خلود در جهنم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۳: خط ۳:
معنای خلود در آتش چیست؟
معنای خلود در آتش چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}'''خلود در جهنم''' به معنای بقاء همیشگی در [[عذاب]] جهنم است. ۴۰ آیه در [[قرآن]] در مورد خلود در جهنم آمده است که برخی از این آیات قید ابدی بودن خلود را همراه دارد. بنابر آیات و روایات، کفار، [[منافقین]] و گناهکارانی که از روی عناد و آگاهی به معصیت می‌پردازند در [[جهنم]] خالد خواهند بود.
{{پاسخ}}'''خلود در جهنم''' به معنای بقاء همیشگی در [[عذاب]] جهنم است. ۴۰ آیه در [[قرآن]] در مورد خلود در جهنم آمده است. بنابر آیات و روایات، کفار، [[منافقین]] و گناهکارانی که از روی عناد و آگاهی به معصیت می‌پردازند برای همیشه در [[جهنم]] خواهند بود.
 
انسان‌هایی که در دنیا مؤمن به خدا بودند ولی گناهانی انجام داده‌اند، بر اساس آیات و روایات ماندن آنها در جهنم دائمی نیست. بلکه پس از این که گناهان آن‌ها به واسطه عقوبت و عذاب الهی در جهنم از بین رفت، از آنجا خارج می‌گردند.


==مفهوم شناسی==
==مفهوم شناسی==
خلود در لغت به معنای بقای طولانی و به معنای ابدیت است. خلود در جهنم عبارت از همیشگی و جاودان بودن در عذاب است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، قم، نشر ادب الحوزه، ۱۴۱۵ هـ ق، ج۳، ص۱۶۴.</ref>
خلود در لغت به معنای بقای طولانی و به معنای ابدیت است. خلود در جهنم عبارت از همیشگی و جاودان بودن در عذاب است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، قم، نشر ادب الحوزه، ۱۴۱۵ هـ ق، ج۳، ص۱۶۴.</ref> بعد از «خالدین فیها» عبارت «ابداً» آمده است


[[توصیف بهشت با تصورات محدود انسانی|بهشت]] و [[جهنم]] بقای ابدی دارند. براساس آیات و روایات، انسان‌هایی که داخل بهشت می‌گردند، دیگر از آن خارج نمی‌شوند و آنجا منزلگاه ابدی آنها خواهد بود.
[[توصیف بهشت با تصورات محدود انسانی|بهشت]] و [[جهنم]] بقای ابدی دارند. براساس آیات و روایات، انسان‌هایی که داخل بهشت می‌گردند، دیگر از آن خارج نمی‌شوند و آنجا منزلگاه ابدی آنها خواهد بود.


جهنم و عذاب آن با این که ابدی است، ولی انسان‌هایی که در دنیا مؤمن به خدا بودند ولی گناهانی انجام داده‌اند، بر اساس آیات و روایات ماندن آنها در جهنم دائمی نیست. بلکه پس از این که گناهان آن‌ها به واسطه عقوبت و عذاب الهی در جهنم از بین رفت، از آنجا خارج می‌گردند. [[امام رضا(ع)]] می‌فرماید: گنهکاران از اهل [[توحید]] و خداپرستی، داخل در آتش [[جهنم]] می‌شوند، پس از عذاب و عقوبت از آن خارج می‌شوند.<ref>همان، ص۳۶۲.</ref>
جهنم و عذاب آن با این که ابدی است، ولی انسان‌هایی که در دنیا مؤمن به خدا بودند ولی گناهانی انجام داده‌اند، بر اساس آیات و روایات ماندن آنها در جهنم دائمی نیست. بلکه پس از این که گناهان آن‌ها به واسطه عقوبت و عذاب الهی در جهنم از بین رفت، از آنجا خارج می‌گردند.
 
==خالدین در جهنم==
با توجه به آیات قرآن و روایات، چند گروه در جهنم پیوسته حضور خواهند داشت:
* [[کفر|کافران]] و مشرکان
* [[منافقین]]
* افرادی که از روی دشمنی و با علم و آگاهی، خداوند را معصیت می‌کنند.
 
[[امام رضا(ع)]] می‌فرماید: خداوند کافران را از آتش خارج نمی‌کند و آنها را وعده به آتش [[جهنم]] و باقی ماندن در آن داده است.<ref>بحار الانوار، همان؛ و خصال صدوق، بیروت، چاپ الوفاء، انتشارات جامعه مدرسین، ص۶۰۳.</ref>


==آیات خلود==
==آیات خلود==
خط ۲۵: خط ۳۵:
*{{قرآن|خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا|ترجمه=همیشه در آن جاودانه اند، و سرپرست و یاوری نیابند.|سوره=احزاب|آیه=۶۵}}
*{{قرآن|خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا|ترجمه=همیشه در آن جاودانه اند، و سرپرست و یاوری نیابند.|سوره=احزاب|آیه=۶۵}}
*{{قرآن|إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا|ترجمه=آنچه می‌توانم جز رساندن پیام او و انجام دادن رسالتهای او نیست؛ و هر که خدا و پیامبرش را نافرمانی کند، نصیب او آتش جهنم است که همواره در آن خواهند بود|سوره=جن|آیه=۲۳}}
*{{قرآن|إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا|ترجمه=آنچه می‌توانم جز رساندن پیام او و انجام دادن رسالتهای او نیست؛ و هر که خدا و پیامبرش را نافرمانی کند، نصیب او آتش جهنم است که همواره در آن خواهند بود|سوره=جن|آیه=۲۳}}
==خالدین در جهنم==
با توجه به آیات قرآن و روایات، چند گروه در جهنم پیوسته حضور خواهند داشت.
{{ستون|۲}}
*کفار و مشرکین
*[[منافقین]]
*معصیت کاران: آن‌هایی که از روی عناد و دشمنی و با علم و آگاهی معصیت خدا را می‌کنند.
{{پایان}}
[[امام رضا(ع)]] می‌فرماید: خداوند کافران را از آتش خارج نمی‌کند و آنها را وعده به آتش [[جهنم]] و باقی ماندن در آن داده است.<ref>بحار الانوار، همان؛ و خصال صدوق، بیروت، چاپ الوفاء، انتشارات جامعه مدرسین، ص۶۰۳.</ref>
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بیشتر==
*تفسیر المیزان، ترجمه انتشارات جامعه مدرسین، ج، ص۶۲۲ تا ۶۲۶.
*تفسیر نمونه، ج۹، ص۲۴۱ تا ۲۴۵ و ج۹، ص۲۳۹ تا ۲۴۶.
*کتاب اسرار الصلوه، حضرت امام (ره)، چاپ مرکز نشر آثار حضرت امام (ره)، چ ششم، ص۲۳۲ و ۳۹۰.
*کتاب نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی، آیت الله مهدوی کنی، نشر دفتر فرهنگ و نشر اسلامی، ج۱، ص۳۸۳، چ هفتم.
*کتاب بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی (ره)، ج۸، ص۳۴۱ تا ۳۶۴.
*تصویری از بهشت و جهنم، تألیف احمد حبیبیان، نشر سازمان تبلیغات، ص۲۹۳ تا ۳۲۴.
*بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی، ج۸، ص۲۸۵.


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۵

سؤال

معنای خلود در آتش چیست؟

خلود در جهنم به معنای بقاء همیشگی در عذاب جهنم است. ۴۰ آیه در قرآن در مورد خلود در جهنم آمده است. بنابر آیات و روایات، کفار، منافقین و گناهکارانی که از روی عناد و آگاهی به معصیت می‌پردازند برای همیشه در جهنم خواهند بود.

انسان‌هایی که در دنیا مؤمن به خدا بودند ولی گناهانی انجام داده‌اند، بر اساس آیات و روایات ماندن آنها در جهنم دائمی نیست. بلکه پس از این که گناهان آن‌ها به واسطه عقوبت و عذاب الهی در جهنم از بین رفت، از آنجا خارج می‌گردند.

مفهوم شناسی

خلود در لغت به معنای بقای طولانی و به معنای ابدیت است. خلود در جهنم عبارت از همیشگی و جاودان بودن در عذاب است.[۱] بعد از «خالدین فیها» عبارت «ابداً» آمده است

بهشت و جهنم بقای ابدی دارند. براساس آیات و روایات، انسان‌هایی که داخل بهشت می‌گردند، دیگر از آن خارج نمی‌شوند و آنجا منزلگاه ابدی آنها خواهد بود.

جهنم و عذاب آن با این که ابدی است، ولی انسان‌هایی که در دنیا مؤمن به خدا بودند ولی گناهانی انجام داده‌اند، بر اساس آیات و روایات ماندن آنها در جهنم دائمی نیست. بلکه پس از این که گناهان آن‌ها به واسطه عقوبت و عذاب الهی در جهنم از بین رفت، از آنجا خارج می‌گردند.

خالدین در جهنم

با توجه به آیات قرآن و روایات، چند گروه در جهنم پیوسته حضور خواهند داشت:

  • کافران و مشرکان
  • منافقین
  • افرادی که از روی دشمنی و با علم و آگاهی، خداوند را معصیت می‌کنند.

امام رضا(ع) می‌فرماید: خداوند کافران را از آتش خارج نمی‌کند و آنها را وعده به آتش جهنم و باقی ماندن در آن داده است.[۲]

آیات خلود

قرآن در ۴۰ آیه در مورد خلود در جهنم سخن گفته است. در زیر به برخی از این آیات اشاره می‌گردد:

  • ﴿بَلَیٰ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ آری، هر کس اعمالی زشت اندوخت و کردار بدش به او احاطه نمود چنین کسانی اهل دوزخ‌اند و در آن آتش پیوسته معذّب خواهند بود.(بقره:۸۱)
  • ﴿وَعَدَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْکُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ هِیَ حَسْبُهُمْ ۚ وَلَعَنَهُمُ اللَّهُ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقِیمٌ؛ خدا آتش دوزخ را به مردان و زنان منافق و کافران وعده داده، در آن جاودانه اند، همان برای آنان بس است و خدا لعنتشان کرده و برای آنان عذابی پایدار است.(توبه:۶۸)
  • ﴿وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا ۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ؛ و آنان که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند آنها اهل آتش دوزخ و در آن جاودان مخلّدند و آنجا بسیار بد منزلگاهی است.(تغابن:۱۰)
  • ﴿وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْکُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها هِیَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقیم؛ خدا آتش دوزخ را به مردان و زنان منافق و کافران وعده داده، در آن جاودانه اند، همان برای آنان بس است و خدا لعنتشان کرده و برای آنان عذابی پایدار است.(فاطر:۳۶)

در آیات دیگر، خلود ابدی در جهنم با عبارت «ابدا» وعده داده شده است. در ذیل به بعضی از این آیات اشاره می‌شود:

  • ﴿إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۚ وَکَانَ ذٰلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرًا؛ مگر به راه دوزخ که در آن جاودانه اند؛ و این کار بر خدا آسان است.(نساء:۱۶۹)
  • ﴿خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا؛ همیشه در آن جاودانه اند، و سرپرست و یاوری نیابند.(احزاب:۶۵)
  • ﴿إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا؛ آنچه می‌توانم جز رساندن پیام او و انجام دادن رسالتهای او نیست؛ و هر که خدا و پیامبرش را نافرمانی کند، نصیب او آتش جهنم است که همواره در آن خواهند بود(جن:۲۳)

منابع

  1. ابن منظور، لسان العرب، قم، نشر ادب الحوزه، ۱۴۱۵ هـ ق، ج۳، ص۱۶۴.
  2. بحار الانوار، همان؛ و خصال صدوق، بیروت، چاپ الوفاء، انتشارات جامعه مدرسین، ص۶۰۳.