حدیث بهشتی بودن کسی که دختر دارد
سؤال
روایتی از پیامبر(ص) نقل شده که طبق آن، کسی که دختر داشته باشد بهشتی میشود. آیا شرط بهشتی شدن او تربیت صحیح دختر نیز هست یا همین که دختردار باشد برای بهشتی بودن او کافی است؟
بهشتی شدن کسی که دختر دارد مضمون دستهای از روایات است که در برخی از آنها، شرط بهشتی شدن فرد، تلاش برای تربیت و تعلیم دختر دانسته شده است.[۱] در برخی دیگر، شرطهای آن اذیت نکردن دختر، تحقیر نکردن او و ترجیح ندادن پسران بر او شمرده شده است[۲] و در برخی تنها شرط آن، تهیه خرجی و نفقه دختر ذکر شده است.[۳] گفته شده بر اساس دو دسته نخست، فهمیده میشود فقط دختر داشتن برای بهشتی شدن کافی نیست؛ بلکه باید در تربیت و نحوه درست برخورد با او نیز تلاش کند.[نیازمند منبع]
متن و ترجمه
- «مَنْ عَالَ ثَلَاثَ بَنَاتٍ أَوْ ثَلَاثَ أَخَوَاتٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّه فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ صوَ اثْنَتَیْنِ فَقَالَ وَ اثْنَتَیْنِ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ وَاحِدَه فَقَالَ وَ وَاحِدَه؛ پیامبر(ص): «هر کس خرجیِ سه دختر یا سه خواهر را بدهد بهشت بر او واجب میشود». پرسیده شد: «یا رسول خدا(ص) اگر دو دختر داشته باشد چطور؟» فرمود: «آن نیز همینطور». پرسیده شد: «یک دختر چه؟» فرمود: «آن نیز همچنین.»[۳]
- «مَن کانتْ لَه ابنة فأدّبَها وأحْسَنَ أدَبها، وعلّمَها فأحْسَنَ تعلیمَها؛ فأوسَعَ علَیها مِن نِعمِ اللّهِ الّتی أسبَغَ علَیهِ، کانَتْ لَه مَنَعه وسِتْراً مِن النّارِ؛ پیامبر(ص): هر که دختری داشته باشد وخوب تربیتش کند؛ او را به خوبی دانش بیاموزد و از نعمتهایی که خداوند به او عطا کرده بهرهمندش کند، آن دختر، سپر و پوشش پدر در برابر آتش دوزخ خواهد بود.»[۴]
- «مَنْ کَانَ لَهُ أُنْثًی فَلَمْ یُبْدِهَا وَ لَمْ یُهِنْهَا وَ لَمْ یُؤْثِرْ وُلْدَهُ عَلَیْهَا أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّه؛ هر کس که برایش دختر به دنیا آید؛ او را اذیّت نکند و حقیرش نشمارد و فرزندان ـ یعنی پسران ـ خود را بر او ترجیح ندهد، خداوند به واسطه آن دختر او را به بهشت میبرد.»[۵]
منابع
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.
- ↑ نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: مؤسسه آل البیت(ع)، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۱۸.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، کافی، قم: دار الحدیث، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۳۹.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.
- ↑ نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: مؤسسه آل البیت(ع)، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۱۸.