عقاید ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
ناووسیه یکی از فرقه های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به موسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.
ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.


==منشأ فرقه ناووسیه==
== منشأ فرقه ناووسیه ==
شیعیان پس از وفات [[امام جعفر صادق(ع)]] در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


شيعيان پس از وفات [[امام جعفر صادق(ع)]] در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پيدا كردند، گروهى گفتند: حضرت صادق (ع) نمرده است و او به زودى خواهد آمد و زمين را پر از عدل خواهد كرد، اين جماعت معروف به «ناووسيه‏» هستند.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>
== مؤسس فرقه ناووسیه‏ ==
ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که [[حضرت علی(ع)]] برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


==مؤسس فرقه ناووسيه‏==
ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


ناووس از اهالى بصره و منسوب به دهى به همين نام بود. برخى گفته اند: او عبد اللّه بن ناووس يا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که [[حضرت على(ع)]] برترين فرد امت اسلام بود و هر كه او را تفضيل ندهد كافر است. ياقوت در «معجم البلدان» می‌گويد: ناووس از نواحى هيت در شهر انبارست. در كتب «بلدان» نام دو ناووس يكى ناووس ظبيه موضعى نزديك همدان و ديگرى ناووسه از ده‏هاى هيت از نواحى بغداد در بالاى شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
== عقاید فرقه ناووسیه ==
ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و [[مهدی]] آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در [[روز قیامت]] زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از [[عدل الهی|عدل]] و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>


ابن حزم ناووسيه را اصحاب ناووس مصرى خوانده و ظاهرا مصرى، تصحيف بصرى باشد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.<ref>امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


==عقاید فرقه ناووسیه==
== مطالعه بیشتر ==
* ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
* لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
* ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
* ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.


ناووسيه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نميرد و [[مهدى]] آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشكار شود و بر مردمان فرمان‌روايى كند. آنان می‌پندارند از وى روايتى رسيده كه گفت: «اگر كسى بر شما فراز آيد و بگويد كه مرا بيمار يافته و مرده مرا شسته، باور نكنيد و بدانيد كه من سرور شما و دارنده شمشير هستم» و به جهت همين شمشير داشتن، اين طايفه را «صارميه» نيز خوانده‌‏اند. شهرستانى از قول ابو حامد زوزنى مى‌‏نويسد: ناووسيه پندارند: على(ع) وفات نموده ولى در [[روز قيامت]] زمين شكافته شود و او از خاك به درآيد و زمين را پر از [[عدل الهی|عدل]] و داد كند.در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسيه گويند: هر كه خود را بر ديگرى فاضل داند كافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
== منابع ==
 
به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زيرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و اين جماعت به كلى منقرض شدند و اين انقراض خود موجب بطلان عقيده آنان است.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>
 
==مطالعه بیشتر==
 
*ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
*لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
*ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
*ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.
 
==منابع==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
خط ۴۷: خط ۴۳:
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی = شد
  | بازبینی = شد
  | تکمیل = شد
  | تکمیل = شد
خط ۵۴: خط ۵۰:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۰


سؤال

ناووسیه چه کسانی بوده و دارای چه عقایدی هستند؟

ناووسیه یکی از فرقه‌های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به مؤسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.

منشأ فرقه ناووسیه

شیعیان پس از وفات امام جعفر صادق(ع) در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پیدا کردند، گروهی گفتند: حضرت صادق(ع) نمرده است و او به زودی خواهد آمد و زمین را پر از عدل خواهد کرد، این جماعت معروف به «ناووسیه‏» هستند.[۱]

مؤسس فرقه ناووسیه‏

ناووس از اهالی بصره و منسوب به دهی به همین نام بود. برخی گفته‌اند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هر که او را تفضیل ندهد کافر است. یاقوت در «معجم البلدان» می‌گوید: ناووس از نواحی هیت در شهر انبارست. در کتب «بلدان» نام دو ناووس یکی ناووس ظبیه موضعی نزدیک همدان و دیگری ناووسه از ده‌های هیت از نواحی بغداد در بالای شهر انبار بوده است.[۲]

ابن حزم ناووسیه را اصحاب ناووس مصری خوانده و ظاهراً مصری، تصحیف بصری باشد.[۳]

عقاید فرقه ناووسیه

ناووسیه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نمیرد و مهدی آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشکار شود و بر مردمان فرمان‌روایی کند. آنان می‌پندارند از وی روایتی رسیده که گفت: «اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته، باور نکنید و بدانید که من سرور شما و دارنده شمشیر هستم» و به جهت همین شمشیر داشتن، این طایفه را «صارمیه» نیز خوانده‌اند. شهرستانی از قول ابو حامد زوزنی می‌نویسد: ناووسیه پندارند: علی(ع) وفات نموده ولی در روز قیامت زمین شکافته شود و او از خاک به درآید و زمین را پر از عدل و داد کند. در «معرفة المذاهب» آمده است: ناووسیه گویند: هر که خود را بر دیگری فاضل داند کافر است.[۴]

به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زیرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و این جماعت به کلی منقرض شدند و این انقراض خود موجب بطلان عقیده آنان است.[۵]

مطالعه بیشتر

  • ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
  • لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
  • ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
  • ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.

منابع

  1. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.
  2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  3. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  4. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی‏، مشهد، آستان قدس رضوی‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  5. امین الاسلام طبرسی، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.