حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== زندگی‌نامه== | == زندگی‌نامه== | ||
==جایگاه== | ==جایگاه== | ||
{{نوشتار اصلی|الگو بودن حضرت مریم(س)|زنان اسوه در قرآن}} | |||
در آیهٔ ۱۱ و ۱۲ [[سوره تحریم]] مریم(س) به عنوان الگو برای تمام مؤمنان معرفی شده است. در متون عرفانی،حضرت مریم(س) از جمله اولیاءالله و دارای مقام ولایت خاصه است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹</ref> قرآن براى حضرت مريم (س) مقاماتى ارزشمند، چون اصطفا، طهارت و گفتگو با فرشتگان<ref>سوره آل عمران آیات ۴۲ تا ۴۵</ref> برمى‌شمارد.<ref>حديث پژوهى، مهريزى، مهدى، ج۱، ص۲۷۴</ref> در اصطلاح اسلامی به کسانی که نبی و رسول نیستند اما از سوی خداوند با آنان سخن گفته می‌شود همانند حضرت مریم، به آنان محدَّث گفته می‌شود.<ref>مجموعه آثار، مطهری، مرتضی، ج۴، ص۲۹۶</ref> قرآن نام مریم(س) را به عنوان یک پیغمبر نبرده است اما معجزات و خوارق عادات و الهامات و القائاتی برای مریم(س) نقل می‌کند.<ref>نبوت، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۷۹</ref> | |||
===عفت و پاکدامنی=== | |||
در دو جای قرآن خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم تصریح دارد:{{قرآن|أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا...|ترجمه=دامان خود را پاک نگه داشت.}}<ref>سورهٔ تحریم، آیهٔ ۱۲ و سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۹۱.</ref> در اين آيه به مقام مريم و عظمت و احترام او و فرزندش حضرت مسيح (ع) اشاره شده است.<ref>برگزيده تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۳، ص۱۸۷</ref> از حضرت مریم در دو جا نقل شده است که دست بشری به من نرسیده است.<ref>سورهٔ مریم، آیهٔ ۲۰ و سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۴۷.</ref> از دیدگاه عرفا، کرامات مریم(س) نتیجه دوری از شهوت و غضب و غلبه بر نفسانیت و نشانه صدق او بود.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹</ref> | |||
===صداقت=== | |||
از ویژگی‌هاى بارز مریم صداقت اوست. قرآن حضرت مریم را صدیقه معرفی می‌کند{{قرآن|وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ|ترجمه=و مادرش زنى بسيار راستگو بود.|سوره=مائده|آیه=۷۵}} صدیقه صیغه مبالغه است به معنای بسیار راستگو. برخی آن را به معنای تصدیق‌کننده حق دانسته اند.<ref>حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22</ref> | |||
=== طهارت=== | |||
{{نقل قول|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛{{سخ}}(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.|ارجاع=سوره آل عمران، آیه۴۲.}} | |||
مطهر بودن از خصایل حضرت مریم است. خداوند در قرآن می‌فرماید مریم را پاک و مطهر ساختیم: {{قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=و [ياد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مريم، خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.»|سوره=آل عمران|آیه=۴۲}} مفسران تطهیر در آیه را به معنای عصمت گرفته‌اند.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۳، ص۲۹۵</ref> مریم(س) در اثر حفظ عفت و پاکدامنى و در اثر ارتباط با روح غیبى به مقام «مصدقین» و «قانتین» رسید.<ref>حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22</ref> | |||
===عبادت=== | |||
خداوند در قرآن به حضرت مریم دستور به عبادت می‌دهد<ref>سوره آل عمران، آیهٔ ۴۳.</ref> در قرآن مریم(س) را از قانتین معرفی می‌کند<ref>سوره تحریم آیه ۱۲</ref> که هم به معنای فرمانبردار است و هم به معنای اهل قنوت و طاعت. مفسران در شرح قانتین گفته‌اند مریم پیوسته در طاعت خدا بود.<ref>تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۱۱، ص: ۲۴۵</ref> | |||
== بارداری و فرزندی به نام عیسی(ع) == | == بارداری و فرزندی به نام عیسی(ع) == | ||
{{نوشتار اصلی|مدت بارداری حضرت مریم(س)|باردار شدن حضرت مریم(س)}} | {{نوشتار اصلی|مدت بارداری حضرت مریم(س)|باردار شدن حضرت مریم(س)}} | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۲
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
حضرت مریم چه جایگاه و مقام و منزلتی داشته است؟
زندگی‌نامه
جایگاه
در آیهٔ ۱۱ و ۱۲ سوره تحریم مریم(س) به عنوان الگو برای تمام مؤمنان معرفی شده است. در متون عرفانی،حضرت مریم(س) از جمله اولیاءالله و دارای مقام ولایت خاصه است.[۱] قرآن براى حضرت مريم (س) مقاماتى ارزشمند، چون اصطفا، طهارت و گفتگو با فرشتگان[۲] برمى‌شمارد.[۳] در اصطلاح اسلامی به کسانی که نبی و رسول نیستند اما از سوی خداوند با آنان سخن گفته می‌شود همانند حضرت مریم، به آنان محدَّث گفته می‌شود.[۴] قرآن نام مریم(س) را به عنوان یک پیغمبر نبرده است اما معجزات و خوارق عادات و الهامات و القائاتی برای مریم(س) نقل می‌کند.[۵]
عفت و پاکدامنی
در دو جای قرآن خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم تصریح دارد:﴿أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا...؛ دامان خود را پاک نگه داشت.﴾[۶] در اين آيه به مقام مريم و عظمت و احترام او و فرزندش حضرت مسيح (ع) اشاره شده است.[۷] از حضرت مریم در دو جا نقل شده است که دست بشری به من نرسیده است.[۸] از دیدگاه عرفا، کرامات مریم(س) نتیجه دوری از شهوت و غضب و غلبه بر نفسانیت و نشانه صدق او بود.[۹]
صداقت
از ویژگی‌هاى بارز مریم صداقت اوست. قرآن حضرت مریم را صدیقه معرفی می‌کند﴿وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ؛ و مادرش زنى بسيار راستگو بود.﴾(مائده:۷۵) صدیقه صیغه مبالغه است به معنای بسیار راستگو. برخی آن را به معنای تصدیق‌کننده حق دانسته اند.[۱۰]
طهارت
| « | يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛ (فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.[۱۱] |
» |
مطهر بودن از خصایل حضرت مریم است. خداوند در قرآن می‌فرماید مریم را پاک و مطهر ساختیم: ﴿وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛ و [ياد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مريم، خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.»﴾(آل عمران:۴۲) مفسران تطهیر در آیه را به معنای عصمت گرفته‌اند.[۱۲] مریم(س) در اثر حفظ عفت و پاکدامنى و در اثر ارتباط با روح غیبى به مقام «مصدقین» و «قانتین» رسید.[۱۳]
عبادت
خداوند در قرآن به حضرت مریم دستور به عبادت می‌دهد[۱۴] در قرآن مریم(س) را از قانتین معرفی می‌کند[۱۵] که هم به معنای فرمانبردار است و هم به معنای اهل قنوت و طاعت. مفسران در شرح قانتین گفته‌اند مریم پیوسته در طاعت خدا بود.[۱۶]
بارداری و فرزندی به نام عیسی(ع)
حضرت مریم براساس ظاهر آیات قرآن و تصریح روایات، بدون روش‌های معمولِ بارداری، باردار شده است.[۱۷] قرآن باردار شدن حضرت مریم را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده[۱۸] و خلقت حضرت عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم با معجزه دانسته است.[۱۹]
نوید باردار شدن حضرت مریم توسط موجودی که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده[۲۰] و مفسران آن‌را جبرئیل دانسته‌اند،[۲۱] به او داده شد. مریم(س) پس از تعجب، با این پاسخ روبه‌رو گشت که این امر برای خداوند آسان است.[۲۲]
قرآن در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.[۲۳] براساس نظر برخی مفسران دوره بارداری مریم(ع) به مانند دیگر زنان، نه ماه بوده است. این افراد معتقدند خداوند مَدح مریم در این واقعه را آورده و اگر دوره بارداری مریم نیز معجزه بوده، باید در قرآن می‌آمد.[۲۴]
گروهی معتقدند دوره بارداری مریم(ع) نیز معجزه بوده و مدت زمان بارداری او را یک ساعت گفته‌اند.[۲۵] این افراد معتقدند خداوند بلافاصله پس از گفتن داستان بارداری مریم در قرآن به ماجرای زایمان پرداخته و در اینجا از حرف فاء استفاده کرده که به معنای تعقیب و پشت سرهم بودن است.[۲۵] برخی روایات نیز این قول را تأیید می‌کند.[۲۵]
مریم(س) عیسی(ع) را به دنیا آورد و به سمت قومش بازگشت.[۲۶] به دستور خداوند روزه سکوت گرفت.[۲۷] او وقتی با تهمت بنی‌اسرائیل مواجه شد،[۲۸] خداوند طفل او را به سخن در آورده و عیسی(ع) خود را معرفی کرد [۲۹] و از پاکی مادرش دفاع کرد.[۳۰]
آرزوی مرگ از حضرت مریم(س)
براساس آیات قرآن، حضرت مریم(س) در شرایط سخت زایمان[۳۱]، آرزوی مرگ کرد: ﴿«اى كاش، پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‌شده بودم».﴾(مریم:۲۳) محمدجواد مغنیه از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.[۳۲]
قرآن تنها کلام مریم را نقل کرده و در مورد علت آرزوی مرگ از طرف او، سخنی نمی‌گوید.[۳۳] مفسران معتقدند عوامل مختلفی وجود داشته که مجموع آن‌ها شرايطی برای مریم(س) فراهم آورده که او چنین آرزویی داشته باشد[۳۴]:
- مریم در میان بنی‌اسرائیل مشهور به زهد بود که خداوند رزق بهشتی برای او می‌فرستاد. او با موقعیت اجتماعی و شهرتی که داشت از اینکه بدون شوهر دارای فرزند شده، می‌ترسید[۳۳] و از تهمت‌های آنان بیم داشت.[۳۴]
- مریم همیشه در حال عبادت، رها از دنیا و مشغله‌های آن بود. او تا آن زمان، مسئولیت جدی در زندگی نداشت. به یکباره به دوران زایمان رسید در حالی که تنها بود و فردی برای کمک در زایمان او وجود نداشت.[۳۵]
منابع
- ↑ بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹
- ↑ سوره آل عمران آیات ۴۲ تا ۴۵
- ↑ حديث پژوهى، مهريزى، مهدى، ج۱، ص۲۷۴
- ↑ مجموعه آثار، مطهری، مرتضی، ج۴، ص۲۹۶
- ↑ نبوت، مطهری، مرتضی، ج۱، ص۱۷۹
- ↑ سورهٔ تحریم، آیهٔ ۱۲ و سورهٔ انبیاء، آیهٔ ۹۱.
- ↑ برگزيده تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۳، ص۱۸۷
- ↑ سورهٔ مریم، آیهٔ ۲۰ و سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۴۷.
- ↑ بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹
- ↑ حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22
- ↑ سوره آل عمران، آیه۴۲.
- ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۳، ص۲۹۵
- ↑ حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر 1377 شماره 22
- ↑ سوره آل عمران، آیهٔ ۴۳.
- ↑ سوره تحریم آیه ۱۲
- ↑ تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۱۱، ص: ۲۴۵
- ↑ طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.
- ↑ سوره تحریم، آیه۱۲.
- ↑ سوره آل‌عمران، آیه۵۹.
- ↑ سوره مریم، آیه۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
- ↑ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۷.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۶.
- ↑ سوره مریم، آیه ۲۷-۲۸.
- ↑ سوره مریم، آیه۳۰- ۳۳.
- ↑ تفسير نمونه، ج13، ص۴۵.
- ↑ طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
- ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
- ↑ مدرسی، محمدتقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۲، تهران، دار محبی الحسین، ۱۴۱۹ق.