موارد جواز غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


== دادخواهی ==
== دادخواهی ==
غیبت کردن برای دادخواهی را جایز دانسته‌اند. مراد از دادخواهی این است که انسان برای گرفتن حق خود، از کسی که به او ظلم کرده، نزد کسی که می‌تواند حق او را بگیرد،  غیبت کند. این جواز در صورتی است که امکان دادخواهی بدون نام بردن از ظلم کننده ممکن نباشد. قرآن می‌فرماید: «خداوند دوست نمی‌دارد سخن زشت آشکار شود مگر در مورد کسی که ظلمی دیده است». (نساء/۱۴۸).
غیبت کردن برای دادخواهی را جایز دانسته‌اند. مراد از دادخواهی این است که انسان برای گرفتن حق خود، از کسی که به او ظلم کرده، نزد کسی که می‌تواند حق او را بگیرد،  غیبت کند. این جواز در صورتی است که امکان دادخواهی بدون نام بردن از ظلم کننده ممکن نباشد. در آیه {{قرآن|لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِم
 
| سوره = نساء
== استفتاء ==
| آیه = ۱۴۸
سؤال از مجتهد برای به دست آوردن فتوای او، مثل این‌که کسی از مجتهدی سؤال کند، پدرم یا برادرم به من ظلم کرده است، راه خلاصی من از دست او چیست؟ ولی بهتر است در این صورت با کنایه سخن بگوید و نام شخص را ذکر نکند.
| ترجمه = خدا افشای بدی های دیگران را دوست ندارد، جز برای کسی که مورد ستم قرار گرفته است.
}} به این مطلب اشاره شده است.  


== برحذر داشتن مؤمنین از خطر ==
== برحذر داشتن مؤمنین از خطر ==
هنگامی‌که انسان می‌بیند شخصی بی‌لیاقت ادعای فقاهت و عالم بودن می‌کند و متصدی امور می‌شود که اهلیت و صلاحیت آنها را ندارد، می‌تواند مردم را به نواقص او توجه بدهد.
غیبت برای دور کردن مؤمنان از خطر، جایز شمرده شده است. برای نمونه، اگر شخصی ادعای فقیه و عالم بودن می‌کند، در جالی که شایستگی و علم کافی برای فقاهت ندارد، جایز است انسان مردم را به کاستی‌های او آگاه کند.  


== نصیحت مشورت کننده ==
== نصیحت مشورت کننده ==
اگر کسی برای ازدواج با زنی با انسان مشورت کند، و انسان در آن زن یا خانواده اش عیبی سراغ دارد باید تذکر دهد، البته به گفتن همان عیب اکتفا کند و در مورد چیزهایی که ربطی به ازدواج ندارد خودداری بورزد.
اگر کسی برای ازدواج با فردی با انسان مشورت کند، و انسان در آن فرد یا خانواده‌اش عیبی سراغ دارد، باید بازگو کند؛ البته واجب است به گفتن همان عیب اکتفا کرده و در مورد عیب‌هایی که ربطی به ازدواج ندارد سکوت کند.


== جرح شاهد یا راوی ==
== جرح شاهد یا راوی ==
هنگامی‌که انسان ببیند شخص فاسقی در دادگاه بر امری شهادت می‌دهد یا روایتی نقل می‌کند، برای حفظ حقوق مسلمین و احکام شرع باید هرچه درباره او می‌داند بیان کند.
هنگامی که انسان ببیند شخص فاسقی در دادگاه بر امری شهادت می‌دهد یا روایتی نقل می‌کند، برای حفظ حقوق مسلمانان و احکام شرع باید هرچه درباره او می‌داند بیان کند.


== فسق ==
== فسق ==
فاسقی که تظاهر به فسق می‌کند ذکر فسقش جایز است. مثلاً (علناً نماز نمی‌خواند، یعنی نماز نخواندنش را مخفی نمی‌کند). گفتن عیب‌های مخفی چنین شخصی نیز غیبت شمرده می‌شود.
فاسقی که تظاهر به فسق می‌کند ذکر فسقش جایز است. برای نمونه، نماز نمی‌خواند و نماز نخواندنش را آشکارا اعلام می‌کند؛ البته گفتن عیب‌های مخفی چنین شخصی نیز، غیبت بوده و جایز نیست. بر اساس روایتی از امام صادق(ع) فاسقی که فسقش را آشکار کند، احترام نداشته و غیبت او جایز است.  
 
امام صادق(ع) می‌فرماید: «اگر فاسقی فسقش را اظهار کند نه احترام دارد و نه غیبت».


== اشتهار به لقب ==
== اشتهار به لقب ==

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۲

سؤال

در چه مواردی غیبت جایز است؟


دادخواهی

غیبت کردن برای دادخواهی را جایز دانسته‌اند. مراد از دادخواهی این است که انسان برای گرفتن حق خود، از کسی که به او ظلم کرده، نزد کسی که می‌تواند حق او را بگیرد، غیبت کند. این جواز در صورتی است که امکان دادخواهی بدون نام بردن از ظلم کننده ممکن نباشد. در آیه ﴿لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِم؛ خدا افشای بدی های دیگران را دوست ندارد، جز برای کسی که مورد ستم قرار گرفته است.(نساء:۱۴۸) به این مطلب اشاره شده است.

برحذر داشتن مؤمنین از خطر

غیبت برای دور کردن مؤمنان از خطر، جایز شمرده شده است. برای نمونه، اگر شخصی ادعای فقیه و عالم بودن می‌کند، در جالی که شایستگی و علم کافی برای فقاهت ندارد، جایز است انسان مردم را به کاستی‌های او آگاه کند.

نصیحت مشورت کننده

اگر کسی برای ازدواج با فردی با انسان مشورت کند، و انسان در آن فرد یا خانواده‌اش عیبی سراغ دارد، باید بازگو کند؛ البته واجب است به گفتن همان عیب اکتفا کرده و در مورد عیب‌هایی که ربطی به ازدواج ندارد سکوت کند.

جرح شاهد یا راوی

هنگامی که انسان ببیند شخص فاسقی در دادگاه بر امری شهادت می‌دهد یا روایتی نقل می‌کند، برای حفظ حقوق مسلمانان و احکام شرع باید هرچه درباره او می‌داند بیان کند.

فسق

فاسقی که تظاهر به فسق می‌کند ذکر فسقش جایز است. برای نمونه، نماز نمی‌خواند و نماز نخواندنش را آشکارا اعلام می‌کند؛ البته گفتن عیب‌های مخفی چنین شخصی نیز، غیبت بوده و جایز نیست. بر اساس روایتی از امام صادق(ع) فاسقی که فسقش را آشکار کند، احترام نداشته و غیبت او جایز است.

اشتهار به لقب

اگر کسی به اسم یا لقبی معروف باشد که بیانگر عیب اوست و برای شناساندن او راه دیگری نباشد، گفتن آن اسم یا لقب اشکال ندارد. مثل أعرج،[۱] أعمش،[۲] أشتر.[۳] در حدیثی از حضرت صادق(ع) نقل شده که ایشان فرمودند: «زینب عطّاره حولاء[۴] نزد زنان نبی اکرم آمد.[۵] ...».

منابع

  1. أعرج: کسی است که به علت نقص پا، هنگام راه رفتن متمایل به چپ و راست می‌شود.
  2. أعمش: کسیکه چشمش ضعیف است و غالباً اشک می‌ریزد.
  3. أشتر: کسی است که لب پائینش شکافته است.
  4. حولاء: زنی که چشمش لوچ (چپ) است.
  5. همان، ص۲۴۰.