دخالت ایران در منطقه
 | این متن یک پیشنویس است |
دخالت ایران در منطقه
چرا ایران در درگیری های کشور های منطقه دخالت می کند؟
شخص مسلمان اگر توحید را بپذیرد نمی تواند الزامات عملی آن را کنار بگذارد. لازمه پذیرش توحید به عنوان یک اعتقاد مبارزه با ظلم است. در هر جایی از جهان ظلمی اتفاق بیفتد مسلمانان وظیفه دارند که به یاری مظلوم و دشمنی با ظالم به پا خیزند.
مظلوم واقع شدن مردم کشور های منطقه
مقابله‌ی ما با نیروهای تکفیری، مقابله‌ی با ظلم بود، مقابله‌ی با تحریف اسلام بود؛ مبارزه‌ی با گروهِ وحشیِ دور از اخلاق اسلامی و مدنیّت اسلامی و حقیقت اسلام بود که انسانها را زندهزنده آتش میزدند، انسانها را زندهزنده پوست میکندند، خانواده‌های مسلمان را به اسارت میگرفتند و فساد سیاسی، فساد جنسی، فساد مالی، فساد عملی، همه‌جور فسادی، اینها را فرا گرفته بود. اینها عامل آمریکا بودند، عامل صهیونیسم بودند، دنباله‌هایشان هم هرجا باشند عامل آمریکا و عامل صهیونیسم‌اند. این یک واقعیّتی است؛ ما در مقابل اینها ایستادیم. (۱۳۹۶/۰۹/۱۵)
«مقابله با ظالم»، لازمه توحید
حضرت امیرالمؤمنین(ع) خطاب به امام حسن و امام حسین(ع) می فرمایند:«كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً». یعنی با ظالم دشمن باشید و به مظلوم کمک کنید.[۱] اساساً کسی که اسلام و توحید را می پذیرد، ناگزیر است که لوازم عملی آن را نیز قبول کند. یکی از لوازم عملی توحید فرمایشی است که امیر المؤمنین(ع) دارند. برای شرح و توضیح این مطلب و روشن تر شدن زوایای آن به ذکر بیانی از رهبر انقلاب اشاره می شود. ایشان می فرمایند:«ما اگر چنانچه به توحید اعتقاد داریم، نمیتوانیم زیر بار زور برویم، نمیتوانیم زیر بار ظلم برویم، نمیتوانیم در مقابل ظالم نَایستیم، این طبیعت توحید است. اینکه جمهوری اسلامی اعلام میکند که هر جا مظلومی هست و نصرتی لازم است، ما آنجا حاضریم، به‌خاطر این است؛ اینکه ما روی مسئله‌ی فلسطین این‌جور اصرار داریم، به‌خاطر این است. چون لازمه‌ی توحید این است که انسان در مقابل زورگویی ظالم به مظلوم بِایستد؛ حقیقت توحید این است و بعثت این را به ما یادآوری میکند؛ و این مطمئنّاً پیشرفت هم دارد... ایستادن ما در کنار گروه‌های مقاومت، در منطقه‌ی غرب آسیا به همین دلیل است. حضور ما در سوریه، در مقابله و مواجهه‌ی با تروریست‌هایی که آمریکا و عوامل آمریکا در منطقه به وجود آورده بودند، به این دلیل است. اینکه گفته بشود «جمهوری اسلامی ایران توسعه‌طلب است، میخواهد فلان‌جا را تصرّف کند»، اینها حرفهای مهمل و بی‌معنا و خلاف واقع و دروغی است؛ نه، ما قصد توسعه و نگاه توسعه‌طلبی به هیچ نقطه‌ای از دنیا نداریم؛ احتیاج هم نداریم، بحمدالله کشور بزرگ، آباد و پرظرفیّتی در اختیار ملّت ایران است. [این حضور] به‌خاطر این است که در منطقه‌ی سوریه، در غرب آسیا، مقاومت در مقابل ظلم وجود داشت و وجود دارد؛ به این دلیل ما آنجا حضور پیدا کرده‌ایم.[۲][۳][۴]
مطالبه کشور های دیگر برای دخالت ایران
علاوه بر عامل اساسی فوق، مطالبه و کمک خواستن کشور ها و دولت های منطقه عامل مهم دیگری است که باعث شده است تا ایران در امور آن ها دخالت داشته باشد. همان گونه که رهبر معظم انقلاب به این مطلب اشاره کرده اند:« حضور ما به خواست دولتها است؛ هرجا رفته‌ایم به خاطر این بوده است که دولتها و ملّتهای منطقه از ما خواسته‌اند؛ زورگویی هم نکرده‌ایم، بکن نکن هم نکرده‌ایم، دخالت در امور کشورها هم نکرده‌ایم؛ کمک میخواستند، کمک کردیم؛ کمک را [هم] با انگیزه‌های عُقلایی و منطقی انجام دادیم؛ این را همه بدانند. هر کمکی که در زمینه‌ی مسائل منطقه انجام گرفته است با محاسبات بسیار منطقی و عاقلانه انجام گرفته است؛ این‌جور نیست که کسی از روی احساسات اقدامی کرده باشد؛ نه، نخیر.[۵]
منابع