آثار خدمت به خلق: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۷

سؤال

در زمینه آثار خدمت به خلق چه احادیثی از معصومین ـ علیهم السلام ـ نقل شده است؟

روایات اسلامی آثار فراوانی برای خدمت و کمک کردن به افراد جامعه و حل مشکات اجتماعی شمرده است از جمله: مغفرت گناه و بالا رفتن درجات؛ شادی و نشاط در آخرت؛ ثواب حج و عمره و اعتکاف در مسجد الحرام؛ ورود از دروازه مخصوص به بهشت؛ پاداش یک عمر عبادت.

امام صادق(ع) حل مشکلات مؤمنان را یکی از کارهای دوست‌داشتنی نزد پروردگار می‌داند.

آثار برجسته کمک مردم

۱. مغفرت گناه و بالا رفتن درجات

خدمت به مردم باعث می‌شود مقام و منزلت انسان در نزد پروردگار بالا رود و گناهانش بخشیده شود، امام صادق(ع) فرمود:

«

هر کسی به سوی برطرف کردن حاجت و مشکل برادر دینی‌اش حرکت کند، خداوند بر او ده حسنه داده و از ده گناه او گذشته و مقامش را ده درجه بالا می‌برد.^[۱]

»

۲. شادی و نشاط در آخرت

روایات اسلامی خدمت به خلق را باعث شادی و رضایت خداوند دانسته است و خدمت کننده در قیامت شاد می‌گردد، این ویژگی افرادی است که هدف‌شان خدمت به مردم است، آنها در آخرت در امانند و هر کس مؤمنی را خوشحال کند، خداوند او را در آخرت شاد و خوشحال می‌گرداند.^[۲]

۳. ثواب حج و عمره و اعتکاف در مسجد الحرام

خداوند حج را در طول عمر یکبار واجب کرده است، اما کارهای نیکویی وجود دارد که چندین برابر حج مستحبی است و مؤمنان در کنار رفتن چندین باره به حج می‌توانند برای حل مشکلات اجتماعی تلاش کنند و به پاداش‌هایی الهی برسند.

امام صادق(ع) فرمود:

«

هر کس در خدمت به برادر مؤمن تلاش کند و مشکل او را برطرف سازد، خداوند متعال برای او حج و عمره و اعتکاف دو ماه در مسجد الحرام و روزه در آن را می‌نویسد و اگر پس از تلاش نتواند مشکل برادرش را حل کند، باز خداوند (بخاطر تلاشش) ثواب حج و عمره را بر او می‌نویسد.^[۳]

»

برآوردن حاجت مؤمن و حل مشکلات اجتماعی مردم، نزد خداوند ارزش والایی دارد. در برخی روایات پاداش بیست بار حجی را دارد که در آن به صد هزار نفر انفاق کرده باشد.^[۴] برطرف کردن نیاز مومن و حل مشکلات جامعه مایه حسنات الهی، بخشش گناهان، افزایش درجات معنوی برای فرد نیکوکار و با ارزش‌تر از یک ماه روزه گرفتن و اعتکاف در مسجدالحرام دانسته شده است.^[۵]

۴. ورود از دروازه مخصوص به بهشت

خداوند متعال افراد باایمان را وارد بهشت می‌سازد. اما نیکوکاران و خدمت‌گزاران مردم در نزد پروردگار از ارزش خاصی برخوردارند. امام صادق(ع) فرمود:

«

در خدمت و خوبی کردن به برادران‌تان تلاش کنید و اهل خدمت باشید که در بهشت دری وجود دارد به نام «دروازه معروف» و از آن دروازه کسی وارد نمی‌شود مگر اینکه در دنیا به دیگران خدمت و نیکی کند... .^[۶]

»

۵. پاداش یک عمر عبادت

عده‌ای عبادت را در گوشه‌نشینی می‌دانند که کاری با مشکلات جامعه ندارد. اسلام راستین در کنار روزه گرفتن و نماز خواندن، بزرگ‌ترین عبادت را در خدمت به خلق دانسته است. در نگاه اسلامی کسی که حاجت برادر مومنش را برآورده سازد، همانند کسی است که یک روزگار خدا را عبادت کرده است.^[۷]

۶. درخواست بخشش فرشتگان

خدمت به مردم و شاد کردن برادر مؤمن یکی از کارهای دوست داشتنی نزد پروردگار می‌باشد. خدمت این است‌که گرسنگی مؤمنی را برطرف سازد یا مشکلش را حل نماید یا قرضش را بپردازد.^[۸]

امام صادق(ع) فرمود:

«

همانا وقتی کسی برای رفع مشکل کسی تلاش کند، خداوند متعال دو فرشته را مأمور می‌سازد که در طرف راست و چپ قرار گیرند و از خدا بخواهند که او را ببخشد و او را تشویق به برآوردن خواسته برادرش می‌کنند... .^[۹]

»

منابع

↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۷، حدیث۱.
↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۷، حدیث۲.
↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۸، حدیث۷.
↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۳، حدیث۴.
↑ اهوازی، حسین، المومن، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ص۵۱، باب ۵، حدیث ۱۲۰.
↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۵، حدیث۱۰.
↑ حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۱۶، ص۳۶۱، باب ۲۵، حدیث۲۱۷۶۳. دیلمی، حسین، اعلام الدین، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۱۴۸، باب صفه المومن.
↑ اهوازی، حسین، المومن، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ص۵۱، باب۵، حدیث۱۲۷.
↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۵، حدیث۱۰.

[1] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۷، حدیث۱.

[2] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۷، حدیث۲.

[3] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۸، حدیث۷.

[4] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۳، حدیث۴.

[5] اهوازی، حسین، المومن، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ص۵۱، باب ۵، حدیث ۱۲۰.

[6] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۵، حدیث۱۰.

[7] حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۱۶، ص۳۶۱، باب ۲۵، حدیث۲۱۷۶۳. دیلمی، حسین، اعلام الدین، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۱۴۸، باب صفه المومن.

[8] اهوازی، حسین، المومن، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ص۵۱، باب۵، حدیث۱۲۷.

[9] کلینی، محمد، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۹۵، حدیث۱۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]