انتظار ظهور

سؤال

انتظار ظهور به چه معنی است؟ ویژگی‌های انتظار مطلوب در اسلام چیست؟ در چه صورتی انتظار ظهور اثر مثبت خواهد داشت؟

درگاه‌ها

مفهوم «انتظار ظهور» یا «انتظار فرج» در نگاه اسلامی به معنای صرف دعا و انتظار منفعلانه نیست، بلکه به معنای فعالیت، تلاش، و آمادگی است. این آمادگی هم شامل تحول فردی و هم شامل اصلاح جامعه می‌شود، تا زمینه برای ظهور امام عصر (عج) فراهم شود. انتظار در این مفهوم، نه تنها انسان را از انفعال دور می‌کند، بلکه موجب ایجاد امید به آینده‌ای روشن و تحرک در مسیر اصلاحات فردی و اجتماعی می‌شود. در حقیقت، انتظار به عنوان یک مفهوم پویا، فرد را ملزم می‌کند که با پایبندی به ارزش‌های اخلاقی، مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی و گسترش خیر و نیکی در جامعه، خود و محیط پیرامونش را برای ظهور آماده کند. بر این اساس، انتظار حقیقی نیازمند آگاهی، بصیرت، و عمل‌گرایی است و به هیچ عنوان به معنای رها کردن مسئولیت‌ها و دل‌سپردن به دعاهای منفعلانه نیست. به همین دلیل، اثرات مثبت انتظار در اسلام شامل مواردی مانند امیدبخشی، تقویت انگیزه برای تغییرات مثبت، و ایجاد حرکت در مسیر تعالی است.

معناشناسی

معنای ظهور

درباره ظهور امام عصر(عج) دو نوع برداشت می‌تواند وجود داشته باشد؛ یک برداشت از جریان ظهور و مهدویت این است که انسان برای تحقق عدالت و ریشه کن کردن ظلم باید منتظر بماند و فعالیت و مبارزه‌ای انجام ندهد تا حضرت ظهور کنند و ظلم را ریشه‌کن کرده و عدالت را برپا نمایند. این برداشت فلج‌کننده، ویرانگر و موجب انحطاط می‌گردد و نوعی اباحه‌گری است. برداشت دیگر این است که انسان باید تلاش و مجاهدت کند و وظایف خود در قبال ظلم و برپایی عدالت را انجام دهد. این نوع برداشت امیدآفرین و تحرک بخش است و عبادت محسوب می‌شود؛ لذا همین برداشت است که در انسان اثر مثبت می‌گذارد و باعث رشد و حرکت و پویایی انسان است.

معنای انتظار

معنای انتظار ظهور در اسلام صرفاً احساس نیاز کردن نسبت به امر مورد انتظار نیست؛ بلکه علاوه بر احساس نیاز اعتقاد به گشایش و رسیدن منجی و هم چنین تحرک و فعالیت برای آماده ساختن خود و دیگران برای تحقق ظهور است. در روایتی از موسی‌بن‌جعفر (ع) آمده است که: «اَفضَلُ العِبادَةِ بَعدَ المَعرِفَةِ اِنتِظارُ الفَرَج». معرفت یعنی توحید و معرفتِ حقایق الهی؛ برترین اعمال بعد از آن، انتظار فرج است. لذا همین که انتظار فرج از برترین اعمال است معلوم می‌شود که عمل است نه بی عملی. بنابراین این که انسان دست روی دست بگذارد و منتظر باشد تا منجی ظهور کند و عالم را پر از رفاه و آسایش کند و سپس تحویل انسان‌ها دهد تا از استفاده کنند، تصور غلطی از انتظار می‌باشد.

بر همین اساس انتظار به معنای آماده ساختن خود است و لذا با شتاب زدگی، عجله کردن، بی صبری کردن و پا به زمین کوبیدن محقق نمی‌گردد؛ یعنی شخص منتظر شخصی است که اهتمام به خودسازی دارد، نه این که با حالت شتاب و عجله نا به جا انتظار ظهور را داشته باشد.

در دیدگاه عالمان دینی

• آیت الله خامنه‌ای در اینباره می‌فرمایند: «انتظار فرج معنایش این نیست که انسان بنشیند، دست به هیچ کاری نزند، هیچ اصلاحی را وجهه همت خود نکند، صرفاً دل خوش کند به اینکه ما منتظر امام زمان (عج) هستیم. اینکه انتظار نیست. انتظارِ چیست؟ انتظارِ دست قاهرِ قدرتمندِ الهی ملکوتی است که باید بیاید و با کمک همین انسان‌ها سیطره ظلم را از بین ببرد و حق را غالب کند و عدل را در زندگی مردم حاکم کند و پرچم توحید را بلند کند؛ انسان‌ها را بنده واقعی خدا بکند. باید برای این کار آماده بود. تشکیل نظام جمهوری اسلامی یکی از مقدمات این حرکت عظیم تاریخی است. هر اقدامی در جهت استقرار عدالت، یک قدم به سمت آن هدف والاست. انتظار معنایش این است. انتظار حرکت است؛ انتظار سکون نیست؛ انتظار رها کردن و نشستن برای اینکه کار به خودی خود صورت بگیرد، نیست. انتظار حرکت است. انتظار آمادگی است. این آمادگی را باید در وجود خودمان، در محیط پیرامون خودمان حفظ کنیم. و خدای متعال نعمت داده است به مردم عزیز ما، به ملت ایران، که توانسته‌اند این قدم بزرگ را بردارند و فضای انتظار را آماده کنند. این معنای انتظار فرج است. انتظار فرج یعنی کمر بسته بودن، آماده بودن، خود را از همه جهت برای آن هدفی که امام زمان(عج) برای آن هدف قیام خواهد کرد، آماده کردن. آن انقلاب بزرگ تاریخی برای آن هدف انجام خواهد گرفت. و او عبارت است از ایجاد عدل و داد، زندگی انسانی، زندگی الهی، عبودیت خدا؛ این معنای انتظار فرج است».