حشر حیوانات
آيا در جهان آخرت، حيوانات هم مانند انسان محشور ميشوند؟
حشر حیوانات در روز قیامت، مورد قبول اکثر مفسرین است. دلایل عقلی از جمله حکمت خداوند اشاره کرد. از دلایل قرآنی میتوان به تشبیه حیوانات به امتهایی مانند انسانها، درک و شعور حیوانات، تصریح قرآن به حشر حیوانات اشاره کرد. از جمله دلایل روایی نیز میتوان به احادیث وارد شده از پیامبر(ص) اشاره کرد که حیوانات را مرکبهایی در آخرت بیان داشتهاند که از رفتار نامناسب صاحب خویش، از او شکایت میکنند.
حشر حیوانات در روز قیامت
بيشتر مفسران اين مطلب را پذيرفتهاند كه تمام انواع جانداران داراي رستاخير و جزا و كيفر هستند.[۱]
دلایل عقلی و قرآنی
حکمت خداوند
عقل حكم ميكند كه با توجه به حكيم بودن خداوند، جهان خلقت در همه سطوح و لايههاي آن هدفدار و در مسير تكامل خلق شده باشد.
قرآن نيز بر اين نكته تأكيد نموده ميفرمايد:﴿وما خلقنا السماء والارض وما بينهما باطلاً ذلك ظن الذين كفروا فويل للذين كفروا من النار؛ ما آسمان و زمين و آن چه را كه در بين آن دو است باطل نيافريديم. اين خيالي است كه كفار براي خود ساختهاند، پس واي بر كساني كه كفر ورزيدند از آتش جهنم.﴾(ص:۲۷)
حیوانات امتهایی مانند انسانها
قرآن كريم همه حيوانات را امتهايي مثل انسانها ميداند كه در قيامت محشور خواهند شد: ﴿وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ ۚ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ؛ هیچ جنبندهای در زمین، و هیچ پرندهای که با دو بال خود پرواز میکند، نیست مگر اینکه امتهایی همانند شما هستند. ما هیچ چیز را در این کتاب، فرو گذار نکردیم؛ سپس همگی به سوی پروردگارشان محشور میگردند.﴾(انعام:۳۸)
مرحوم صدرالمتألهين در اين رابطه ميفرمايد: تمام ممكنات به حسب نهاد غريزي، خواهان خداوند و به سوي او در حال حركتاند؛ حركتي معنوي كه مشتاق و راغبِ رسيدن به لقاء او هستند... و از اينجا دانسته ميشود كه هر طبيعت نوعي، روزي به غايت اصلي خود ميرسد.[۲]
درک و شعور حیوانات
قرآن همه حيوانات و حتي جمادات را صاحب درك و شعور ميداند و همه را در حال تسبيح و ذكر خدا ميانگارد، حتي لطايف و دقايقي از بعضي حيوانات نقل ميكند كه دلالت بر هوشياري دقيق آنها دارد؛ مثل داستان فرار كردن مورچهها از برابر لشكر سليمان(ع)[۳] و داستان آمدن هدهد به منطقه سبا و يمن و آوردن خبرهاي هيجان انگيز براي سليمان(ع) كه همه، شواهدي بر اين مدعا است؛ گرچه بعضي ميل دارند همه اين موارد را يك نوع الهام غريزي بدانند، اما هيچ دليلي بر اين موضوع در دست نيست كه اعمال آنها به صورت ناآگاه (غريزه بدون عقل) انجام شود.[۴]
بنابراين ميتوان گفت كه چون حيوانات در حد خود اراده و شعور دارند، حشر هم دارند و مطابق مقدار اراده و شعوري كه خداوند به آنها داده است، مورد مواخذه قرار ميگيرند و سپس مستحق نعمت يا عذاب ميشوند[۵].
البته بعيد نيست بگوييم كه شيوه حشر انسان و حيوان مختلف است و هر كدام ويژگيهاي خاص خود را دارند[۶].
تصریح به حشر حیوانات
قرآن كريم در توضيح صحنه قيامت ميفرمايد: ﴿واذا الوحوش حشرت؛ هنگامي كه حيوانات محشور شوند.﴾(تکویر:۵)
شيخ طوسي در ذيل اين آيه ميفرمايد: خداوند حيوانات را در قيامت محشور ميكند تا هر كدام از آنها به پاداش سختيهايي كه در دنيا كشيدهاند برسند و بين حيوانات نيز عدالت برقرار گردد و حق هر كدام را از ديگري بستاند.
البته در اين كه آيا نعمتهاي آن جهان براي حيوانات ابدي است يا موقتي، اختلافي بين مفسرين وجود دارد كه شيخ آنها را به سه دسته تقسيم ميكند:
- گروهي معقتدند اين نعمتها براي حيوانات ابدي است.
- گروهي ديگر معتقد هستند كه هر چند استحقاق ثواب ابدي نيست، ولي خدا از روي تفضل، آن را ادامه ميدهد.
- گروه سوم ميگويند بعد از آن كه حيوانات به اندازه استحقاق خود عوض گرفتند، خداوند همه را خاك خواهد كرد.[۷].
تأخیر عذاب ظالمین
قرآن كريم ميفرمايد: ﴿ولو يؤاخذ اللَّه الناس بظلمهم ماترك علي ظهرها من دابه ولكن يوخرهم الي اجل مسمي؛ و اگر خدا ميخواست مردم را به كيفر ظلمشان برساند، هيچ جنبندهاي بر روي زمين نميماند ولكن كيفرشان را براي مدتي معين به تأخير انداخت.﴾(فاطر:۴۵)
از كلمه «دابه في الارض» معلوم ميشود حيوانات نيز ظلمهايي دارند، ولي خدا فعلاً عذاب آنها را به تأخير انداخته تا زماني كه در قيامت محشور شوند.
علامه طباطبايي در تفسیر این آیه اینطور فرموده است که چون دو وصف (احسان و ظلم) در بين حيوانات هم هست از اين رو به دليل اين آيات حشر حیوانات نیز ثابت می شود و مويد اين معنا ظاهر آيه ﴿لو يؤاخذ اللَّه الناس...﴾ است.[۸]
دلایل روایی
روایات فراوانی از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) نقل شده است که بنابر این روایات، حیوانات نیز در قیامت محشور میشوند:
- پيامبر(ص) فرمودند: اسبهاي رزمندگان، در بهشت نيز مركبهاي سواري آنها خواهند بود: «أنَّ خيول الغزاه في الدنيا، خيولهم في الجنه»[۹].
- پیامبر(ص) میفرمایند: قربانيهاي خود را خوب انتخاب كنيد كه هنگام عبور از صراط، مركبهاي شما خواهند بود.[۱۰]
- در روایتی آمده است روزي پيامبر(ص) شتري را ديدند كه او را بستهاند، ولي جهازش را برنداشتهاند و حيوان در حال سختي است، حضرت فرمودند: صاحبش كجاست؟ به او بگوييد كه خودش را براي شكايت اين شتر در قيامت آماده كند.[۱۱].
اهل سنت نيز در اين باره روايات زيادي نقل كردهاند، از جمله ابو هريره گفته است: پيامبر فرمود: خداوند در روز قيامت همه مخلوقات را محشور ميكند: بهايم و چهارپايان و پرندگان و هر چيز ديگري را، و عدالت خدا در آن روز به مرحلهاي ميرسد كه حق حيوان بيشاخ را، از حيوان شاخدار كه به او ظلم كرده ميگيرد. آنگاه ميگويد: همه خاك شويد و در اين هنگام همه آنها مرده و خاك ميشوند و از اين جهت است كه در آن روز كافران ميگويند: «يا ليتني كنتُ تراباً» اي كاش من خاك بودم.[۱۲]
منابع جهت مطالعه بيشتر:
- ترجمه الميزان، علامه طباطبايي، سيد محمد حسين، نشر فرهنگي رجاء، جلد ۷، ص۱۱۷، ذيل آيه ۳۸ انعام.
- تفسير نمونه، ناصر مكارم شيرازي، ج۵، ص۲۲۴، ذيل آيه ۳۸ انعام.
- سرنوشت انسان، احمد زمرديان، كتابفروشي اسلاميه ص۴۶۱، فصل چهاردهم، حشر و حوش.
- ترجمه بدايه المعارف، محسن خرازي، ج۲، فصل پنجم معاد، حشر حيوانات.
منابع
- ↑ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب اسلاميه، ۱۳۶۳ هـ .ق، ج۵، ص۲۳۳، ذيل آيه ۳۸ انعام.
- ↑ ملاصدرا، صدرالدين محمد شيرازي، رساله الحشر، تهران، ترجمه محمد خواجوي، انتشارات مولي، ص۱۸.
- ↑ نمل/ ۱۸.
- ↑ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دارالكتاب اسلاميه، ۱۳۶۳ هـ .ش، ج۵، ص۲۲۵.
- ↑ ر.ك. همان، ص۲۲۷.
- ↑ ر.ك، ملا صدرا، محمد شيرازي، الحكمه المتعاليه في الاسفار العقليه، چاپ چهارم، بيروت، دارالاحياء التراث العربي، ۱۴۰۱ هـ .ق، ج۹، ص۲۴۹؛ و ملاصدرا، ترجمه محمد خواجوي، رساله الحشر، تهران، انتشارات مولي، ص۳۰، فصل سوم در حشر نفوس حيواني.
- ↑ ر.ك طوسي، ابي جعفر محمد، التبيان في تفسير القرآن، بيروت، دارالاحياء التراث العربي، ج۱۰، ص۲۸۰، ذيل آيه ۵ تكوير.
- ↑ طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، ترجمه سيد محمد باقر موسوي همداني، ج۷، ص۱۲۰، ذيل آيه ۳۸ انعام.
- ↑ مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، ج۷، ص۲۷۶.
- ↑ زمرديان، احمد، سرنوشت انسان، چاپ سوم، تهران، كتابفروشي اسلاميه، ۱۳۵۴ هـ . ش، ص۴۶۳.
- ↑ مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷، ص۲۷۶.
- ↑ ر.ك، مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۵، ص۲۲۶ از تفسير المنار و همان، ص۲۲۵ با كمي تفاوت از مجمع البيان و نورالثقلين.