نزول قرآن به عربی: تفاوت میان نسخهها
| Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها)  بارگزاری اولیه | Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش | ||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
| {{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
| {{سوال}} | {{سوال}} | ||
| چرا قرآن به زبان عربي و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان هاي مختلف در ممالك مختلف مانند زبان هاي چيني، انگليسي و... و به  | چرا قرآن به زبان عربي و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان هاي مختلف در ممالك مختلف مانند زبان هاي چيني، انگليسي و... و به گروه های مختلف نازل نشده است؟ | ||
| {{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
| {{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| ==ويژگي هاي منطقه جزيره العرب == | |||
| *اين منطقه محل پرورش و ترويج اديان و شريعت هايي همچون شريعت [[حضرت موسي (ع)]] و شريعت [[حضرت عيسي (ع)]] مي باشد. | |||
| ==ويژگي هاي منطقه جزيره العرب== | *[[خانه كعبه]] به عنوان مقدس ترين بناي جهان توسط [[حضرت ابراهيم (ع)]] و به امر [[خداوند]] متعال در اين منطقه بنا شده كه به عنوان [[قبله]] مسلمانان قرار گرفت. | ||
| *[[پيامبر اكرم (ص)]] در [[عربستان]] متولد شده است؛ زيرا طائفه و قبليه ي ايشان كه از نسل حضرت ابراهيم (عليه السلام) هستند و آنجا ساكن بوده اند. لذا همان گونه که پيامبر اکرم(ص) در آن منطقه متولد شده، در همان منطقه نيز [[قرآن]] بر ايشان نازل گرديده است. | |||
| *موقعيت جغرافيايي منطقه حجاز و عربستان از ويژگي هاي خاصي برخوردار است؛ زيرا دسترسي داشتن به جاده ابريشم، زمينه مناسبي را براي ارتباط و تبادل افكار و عقائد و در نتيجه ترويج و گسترش [[دين اسلام]] به ديگر نقاط دنيا به خصوص كشورهاي آسيايي فراهم مي كند. | |||
| ==ويژگي هاي زبان عربي== | ==ويژگي هاي زبان عربي== | ||
| *ادبيات زبان عربي يكي از كامل ترين و غني ترين ادبيات ها مي باشد. | |||
| * زبان عربي يكي از وسيع ترين زبان ها از حيث لغت و اصطلاح و واژگان مي باشد. | |||
| * شيوايي و رسايي آن تا حدّي است كه بدون ابهام، معنا و مقصود خود را به طور واضح و روشن به مخاطب تفهيم مي كند، كما اين كه خداوند متعال در آيه ۲۸ [[سوره زمر]] به اين مطلب اين چنين اشاره فرموده: {{قرآن|قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ|4=|ترجمه=قرآني است فصيح و خالي از هرگونه كجي و نادرستي باشد که اهل تقوي شوند}} | |||
| == زبان قرآن== | |||
| پيامبر(ص) از منطقه جزيره العرب بود و همان طور که خداوند متعال مي فرمايد: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ...|ترجمه=ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم تا (معارف الهي را)براي آنها روشن کند.»|سوره=ابراهیم|آیه=۴}} مانند [[انبياء]] گذشته كه هر كدام به زبان قوم خودشان صحبت مي كردند، و كتاب آسماني آنها نيز همان زبان بوده است؛ زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چراکه در غير اين صورت به آن پيامبر و كتابش ايمان نمي آوردند، همانطور كه قرآن كريم مي فرمايند: «هرگاه آن را براي عجم (غير عرب)ها نازل مي كرديم و او آن را بر ايشان مي خواند، به آن ايمان نمي آوردند».(شعراء:۱۹۹–۱۹۸)  | |||
| بنابر این با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی و اینکه مانند کتب آسمانی که در قبل نازل شده بود، باید قرآن به زبان و در یک منطقه خاص نازل می گردید، زبان عربی و منطقه جزیرة العرب بهترین زبان و مکان برای نزول قرآن می باشند.   | |||
| {{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| ==مطالعه بيشتر== | ==مطالعه بيشتر== | ||
| خط ۵۰: | خط ۳۳: | ||
| ۵ ـ محمد جواد مغينه، الكاشف، (بيروت، دارالعلم للملامين، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶. | ۵ ـ محمد جواد مغينه، الكاشف، (بيروت، دارالعلم للملامين، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶. | ||
| ==منابع== | ==منابع == | ||
| <references /> | <references /> | ||
| {{شاخه | {{شاخه | ||
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | |||
| |شاخه فرعی۱ = نص قرآن | | شاخه فرعی۱ = نص قرآن | ||
| |شاخه فرعی۲ = عربی بودن قرآن | | شاخه فرعی۲ = عربی بودن قرآن | ||
| |شاخه فرعی۳ =   | | شاخه فرعی۳ =   | ||
| }} | }} | ||
| {{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| | شناسه =   | |||
| | تیترها =   | |||
| | ویرایش =   | |||
| | لینکدهی =   | |||
| | ناوبری =   | |||
| | نمایه =   | |||
| | تغییر مسیر =   | |||
| | ارجاعات =   | |||
| | بازبینی =   | |||
| | تکمیل =   | |||
| | اولویت =   | |||
| | کیفیت =   | |||
| }} | }} | ||
| {{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۳
چرا قرآن به زبان عربي و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان هاي مختلف در ممالك مختلف مانند زبان هاي چيني، انگليسي و... و به گروه های مختلف نازل نشده است؟
ويژگي هاي منطقه جزيره العرب
- اين منطقه محل پرورش و ترويج اديان و شريعت هايي همچون شريعت حضرت موسي (ع) و شريعت حضرت عيسي (ع) مي باشد.
- خانه كعبه به عنوان مقدس ترين بناي جهان توسط حضرت ابراهيم (ع) و به امر خداوند متعال در اين منطقه بنا شده كه به عنوان قبله مسلمانان قرار گرفت.
- پيامبر اكرم (ص) در عربستان متولد شده است؛ زيرا طائفه و قبليه ي ايشان كه از نسل حضرت ابراهيم (عليه السلام) هستند و آنجا ساكن بوده اند. لذا همان گونه که پيامبر اکرم(ص) در آن منطقه متولد شده، در همان منطقه نيز قرآن بر ايشان نازل گرديده است.
- موقعيت جغرافيايي منطقه حجاز و عربستان از ويژگي هاي خاصي برخوردار است؛ زيرا دسترسي داشتن به جاده ابريشم، زمينه مناسبي را براي ارتباط و تبادل افكار و عقائد و در نتيجه ترويج و گسترش دين اسلام به ديگر نقاط دنيا به خصوص كشورهاي آسيايي فراهم مي كند.
ويژگي هاي زبان عربي
- ادبيات زبان عربي يكي از كامل ترين و غني ترين ادبيات ها مي باشد.
- زبان عربي يكي از وسيع ترين زبان ها از حيث لغت و اصطلاح و واژگان مي باشد.
- شيوايي و رسايي آن تا حدّي است كه بدون ابهام، معنا و مقصود خود را به طور واضح و روشن به مخاطب تفهيم مي كند، كما اين كه خداوند متعال در آيه ۲۸ سوره زمر به اين مطلب اين چنين اشاره فرموده: ﴿قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ؛ قرآني است فصيح و خالي از هرگونه كجي و نادرستي باشد که اهل تقوي شوند﴾
زبان قرآن
پيامبر(ص) از منطقه جزيره العرب بود و همان طور که خداوند متعال مي فرمايد: ﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ...؛ ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم تا (معارف الهي را)براي آنها روشن کند.»﴾(ابراهیم:۴) مانند انبياء گذشته كه هر كدام به زبان قوم خودشان صحبت مي كردند، و كتاب آسماني آنها نيز همان زبان بوده است؛ زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چراکه در غير اين صورت به آن پيامبر و كتابش ايمان نمي آوردند، همانطور كه قرآن كريم مي فرمايند: «هرگاه آن را براي عجم (غير عرب)ها نازل مي كرديم و او آن را بر ايشان مي خواند، به آن ايمان نمي آوردند».(شعراء:۱۹۹–۱۹۸)
بنابر این با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی و اینکه مانند کتب آسمانی که در قبل نازل شده بود، باید قرآن به زبان و در یک منطقه خاص نازل می گردید، زبان عربی و منطقه جزیرة العرب بهترین زبان و مکان برای نزول قرآن می باشند.
مطالعه بيشتر
۱ ـ محمد حسين طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ترجمه سيد محمد باقر موسوي، (قم، دفتر انتشارات اسلامي)، ج۱۷، ص۵۴۵.
۲ ـ ناصر مكارم شيرازي ، تفسير نمونه، (تهران، دارالكتب الاسلاميه)، ج۹، ص۲۹۹.
۳ ـ سيد عبدالحسين اطيب، البيان في تفسير القرآن، (تهران، انتشارات اسلام، چ سوم، ج۷، ص۱۴۹.
۴ ـ امين الدين طبرسي، مجمع البيان، (بيروت، دارالاحياء التراث العربي)، ج۲، ص۲۰۶.
۵ ـ محمد جواد مغينه، الكاشف، (بيروت، دارالعلم للملامين، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶.
