پیامبران مدفون در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آثار و بناهایی در [[ایران]] وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از [[انبیاء]] شناخته می شوند. با توجه به منابع، آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشند: | آثار و بناهایی در [[ایران]] وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از [[انبیاء]] شناخته می شوند. با توجه به منابع، آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشند: | ||
* '''[[دانیال نبی(ع)]]''':<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنی‌اسرائیل که ۶۰۶ سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان زیارتگاه مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه‌ای که اکنون مرقدش قرار دارد، در بقعه‌ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن منطقه قحطی پدید می‌آمد، پیکر این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه‌ای می‌شود که جسد دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد آن حضرت را غسل داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref> | * '''[[دانیال نبی(ع)]]''':<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنی‌اسرائیل که ۶۰۶ سال پیش از میلاد [[حضرت مسیح(ع)]] به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان [[زیارتگاه]] مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه‌ای که اکنون مرقدش قرار دارد، در بقعه‌ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن منطقه قحطی پدید می‌آمد، پیکر این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.</ref> به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه‌ای می‌شود که جسد دانیال(ع) در آنجا بود،<ref>خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.</ref> که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد آن حضرت را [[غسل]] داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.</ref> | ||
* '''چهار پیغمبر قزوین''': در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه‌ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا.<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref> | * '''[[چهار پیغمبر قزوین]]''': در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه‌ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا.<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref> | ||
* '''حضرت حیقوق(ع)''' در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) از پیامبران بنی اسرائیل که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد<ref>مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.</ref> می‌زیست و به اسارت بخت النصر درآمد.<ref>افندی، ۱۳۰۸ق، ج۳، ص۱۹۲۵.</ref> وی پس از رهائی از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همانجا به شهادت رسید.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.</ref> حرم ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه مردم است. | * '''حضرت حیقوق(ع)''' در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) از پیامبران بنی اسرائیل که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد<ref>مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.</ref> می‌زیست و به اسارت بخت النصر درآمد.<ref>افندی، ۱۳۰۸ق، ج۳، ص۱۹۲۵.</ref> وی پس از رهائی از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همانجا به شهادت رسید.<ref>دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.</ref> حرم ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه مردم است. | ||
* بقعه منسوب به '''حضرت شعیب(ع)''' در شوشتر.<ref>محمد حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۸۹، ج۱، ص۳۹۱.</ref> | * بقعه منسوب به '''حضرت شعیب(ع)''' در شوشتر.<ref>محمد حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۸۹، ج۱، ص۳۹۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۵۴
سؤال
آیا پیامبرانی در ایران مدفون هستند؟
آثار و بناهایی در ایران وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از انبیاء شناخته می شوند. با توجه به منابع، آثار و بناهای موجود، تعداد پیامبرانی که در ایران دفن شده‌اند، بیش از ده پیامبر می‌باشند:
- دانیال نبی(ع):[۱] حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنی‌اسرائیل که ۶۰۶ سال پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) به اسارت بُخت النصر درآمد. قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان زیارتگاه مردم است.[۲] مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال(ع) تا سده اول اسلامی، در همان نقطه‌ای که اکنون مرقدش قرار دارد، در بقعه‌ای روی تختی قرار داشت و هر وقت در آن منطقه قحطی پدید می‌آمد، پیکر این پیامبر را از بقعه بیرون می‌بردند و در زیر آسمان قرار می‌دادند، بلافاصله باران فرو می‌بارید.[۳] به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابو موسی اشعری وارد بقعه‌ای می‌شود که جسد دانیال(ع) در آنجا بود،[۴] که به هنگام مشاهده جسد، خون تازه در رگ‌هایش بود، ابو موسی مشروح این داستان را به عمر بن خطاب گزارش می‌کند و او دستور می‌دهد که جسد آن حضرت را غسل داده، کفن کرده و دفن نماید تا قبر شریفش مکتوم بماند.[۵]
- چهار پیغمبر قزوین: در خیابان پیغمبریه، شهر قزوین در مغرب عمارت و باغ چهل ستون، بقعه‌ایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء می‌گویند؛ ۱. سلام ۲. سلوم ۳. سهولی ۴. القیا.[۶]
- حضرت حیقوق(ع) در تویسرکان: حضرت حیقوق(ع) از پیامبران بنی اسرائیل که در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد[۷] می‌زیست و به اسارت بخت النصر درآمد.[۸] وی پس از رهائی از اسارت به ایران آمده، در منطقه تویسرکان فعلی اقامت نموده و در همانجا به شهادت رسید.[۹] حرم ایشان از دیرباز در خارج تویسرکان، زیارتگاه مردم است.
- بقعه منسوب به حضرت شعیب(ع) در شوشتر.[۱۰]
- قیدار نبی(ع) در شهر قیدار: در جنوب زنجان در شهر قیدار (خدابنده) قبر قیدار نبی(ع) فرزند اسماعیل پیغمبر است.[۱۱]
- ارمیاء(ع) در میامی: در راه مشهد و در شهر میامی، قبر حضرت ارمیا است، وی یکی از پیغمبران بنی اسرائیل بود که نسبش به بنیامین فرزند یعقوب می‌رسد.[۱۲]
- حضرت یوشع و شعیا در اصفهان: حضرت یوشع یکی از پیامبران الهی که از اولاد یوسف بن یعقوب بن اسحق بن ابراهیم است که قبر وی در اصفهان در لسان الارض که دارای بنای تاریخی است قرار دارد؛ و قبر حضرت شعیا نیز در اصفهان در امامزاده اسماعیل که از قدیمی‌ترین ابنیه تاریخی آن شهر است قرار دارد.[۱۳]
- قبر شموئیل(ع) در ده فرسخی ساوه.[۱۴]
- حضرت باقر روبن فرزند یعقوب، قبر وی در خوزستان در شمال خرمشهر (محمره) قرار دارد.[۱۵]
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.
- ↑ شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.
- ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت دار صادر، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۵۵۲.
- ↑ خواندمیر، حبیب السیر، تهران، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۳۵.
- ↑ ابن کثیر، البدایه و النهایه، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۳۷ و ۳۸.
- ↑ گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.
- ↑ مستر هاکس آمریکایی، قاموس کتاب مقدس، تهران، ص۳۱۲.
- ↑ افندی، ۱۳۰۸ق، ج۳، ص۱۹۲۵.
- ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم، حرف ح، ص۲۲۲.
- ↑ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۸۹، ج۱، ص۳۹۱.
- ↑ عمادزاده، قصص قرآن، تهران، انتشارات اسلام، بی‌تا، ج۲، ص۶۷۷. (البته اعتبار آن روشن نیست).
- ↑ عمادزاده، قصص قرآن، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۹۶.
- ↑ عمادزاده، قصص قرآن، ج۲، ص۶۷۷.
- ↑ عمادزاده، قصص قرآن، ج۲، ص۶۷۷.
- ↑ عمادزاده، قصص قرآن، ج۲، ص۶۷۷.