسيدند. امام سجاد(ع) از خاك كربلا تسبيح درست كردند و با آن ذكر مي‌گفتند و مهر ساختند و با آن نماز مي‌خواندند، ائمه بعد(ع) هم از ايشان تبعيت نمودند و شيعيان به تبعيت از ائمه خود از مهر كربلا استفاده مي‌كردند كه كم كم به شعار و سنت شيعيان تبديل شد.[۱۴]

مهر خاك مدينه و كربلا در بين شيعيان رايج بود، ولي كم كم آن را به خاك قبر ائمه ديگر(ع) سرايت دادند تا براي نماز به خاك پاك به راحتي دسترسي داشته باشند.

امام زمان(عج) پيشواي دين اسلام است، رهبر هر ديني اولي بر همه امت، براي انجام دستورات دين مي‌باشد؛ خداوند امر به سجده فرمودند؛ پيامبر(ص) چگونگي سجده بر خاك را بيان نمودند، جانشينان بر حق او از خاك پاك و متبرك براي سجده استفاده مي‌كردند؛ امام زمان(عج) مكلف به دستورات دين از جمله نماز مي‌باشد كه بايد بر خاك پاك سجده كنند.

براي نمونه به حديثي از امام زمان(عج) اشاره مي‌كنيم:

يكي از شيعيان در نامه‌اي از امام زمان(عج) سؤال كردند، آيا سجده بر تربت حسيني بر ساير خاك‌ها برتري دارد؟ امام زمان(عج) در پاسخ نوشتند: سجده بر تربت حسيني جايز و نسبت به ساير خاك ها برتري و رجحان دارد.[۱۵]

مطالعه بيشتر

۱. شيخ طوسي، المبسوط، ج۱، ص۹۰ و ۹۱.

۲. شيخ طوسي، الخلاف، ج۱، ص۳۵۷ و ۳۵۸.

۳. شريف مرتضي، الناصريات، ص۱۵۲.


منابع

  1. عرفانيان يزدي خراساني، غلام‌رضا، الوضوء و السجود في الكتاب و السنه، قم، حوزه علميه، اول،۱۳۷۲ ش، ص۵۷.
  2. عطائي اصفهاني، م . ع، مهر نماز، اختراع شيعه يا انكار اهل سنت، قم، انتشارات حضرت عباس(س) ، دوم، ۱۳۸۲، ص۲۵.
  3. الهندي، علامه علاء الدين المتقي بن حسام الدين، كنز العمال في سنن الاقوال و الافعال، بيروت، مؤسسه الرساله، سال ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۲۸.
  4. عطائي اصفهاني، ص۵۲.
  5. همان، ص۵۵.
  6. عرفانيان، ص۵۷.
  7. همان، ص۴۶.
  8. الهندي، ص۱۲۷.
  9. عطائي اصفهاني، ص۵۱.
  10. دهخدا، علي اكبر، لغت‌نامه دهخدا، تهران، دانشگاه تهران، جلد (مو ـ موفق) ص۱۸۹.
  11. عطائي اصفهاني، ص۳۸ و ۳۹.
  12. عرفانيان، ص۶۷ ـ ۶۴.
  13. عطائي اصفهاني، صص ۶۹ ـ ۶۷.
  14. عرفانيان، ص۶۶ ـ ۴۶.
  15. الحرّ العاملي، محمد بن الحسن، وسائل الشيعه الي التحصيل مسائل الشريعه، بيروت، احياء التراث العربي، الخامسه،۱۴۰۳ ق، ج۳، ص۶۰۸.