حد و مطلع قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==روایاتی در | ==روایاتی در وجود حد و مطلع== | ||
روایات به وجود «حد» و | روایات به وجود «حد» و «مطلع» در قرآن اشاره کرده‌اند: | ||
* فیض کاشانی در کتاب تفسیری خود روایتی را از امام علی(ع) نقل کرده است: «هیچ آیه‌ای نیست مگر اینکه دارای چهار معنای است؛ ظاهر، باطن، حد و مطلع».<ref>''. تفسیر صافی، ج۱، ص۲۸.''</ref> | * [[فیض کاشانی]] در کتاب تفسیری خود روایتی را از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است: «هیچ آیه‌ای نیست مگر اینکه دارای چهار معنای است؛ ظاهر، باطن، حد و مطلع».<ref>''. تفسیر صافی، ج۱، ص۲۸.''</ref> | ||
* ابن‌مسعود از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده: قرآن بر هفت حرف نازل شده است. هر حرف دارای ظاهر و باطنی است. همچنین هر حرفی دارای «حد» و هر حدی دارای «مطلع» است.<ref>''. تفسیر طبری، ج۱، ص۲۵، حدیث ۹.''</ref> | * ابن‌مسعود از [[پیامبر اسلام(ص)]] نقل کرده: قرآن بر هفت حرف نازل شده است. هر حرف دارای ظاهر و باطنی است. همچنین هر حرفی دارای «حد» و هر حدی دارای «مطلع» است.<ref>''. تفسیر طبری، ج۱، ص۲۵، حدیث ۹.''</ref> | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
روایات، معانی برای حد و مطلع ذکر کرده‌اند: «حد، حکم و مطلع، کیفیت استنباط حکم از قرآن | روایات، معانی برای حد و مطلع ذکر کرده‌اند: «حد، حکم و مطلع، کیفیت استنباط حکم از قرآن است.»<ref>''. بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۹۷.''</ref> در روایت دیگری نیز چنین آمده: «حد، احکام حلال و حرام، و مطلع، مراد خداوند از بنده است.»<ref>''. تفسیر صافی، ج۱، ص۲۸.''</ref> | ||
محققان با جمع‌بندی میان روایات مختلف، تحلیل‌هایی ارائه کرده‌اند؛ از جمله اینکه حد، نهایت و منتهای ظاهر آیات است و مطلع، مبدأ بطون قرآن است. | |||
محققان، ظهور کلام را دارای سطوح مختلفی دانسته‌اند: | |||
* در مرتبه نخست، ظاهر، الفاظ قرآن است و این ظهور برای همه حاصل می‌شود و سپس ظهور مفردات قرآن بروز دارد. هر لفظی با توجه به وضع و استعمال، معنایی را به ذهن متبادر می‌سازد که آن معنای متبادر به ذهن را معنای ظاهر لفظ می‌گویند. | |||
* مرحله ی بعد، ظهور ترکیبی است. زمانی که لفظ در ترکیب آمد، غیر از ظهور تصوری، ظهور تصدیقی پیدا می‌کند که ممکن است با ظهور تصوری‌اش یکسان و یا تا حدودی متفاوت باشد. | |||
* در مرتبه نخست، ظاهر، الفاظ قرآن است و این ظهور برای همه حاصل | |||
* مرحله ی بعد، ظهور ترکیبی است. | |||
* ظهور نهایی کلام در صورتی شکل می‌گیرد که سیاق کلام و قراینِ متصل و منفصل و مربوط به آن، مورد توجه و دقت قرار می‌گیرد و این‌جا معنای موردِ نظرِ متکلم شناخته می‌شود و این همان «'''حد'''» است. | * ظهور نهایی کلام در صورتی شکل می‌گیرد که سیاق کلام و قراینِ متصل و منفصل و مربوط به آن، مورد توجه و دقت قرار می‌گیرد و این‌جا معنای موردِ نظرِ متکلم شناخته می‌شود و این همان «'''حد'''» است. | ||
حد از یک جهت منتهای ظهورات لفظ است و از جهت دیگر، نقطه ی شروع برای رسیدن به بطون قرآن است. | حد از یک جهت منتهای ظهورات لفظ است و از جهت دیگر، نقطه ی شروع برای رسیدن به بطون قرآن است. بطون قرآن فراتر از معنای ظاهری هستند و تنها با فهم الفاظ، قواعد و ادبيات عرب، نمى‌توان آن را فهميد. تمام باطن قرآن را تنها خدا و راسخان در علم می‌دانند و ما تنها از طریق آن‌ها می‌توانیم آن‌ها را به‌دست آوریم. مطلع را مرحله‌ى اول از این معناى باطنى دانسته‌اند.<ref>''. بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۹۷.''</ref> | ||
== تفاوت حد با ظاهر == | == تفاوت حد با ظاهر == | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۱
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
سؤال
در روایات ظاهر و باطن، مفاهیم دیگری چون «حد» و «مطلع» هم مطرح شده است. این اصطلاحات به چه معنا است؟
روایاتی در وجود حد و مطلع
روایات به وجود «حد» و «مطلع» در قرآن اشاره کرده‌اند:
- فیض کاشانی در کتاب تفسیری خود روایتی را از امام علی(ع) نقل کرده است: «هیچ آیه‌ای نیست مگر اینکه دارای چهار معنای است؛ ظاهر، باطن، حد و مطلع».[۱]
- ابن‌مسعود از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده: قرآن بر هفت حرف نازل شده است. هر حرف دارای ظاهر و باطنی است. همچنین هر حرفی دارای «حد» و هر حدی دارای «مطلع» است.[۲]
مفهوم‌شناسی
روایات، معانی برای حد و مطلع ذکر کرده‌اند: «حد، حکم و مطلع، کیفیت استنباط حکم از قرآن است.»[۳] در روایت دیگری نیز چنین آمده: «حد، احکام حلال و حرام، و مطلع، مراد خداوند از بنده است.»[۴]
محققان با جمع‌بندی میان روایات مختلف، تحلیل‌هایی ارائه کرده‌اند؛ از جمله اینکه حد، نهایت و منتهای ظاهر آیات است و مطلع، مبدأ بطون قرآن است.
محققان، ظهور کلام را دارای سطوح مختلفی دانسته‌اند:
- در مرتبه نخست، ظاهر، الفاظ قرآن است و این ظهور برای همه حاصل می‌شود و سپس ظهور مفردات قرآن بروز دارد. هر لفظی با توجه به وضع و استعمال، معنایی را به ذهن متبادر می‌سازد که آن معنای متبادر به ذهن را معنای ظاهر لفظ می‌گویند.
- مرحله ی بعد، ظهور ترکیبی است. زمانی که لفظ در ترکیب آمد، غیر از ظهور تصوری، ظهور تصدیقی پیدا می‌کند که ممکن است با ظهور تصوری‌اش یکسان و یا تا حدودی متفاوت باشد.
- ظهور نهایی کلام در صورتی شکل می‌گیرد که سیاق کلام و قراینِ متصل و منفصل و مربوط به آن، مورد توجه و دقت قرار می‌گیرد و این‌جا معنای موردِ نظرِ متکلم شناخته می‌شود و این همان «حد» است.
حد از یک جهت منتهای ظهورات لفظ است و از جهت دیگر، نقطه ی شروع برای رسیدن به بطون قرآن است. بطون قرآن فراتر از معنای ظاهری هستند و تنها با فهم الفاظ، قواعد و ادبيات عرب، نمى‌توان آن را فهميد. تمام باطن قرآن را تنها خدا و راسخان در علم می‌دانند و ما تنها از طریق آن‌ها می‌توانیم آن‌ها را به‌دست آوریم. مطلع را مرحله‌ى اول از این معناى باطنى دانسته‌اند.[۵]
تفاوت حد با ظاهر
میان «حد» و ظاهر تفاوت‌هایی را ذکر کرده‌اند:
- ظاهر دارای مراحلی است و مرحله‌ی نهایی ظهور، حد، نامیده می‌شود و شاید این که در روایت فرموده‌اند: «حد منتهاست»، به همین معنا باشد.
- هر ظاهری حجت نیست ولی «حد»، حجّت است. حد که ظهور نهایی کلام است، همان مقصود خداوند از آیه است و از این رو، در روایت به «حکم خدا» تفسیر شده است.
- رابطه‌ی بین ظاهر و حد، رابطه‌ی عموم و خصوص مطلق است؛ هر حدی ظاهر است اما هر ظاهری حد نیست.
پیوند به بیرون
- این مدخل برگرفته شده از کتاب «باطن و تأویل قرآن» گفتگو با علی‌اکبر بابایی و دکتر محمد کاظم شاکری، کارشناس و مجری: مصطفی کریمی، قم، مرکز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزهٔ علمیه، ۱۳۸۱ش.
منابع