زیبایی امام زمان(عج): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Izadmehr صفحهٔ زیبایی امام زمان(ع) را به زیبایی امام زمان(عج) منتقل کرد: عرفا نام امام زمان بجای (ع) با (عج) می‌آید) |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== زیبایی امام مهدی == | == زیبایی امام مهدی == | ||
یکی از مهم‌ترین از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی(عج) زیبایی ایشان است. امام علی(ع) ایشان را «حَسَن الوجه» خوانده و او را در مقابل زیبارویان عالم به ماه در مقابل ستارگان تشبیه کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، | یکی از مهم‌ترین از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی(عج) زیبایی ایشان است. امام علی(ع) ایشان را «حَسَن الوجه» خوانده و او را در مقابل زیبارویان عالم به ماه در مقابل ستارگان تشبیه کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶</ref><ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، قم، اسماعیلیان، ج۲، ص۳۸۲</ref> پیامبر اکرم (ص) نیز چهره‌ی ایشان را همچون ماه درخشنده توصیف کرده و ایشان را طاووس اهل بهشت نامیده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۹۱</ref><ref>اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۸۱</ref> آیت الله حائری قزوینی گفته است امام مهدی زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر است.<ref>حائری قزوینی، سید محمد حسن، مکیال المکارم، ج۱، ص۱۳۲</ref><ref>صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۵۳۴</ref><ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۳۷</ref> در روایتی از امام باقر(ع) زیبایی امام مهدی(ع) به حضرت یوسف(ع) تشبیه شده است.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۳۷۱</ref> | ||
== اوصاف سر و صورت امام مهدی == | == اوصاف سر و صورت امام مهدی == | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
=== موی سر === | === موی سر === | ||
گفته شده است موهایی طلایی دارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، | گفته شده است موهایی طلایی دارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص۱۵۷</ref><ref>قنذوری، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذوی القربی، ج۳، ص۱۳۱</ref> موهایش پرپرشت است.<ref>مجلسی، محمد باقر، ج۵۲، ص۵۱</ref><ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص۴۳۴</ref> و بر شانه‌هایش فرو ریخته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶</ref><ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۸۱</ref> | ||
=== پیشانی حضرت === | === پیشانی حضرت === | ||
روایات پیشانی ایشان را باز، سفید و درخشان توصیف کرده است.<ref>اربلی، علی بن عیسی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، | روایات پیشانی ایشان را باز، سفید و درخشان توصیف کرده است.<ref>اربلی، علی بن عیسی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۳، ص۲۵۹ و ۲۶۹</ref><ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۹۰</ref> | ||
=== چشمان حضرت === | === چشمان حضرت === | ||
در وصف چشمان حضرت آمده است که چشمانی مشکی و سرمه کشیده دارد.<ref>اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، | در وصف چشمان حضرت آمده است که چشمانی مشکی و سرمه کشیده دارد.<ref>اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۳، ص۲۶۰</ref> و از شب زنده‌داری فرو رفته است.<ref>یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب فی اثبات الحجه الغائب، ص۱۳۸</ref> | ||
=== بینی حضرت === | === بینی حضرت === | ||
ایشان بینی کشیده‌ای دارد که هنگام آشامیدن آب نزدیک است به آب برسد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، | ایشان بینی کشیده‌ای دارد که هنگام آشامیدن آب نزدیک است به آب برسد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۴۳</ref><ref>صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۳</ref> | ||
=== دندان حضرت === | === دندان حضرت === | ||
دندان‌هایش مثل شانه (ظریف، منظم و جدا از هم) است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، | دندان‌هایش مثل شانه (ظریف، منظم و جدا از هم) است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۷</ref> دندان‌هایش شفاف است.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۱۵۰</ref> | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱
سؤال
درباره‌ی سیمای ظاهری امام مهدی (عج) توضیح دهید.
درگاه‌ها
یکی از مهم‌ترین از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی(عج) زیبایی ایشان است.ایشان زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر است. همچنین بلحاظ زیبایی شبیه حضرت یوسف(ع) است. موی حضرت پرپشت، پیشانی او درخشان، چشمانش مشکی، بینی او کشیده و دندان‌هایش منظم و شفاف است.
زیبایی امام مهدی
یکی از مهم‌ترین از ویژگی‌های ظاهری امام مهدی(عج) زیبایی ایشان است. امام علی(ع) ایشان را «حَسَن الوجه» خوانده و او را در مقابل زیبارویان عالم به ماه در مقابل ستارگان تشبیه کرده است.[۱][۲] پیامبر اکرم (ص) نیز چهره‌ی ایشان را همچون ماه درخشنده توصیف کرده و ایشان را طاووس اهل بهشت نامیده است.[۳][۴] آیت الله حائری قزوینی گفته است امام مهدی زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر است.[۵][۶][۷] در روایتی از امام باقر(ع) زیبایی امام مهدی(ع) به حضرت یوسف(ع) تشبیه شده است.[۸]
اوصاف سر و صورت امام مهدی
روایات مختلفی درباره‌ی ویژگی‌های چهره‌ی امام مهدی ذکر شده است.
موی سر
گفته شده است موهایی طلایی دارد.[۹][۱۰] موهایش پرپرشت است.[۱۱][۱۲] و بر شانه‌هایش فرو ریخته است.[۱۳][۱۴]
پیشانی حضرت
روایات پیشانی ایشان را باز، سفید و درخشان توصیف کرده است.[۱۵][۱۶]
چشمان حضرت
در وصف چشمان حضرت آمده است که چشمانی مشکی و سرمه کشیده دارد.[۱۷] و از شب زنده‌داری فرو رفته است.[۱۸]
بینی حضرت
ایشان بینی کشیده‌ای دارد که هنگام آشامیدن آب نزدیک است به آب برسد.[۱۹][۲۰]
دندان حضرت
دندان‌هایش مثل شانه (ظریف، منظم و جدا از هم) است.[۲۱] دندان‌هایش شفاف است.[۲۲]
مطالعه بیشتر
- فرهنگ الفبایی مهدویت (موعودنامه)، مجتبی تونه‌ای
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶
- ↑ شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، قم، اسماعیلیان، ج۲، ص۳۸۲
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۹۱
- ↑ اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۸۱
- ↑ حائری قزوینی، سید محمد حسن، مکیال المکارم، ج۱، ص۱۳۲
- ↑ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۵۳۴
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۳۷
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۳۷۱
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص۱۵۷
- ↑ قنذوری، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع الموده لذوی القربی، ج۳، ص۱۳۱
- ↑ مجلسی، محمد باقر، ج۵۲، ص۵۱
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص۴۳۴
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶
- ↑ شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۸۱
- ↑ اربلی، علی بن عیسی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۳، ص۲۵۹ و ۲۶۹
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۹۰
- ↑ اربلی، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۳، ص۲۶۰
- ↑ یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب فی اثبات الحجه الغائب، ص۱۳۸
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۴۳
- ↑ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۳
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۷
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، قم، انتشارات معصومیه، ص۱۵۰