عقاید ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
ناووسیه یکی از فرقه های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به موسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.


به نظر [[جعفر سبحانی|آیت‌الله جعفر سبحانی]]، مرجع تقلید و عالم شیعه، ناووسیه پیروان مردی از [[بصره]] بودند که به امامت [[امام صادق(ع)]] معتقد بوده و او را زنده و همان مهدیِ منتظر می‌دانستند.
==منشأ فرقه ناووسیه==


علت نامگذاری این فرقه، رئیس آنها است که عجلان بن ناووس نام داشت و از اهالی بصره بود؛<ref>ملل و نحل چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۷.</ref> البته محمد بن عبدالکریم شهرستانی، در کتاب [[الملل و النحل (کتاب)|الملل و النحل]]، علت نامگذاری این فرقه را انتساب آنها به روستای ناووس دانسته است.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، لبنان، دار المعرفه، ج۱، ص۱۶۶–۱۶۷.</ref>{{مطالعه بیشتر}}
شيعيان پس از وفات اما جعفر صادق(ع) در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پيدا كردند، گروهى گفتند: حضرت صادق نمرده است و او به زودى خواهد آمد و زمين را پر از عدل خواهد كرد، اين جماعت معروف به «ناووسيه‏» هستند.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>
 
==مؤسس فرقه ناووسيه‏==
 
ناووس از اهالى بصره و منسوب به دهى به همين نام بود. برخى گفته اند: او عبد اللّه بن ناووس يا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که حضرت على(ع) برترين فرد امت اسلام بود و هر كه او را تفضيل ندهد كافر است. ياقوت در «معجم البلدان» می‌گويد: ناووس از نواحى هيت در شهر انبارست. در كتب «بلدان» نام دو ناووس يكى ناووس ظبيه موضعى نزديك همدان و ديگرى ناووسه از ده‏هاى هيت از نواحى بغداد در بالاى شهر انبار بوده است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
 
ابن حزم ناووسيه را اصحاب ناووس مصرى خوانده و ظاهرا مصرى، تصحيف بصرى باشد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
 
==عقاید فرقه ناووسیه==
 
ناووسيه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نميرد و مهدى آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشكار شود و بر مردمان فرمانروايى كند. آنان می‌پندارند از وى روايتى رسيده كه گفت: «اگر كسى بر شما فراز آيد و بگويد كه مرا بيمار يافته و مرده مرا شسته، باور نكنيد و بدانيد كه من سرور شما و دارنده شمشير هستم» و به جهت همين شمشير داشتن، اين طايفه را «صارميه» نيز خوانده‏اند. شهرستانى از قول ابو حامد زوزنى مى‏نويسد: ناووسيه پندارند: على(ع) وفات نموده ولى در روز قيامت زمين شكافته شود و او از خاك به درآيد و زمين را پر از عدل و داد كند.در «معرفه المذاهب» آمده است: ناووسيه گويند: هر كه خود را بر ديگرى فاضل داند كافر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.</ref>
 
به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زيرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و اين جماعت به كلى منقرض شدند و اين انقراض خود موجب بطلان عقيده آنان است.<ref>امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.</ref>


==مطالعه بیشتر==
==مطالعه بیشتر==
خط ۲۱: خط ۳۴:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
  | شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
  | شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
  | شاخه فرعی۱ = اسلام
  | شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
  | شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = شد
  | تیترها = -
  | تیترها = شد
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
خط ۳۶: خط ۴۹:
  | بازبینی نویسنده =   
  | بازبینی نویسنده =   
  | بازبینی = شد
  | بازبینی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل = شد
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ج

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۸


سؤال

ناووسیه چه کسانی بوده و دارای چه عقایدی هستند؟

ناووسیه یکی از فرقه های منحرف شیعه است که در مسئله مهدی آخرالزمان به اشباه رفته و امام صادق(ع) را امام مهدی پنداشتند. این فرقه منسوب به موسس آن عبدالله بن ناووس است. به گمان این فرقه امام صادق(ع) نمرده و پنهان شده و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد.

منشأ فرقه ناووسیه

شيعيان پس از وفات اما جعفر صادق(ع) در مورد امام پس از آن جناب، اختلاف پيدا كردند، گروهى گفتند: حضرت صادق نمرده است و او به زودى خواهد آمد و زمين را پر از عدل خواهد كرد، اين جماعت معروف به «ناووسيه‏» هستند.[۱]

مؤسس فرقه ناووسيه‏

ناووس از اهالى بصره و منسوب به دهى به همين نام بود. برخى گفته اند: او عبد اللّه بن ناووس يا عجلان بن ناووس نام داشته است. او بر این باور بوده که حضرت على(ع) برترين فرد امت اسلام بود و هر كه او را تفضيل ندهد كافر است. ياقوت در «معجم البلدان» می‌گويد: ناووس از نواحى هيت در شهر انبارست. در كتب «بلدان» نام دو ناووس يكى ناووس ظبيه موضعى نزديك همدان و ديگرى ناووسه از ده‏هاى هيت از نواحى بغداد در بالاى شهر انبار بوده است.[۲]

ابن حزم ناووسيه را اصحاب ناووس مصرى خوانده و ظاهرا مصرى، تصحيف بصرى باشد. [۳]

عقاید فرقه ناووسیه

ناووسيه اعتقاد داشتند: جعفر بن محمد زنده است و نمرده و نميرد و مهدى آخر الزمان اوست و در آخرالزمان آشكار شود و بر مردمان فرمانروايى كند. آنان می‌پندارند از وى روايتى رسيده كه گفت: «اگر كسى بر شما فراز آيد و بگويد كه مرا بيمار يافته و مرده مرا شسته، باور نكنيد و بدانيد كه من سرور شما و دارنده شمشير هستم» و به جهت همين شمشير داشتن، اين طايفه را «صارميه» نيز خوانده‏اند. شهرستانى از قول ابو حامد زوزنى مى‏نويسد: ناووسيه پندارند: على(ع) وفات نموده ولى در روز قيامت زمين شكافته شود و او از خاك به درآيد و زمين را پر از عدل و داد كند.در «معرفه المذاهب» آمده است: ناووسيه گويند: هر كه خود را بر ديگرى فاضل داند كافر است.[۴]

به هر حال عقاید این فرقه باطل است؛ زيرا وفات حضرت صادق(ع) مانند وفات پدرانش ثابت و مسلم است، و اين جماعت به كلى منقرض شدند و اين انقراض خود موجب بطلان عقيده آنان است.[۵]

مطالعه بیشتر

  • ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، انتشارات خیام.
  • لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
  • ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
  • ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.

منابع

  1. امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.
  2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  3. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  4. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامى‏، مشهد، آستان قدس رضوى‏، چ۲، ۱۳۷۲ش، ص۴۳۶.
  5. امين الاسلام طبرسى، زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام ، ترجمه عزيز الله عطاردى، تهران، چ ۱، ۱۳۹۰ق، ص۴۰۲.