نبأ عظیم در آیه ۲ سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۴۸

سؤال

در سوره نبا آمده ﴿.. عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیم﴾ (نبأ/ ۲)‏ در دعای ندبه خطاب به امام زمان(عج) آمده … «یا بن النباء العظیم» آیا این دو از نظر مفهومی و معنایی با هم ارتباطی دارند یا فقط تشابه ظاهری دارند؟

درگاه‌ها

وقتی پیامبر اسلام(ص) دعوت خود را آشکار کرد، کفار در نبوت آن حضرت و قرآن و تعالیم اسلام از جمله جانشین پیامبر(ص) اختلاف کرده و از پیامبر(ص) و مؤمنان از روی استهزاء می‌پرسیدند! خداوند از پرسش آنها خبر داده و می‌فرماید:

از چه چیز می‌پرسند؟ از خبر بزرگ، که در او اختلاف دارند.^[۱]

برای «نبأ عظیم» یعنی خبر بزرگ، چهار مصداق ذکر شده که البته به هم مربوط هستند:

۱. قرآن کریم: یعنی مردم قرآن را مسخره کرده و می‌گفتند: این قصه‌ها افسانه‌های پیشینیان است یا شعر است و…^[۲]

۲. قیامت: در امکان قیامت هم گفتگوها بود که مگر می‌شود انسان بعد از مرگش دوباره زنده شود و این چه خبری است که پیامبر(ص) ادعا می‌کند؟^[۳]

۳. رسول خدا(ص): می‌گفتند: این شخص از طرف خدا نیامده بلکه شاعر، ساحر و … است!^[۴]

۴. امیرالمؤمنین(ع): بیشتر مفسران می‌گویند: مراد از «نبأ عظیم» حضرت علی(ع) است برای همین، همواره از پیامبر(ص) می‌پرسیدند: وصی تو چه کسی است؟

امام باقر(ع) می‌فرماید: نبأ عظیم، امیرالمؤمنین(ع) است، و آن حضرت می‌فرمود: برای خدا آیه و خبری بزرگتر از من نیست.

امیرالمومنین(ع) هم می‌فرمود: من آن خبر بزرگم که در من اختلاف کردید، در ولایت من جنگیدید، و از ولایت من بازآمدید، پس از آن که قبول کردید، و به ستم هلاک شدید، بعد از آن که با شمشیر من از کفر رها شده بودید.

و روز غدیر را خود دانستید و روز قیامت می‌بینید آنچه امروز کردید.^[۵]

با توجه به روایات فراوانی که فقط به چند نمونه اشاره شد، می‌توانیم بگوئیم: «نبأ عظیم» هر چند چهار مصداق دارد ولی همه این‌ها به مصداق مهم یعنی امیرالمؤمنین(ع) برمی گردند.

اما قرآن: طبق فرمایش رسول گرامی در حجه الوداع، که: من دو چیز گرانبها در نزد شما به امانت می‌گذارم مادامی که به هر دو عمل کنید گمراه نمی‌شوید: یکی قرآن و دیگری عترت و اهل بیتم.^[۶]

پس قرآن کریم و عترت پیامبر(ص) با هم اند و هر کدام عدل دیگری به حساب می‌آیند.

اما قیامت: این امیرالمؤمنین(ع) است که قسیم النار و الجنه می‌باشد، و بدون آن حضرت قیامتی بر پا نمی‌شود، از سوی دیگر رسیدن به سعادت اخروی در گرو کامل شدن دین است که خداوند پس از منصوب کردن حضرت علی(ع) به امامت در روز غدیر فرمود: «الیوم اکملت لکم دینکم» امروز دین شما (با امامت علی(ع)) کامل کردم، با ولایت او نعمت‌های الهی بر امت تمام گشت، «و اتممت علیکم نعمتی» و نعمتم را بر شما تمام کردم، و با ولایت آن حضرت، احکام اسلامی و پیامبر(ص) دوام می‌یابد، «و رضیت لکم الاسلام دینا» اسلام را دین شما گردانیدم، و با عملی شدن احکام اسلام توسط آن حضرت، کفار مأیوس می‌شوند، و امروز کفار (با امامت حضرت علی(ع)) از ضربه زدن به دین شما مأیوس شدند و از آنها نترسید و از من بترسید.^[۷]

اگر هم کسی بگوید: مراد از «نباء عظیم» خود پیامبر(ص) است، باز برمی گردد به حضرت علی(ع) چرا که قرآن کریم در آیه مباهله، حضرت علی(ع) را نفس پیامبر(ص) خوانده است:

هر گاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده، کسانی با تو به ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را و شما هم زنان خویش را، ما نفس خود را و شما هم نفس خود را دعوت کنید، آنگاه با هم مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.^[۸]

با روشن شدن این مطلب، خطاب ما به حضرت بقیةالله الاعظم ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ در دعای ندبه، کاملاً با این آیه ارتباط دارد؛ زیرا امام زمان(ع) فرزند رسول خدا(ص) و فرزند امیرالمؤمنین(ع) است و «یا بن النباء العظیم» یعنی ای فرزند امیرالمؤمنین و ای فرزند رسول گرامی اسلام. به امید روزی که با ظهور حضرتش دنیا پر از مهر و صفا و صمیمیت گردد.

مطالعه بیشتر

۱. عروسی حویزی، عبد علی؛ تفسیر نور الثقلین، ج۵، مطبعه علمیه، دوم، بی تا.

۲. مدرسی، محمد تقی، من هدی القرآن، ج۱۷، بی جا، دارالهُدی، اول، ۱۴۰۶ ق.

منابع

↑ نبأ/ ۱–۳.
↑ انعام/ ۲۵ و طبرسی، فضل، مجمع البیان، گروه مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۵۰ ش، ذیل آیه.
↑ مؤمنون/ ۸۲ و کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۴۴ ش، ج۱۰، ص۱۲۵.
↑ طور/۳۰ و ذاریات/ ۵۲ و موسوی سبزواری، عبدالاعلی، مواهب علیه، نجف، الادب، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۸۰.
↑ کلینی، محمد، کافی، ج۱، ص۲۰۷، روایت ۳؛ و بروجردی، ابراهیم، جامع، تهران، انتشارات صدر، چاپ سوم، ج۴، ص۳۸۰؛ و جرجانی، حسین، گازر، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش، ج۱۰، ص۲۶۶؛ و حسین بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۱۹.
↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۲۸۵، روایت ۲، باب ۳۴.
↑ مائده/ ۳، بلاغی، عبدالحجّت؛ حجه التفاسیر و بلاغ الاکسیر، قم، انتشارات حکمت، چاپ اول، ۱۳۴۵ ش، ج۲، ص۱۲۹.
↑ آل عمران/ ۶۱، و طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۲۴۳.

[1] نبأ/ ۱–۳.

[2] انعام/ ۲۵ و طبرسی، فضل، مجمع البیان، گروه مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۵۰ ش، ذیل آیه.

[3] مؤمنون/ ۸۲ و کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۴۴ ش، ج۱۰، ص۱۲۵.

[4] طور/۳۰ و ذاریات/ ۵۲ و موسوی سبزواری، عبدالاعلی، مواهب علیه، نجف، الادب، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۸۰.

[5] کلینی، محمد، کافی، ج۱، ص۲۰۷، روایت ۳؛ و بروجردی، ابراهیم، جامع، تهران، انتشارات صدر، چاپ سوم، ج۴، ص۳۸۰؛ و جرجانی، حسین، گازر، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش، ج۱۰، ص۲۶۶؛ و حسین بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۱۹.

[6] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۲۸۵، روایت ۲، باب ۳۴.

[7] مائده/ ۳، بلاغی، عبدالحجّت؛ حجه التفاسیر و بلاغ الاکسیر، قم، انتشارات حکمت، چاپ اول، ۱۳۴۵ ش، ج۲، ص۱۲۹.

[8] آل عمران/ ۶۱، و طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۲۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }}
+{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}}
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-در سوره نبا آمده {{قرآن|..عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيم}} (نبأ/ ۲)‏ در دعاي ندبه خطاب به امام زمان(عج) آمده .... «يا بن النباء العظيم» آيا اين دو از نظر مفهومي و معنايي با هم ارتباطي دارند يا فقط تشابه ظاهري دارند؟
+در سوره نبا آمده {{قرآن|.. عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیم}} (نبأ/ ۲)‏ در دعای ندبه خطاب به امام زمان(عج) آمده … «یا بن النباء العظیم» آیا این دو از نظر مفهومی و معنایی با هم ارتباطی دارند یا فقط تشابه ظاهری دارند؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
 {{درگاه|مهدویت}}
-وقتي پيامبر اسلام(ص) دعوت خود را آشكار كرد، كفار در نبوت آن حضرت و قرآن و تعاليم اسلام از جمله جانشين پيامبر(ص) اختلاف كرده و از پيامبر(ص) و مومنان از روي استهزاء مي پرسيدند!‌ خداوند از پرسش آنها خبر داده و مي فرمايد:
+وقتی پیامبر اسلام(ص) دعوت خود را آشکار کرد، کفار در نبوت آن حضرت و قرآن و تعالیم اسلام از جمله جانشین پیامبر(ص) اختلاف کرده و از پیامبر(ص) و مؤمنان از روی استهزاء می‌پرسیدند! خداوند از پرسش آنها خبر داده و می‌فرماید:
-از چه چيز مي پرسند؟ از خبر بزرگ،‌ كه در او اختلاف دارند.<ref>نبأ/ ۱ ـ ۳.</ref>
+از چه چیز می‌پرسند؟ از خبر بزرگ، که در او اختلاف دارند.<ref>نبأ/ ۱–۳.</ref>
-براي «نبأ عظيم» يعني خبر بزرگ، چهار مصداق ذكر شده كه البته به هم مربوط هستند:
+برای «نبأ عظیم» یعنی خبر بزرگ، چهار مصداق ذکر شده که البته به هم مربوط هستند:
-۱. قرآن كريم: يعني مردم قرآن را مسخره كرده و مي گفتند: اين قصه ها افسانه هاي پيشينيان است يا شعر است و...<ref>انعام/ ۲۵ و طبرسي، فضل، مجمع البيان، گروه مترجمان، تهران، انتشارات فراهاني، چاپ اول، ۱۳۵۰ ش، ذيل آيه.</ref>
+۱. قرآن کریم: یعنی مردم قرآن را مسخره کرده و می‌گفتند: این قصه‌ها افسانه‌های پیشینیان است یا شعر است و…<ref>انعام/ ۲۵ و طبرسی، فضل، مجمع البیان، گروه مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۵۰ ش، ذیل آیه.</ref>
-۲. قيامت: در امكان قيامت هم گفتگوها بود كه مگر مي شود انسان بعد از مرگش دوباره زنده شود و اين چه خبري است كه پيامبر(ص) ادعا مي كند؟<ref>مؤمنون/ ۸۲ و كاشاني، فتح الله، منهج الصادقين، تهران، كتابفروشي اسلاميه، چاپ دوم، ۱۳۴۴ ش، ج۱۰، ص۱۲۵.</ref>
+۲. قیامت: در امکان قیامت هم گفتگوها بود که مگر می‌شود انسان بعد از مرگش دوباره زنده شود و این چه خبری است که پیامبر(ص) ادعا می‌کند؟<ref>مؤمنون/ ۸۲ و کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۴۴ ش، ج۱۰، ص۱۲۵.</ref>
-۳. رسول خدا(ص) : مي گفتند: اين شخص از طرف خدا نيامده بلكه شاعر، ساحر و .... است!<ref>طور/۳۰ و ذاريات/ ۵۲ و موسوي سبزواري، عبدالاعلي،‌ مواهب عليه، نجف، الادب، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref>
+۳. رسول خدا(ص): می‌گفتند: این شخص از طرف خدا نیامده بلکه شاعر، ساحر و … است!<ref>طور/۳۰ و ذاریات/ ۵۲ و موسوی سبزواری، عبدالاعلی، مواهب علیه، نجف، الادب، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref>
-۴. اميرالمؤمنين(ع) : بيشتر مفسران مي گويند: مراد از «نبأ عظيم» حضرت علي(ع) است براي همين، همواره از پيامبر(ص) مي پرسيدند: وصي تو چه كسي است؟
+۴. امیرالمؤمنین(ع): بیشتر مفسران می‌گویند: مراد از «نبأ عظیم» حضرت علی(ع) است برای همین، همواره از پیامبر(ص) می‌پرسیدند: وصی تو چه کسی است؟
-امام باقر(ع) مي فرمايد: نبأ عظيم، اميرالمؤمنين(ع) است، و آن حضرت مي فرمود: براي خدا آيه و خبري بزرگتر از من نيست.
+امام باقر(ع) می‌فرماید: نبأ عظیم، امیرالمؤمنین(ع) است، و آن حضرت می‌فرمود: برای خدا آیه و خبری بزرگتر از من نیست.
-اميرالمومنين(ع) هم مي فرمود: من آن خبر بزرگم كه در من اختلاف كرديد، در ولايت من جنگيديد، و از ولايت من باز آمديد، پس از آن كه قبول كرديد، و به ستم هلاك شديد، بعد از آن كه با شمشير من از كفر رها شده بوديد.
+امیرالمومنین(ع) هم می‌فرمود: من آن خبر بزرگم که در من اختلاف کردید، در ولایت من جنگیدید، و از ولایت من بازآمدید، پس از آن که قبول کردید، و به ستم هلاک شدید، بعد از آن که با شمشیر من از کفر رها شده بودید.
-و روز غدير را خود دانستيد و روز قيامت مي بينيد آنچه امروز كرديد.<ref>كليني، محمد، كافي، ج۱، ص۲۰۷، روايت ۳؛ و بروجردي، ابراهيم،‌ جامع، تهران، انتشارات صدر، چاپ سوم، ج۴، ص۳۸۰؛ و جرجاني، حسين، گازر، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش، ج۱۰، ص۲۶۶؛ و حسين بحراني،‌ هاشم، البرهان في تفسير القرآن، تهران، بنياد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۱۹.</ref>
+و روز غدیر را خود دانستید و روز قیامت می‌بینید آنچه امروز کردید.<ref>کلینی، محمد، کافی، ج۱، ص۲۰۷، روایت ۳؛ و بروجردی، ابراهیم، جامع، تهران، انتشارات صدر، چاپ سوم، ج۴، ص۳۸۰؛ و جرجانی، حسین، گازر، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش، ج۱۰، ص۲۶۶؛ و حسین بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص۴۱۹.</ref>
-با توجه به روايات فراواني كه فقط به چند نمونه اشاره شد، مي توانيم بگوئيم: «نبأ عظيم» هر چند چهار مصداق دارد ولي همه اين ها به مصداق مهم يعني اميرالمؤمنين(ع) برمي گردند.
+با توجه به روایات فراوانی که فقط به چند نمونه اشاره شد، می‌توانیم بگوئیم: «نبأ عظیم» هر چند چهار مصداق دارد ولی همه این‌ها به مصداق مهم یعنی امیرالمؤمنین(ع) برمی گردند.
-اما قرآن: طبق فرمايش رسول گرامي در حجه الوداع، كه: من دو چيز گرانبها در نزد شما به امانت مي گذارم مادامي كه به هر دو عمل كنيد گمراه نمي شويد: يكي قرآن و ديگري عترت و اهل بيتم.<ref>مجلسي، محمد باقر،‌ بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۲۸۵، روايت ۲، باب ۳۴.</ref>
+اما قرآن: طبق فرمایش رسول گرامی در حجه الوداع، که: من دو چیز گرانبها در نزد شما به امانت می‌گذارم مادامی که به هر دو عمل کنید گمراه نمی‌شوید: یکی قرآن و دیگری عترت و اهل بیتم.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۲۸۵، روایت ۲، باب ۳۴.</ref>
-پس قرآن كريم و عترت پيامبر(ص) با هم اند و هر كدام عدل ديگري به حساب مي آيند.
+پس قرآن کریم و عترت پیامبر(ص) با هم اند و هر کدام عدل دیگری به حساب می‌آیند.
-اما قيامت: اين اميرالمؤمنين(ع) است كه قسيم النار و الجنه مي باشد، و بدون آن حضرت قيامتي بر پا نمي شود، از سوي ديگر رسيدن به سعادت اخروي در گرو كامل شدن دين است كه خداوند پس از منصوب كردن حضرت علي(ع) به امامت در روز غدير فرمود: «اليوم اكملت لكم دينكم» امروز دين شما (با امامت علي(ع)) كامل كردم، با ولايت او نعمت هاي الهي بر امت تمام گشت، «و اتممت عليكم نعمتي» و نعمتم را بر شما تمام كردم، و با ولايت آن حضرت، احكام اسلامي و پيامبر(ص) دوام مي يابد، «و رضيت لكم الاسلام دينا» اسلام را دين شما گردانيدم، و با عملي شدن احكام اسلام توسط آن حضرت،‌كفار مأيوس مي شوند، و امروز كفار (با امامت حضرت علي(ع)) از ضربه زدن به دين شما مأيوس شدند و از آنها نترسيد و از من بترسيد.<ref>مائده/ ۳، بلاغي،‌ عبدالحجّت؛ حجه التفاسير و بلاغ الاكسير، قم، انتشارات حكمت، چاپ اول، ۱۳۴۵ ش، ج۲، ص۱۲۹.</ref>
+اما قیامت: این امیرالمؤمنین(ع) است که قسیم النار و الجنه می‌باشد، و بدون آن حضرت قیامتی بر پا نمی‌شود، از سوی دیگر رسیدن به سعادت اخروی در گرو کامل شدن دین است که خداوند پس از منصوب کردن حضرت علی(ع) به امامت در روز غدیر فرمود: «الیوم اکملت لکم دینکم» امروز دین شما (با امامت علی(ع)) کامل کردم، با ولایت او نعمت‌های الهی بر امت تمام گشت، «و اتممت علیکم نعمتی» و نعمتم را بر شما تمام کردم، و با ولایت آن حضرت، احکام اسلامی و پیامبر(ص) دوام می‌یابد، «و رضیت لکم الاسلام دینا» اسلام را دین شما گردانیدم، و با عملی شدن احکام اسلام توسط آن حضرت، کفار مأیوس می‌شوند، و امروز کفار (با امامت حضرت علی(ع)) از ضربه زدن به دین شما مأیوس شدند و از آنها نترسید و از من بترسید.<ref>مائده/ ۳، بلاغی، عبدالحجّت؛ حجه التفاسیر و بلاغ الاکسیر، قم، انتشارات حکمت، چاپ اول، ۱۳۴۵ ش، ج۲، ص۱۲۹.</ref>
-اگر هم كسي بگويد: مراد از «نباء عظيم» خود پيامبر(ص) است، باز برمي گردد به حضرت علي(ع) چرا كه قرآن كريم در آيه مباهله، حضرت علي(ع) را نفس پيامبر(ص) خوانده است:
+اگر هم کسی بگوید: مراد از «نباء عظیم» خود پیامبر(ص) است، باز برمی گردد به حضرت علی(ع) چرا که قرآن کریم در آیه مباهله، حضرت علی(ع) را نفس پیامبر(ص) خوانده است:
-هر گاه بعد از علم و دانشي كه به تو رسيده، كساني با تو به ستيز برخيزند، به آنها بگو: بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خويش را و شما هم زنان خويش را، ما نفس خود را و شما هم نفس خود را دعوت كنيد، آنگاه با هم مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.<ref>آل عمران/ ۶۱، و طباطبائي، محمد حسين، الميزان في تفسير القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۲۴۳.</ref>
+هر گاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده، کسانی با تو به ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را و شما هم زنان خویش را، ما نفس خود را و شما هم نفس خود را دعوت کنید، آنگاه با هم مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.<ref>آل عمران/ ۶۱، و طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۲۴۳.</ref>
-با روشن شدن اين مطلب، خطاب ما به حضرت بقيه الله الاعظم ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ در دعاي ندبه، كاملاً با اين آيه ارتباط دارد؛ زيرا امام زمان(ع) فرزند رسول خدا(ص) و فرزند اميرالمؤمنين(ع) است و «يا بن النباء العظيم» يعني اي فرزند اميرالمؤمنين و اي فرزند رسول گرامي اسلام. به اميد روزي كه با ظهور حضرتش دنيا پر از مهر و صفا و صميميت گردد.
+با روشن شدن این مطلب، خطاب ما به حضرت بقیةالله الاعظم ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ در دعای ندبه، کاملاً با این آیه ارتباط دارد؛ زیرا امام زمان(ع) فرزند رسول خدا(ص) و فرزند امیرالمؤمنین(ع) است و «یا بن النباء العظیم» یعنی ای فرزند امیرالمؤمنین و ای فرزند رسول گرامی اسلام. به امید روزی که با ظهور حضرتش دنیا پر از مهر و صفا و صمیمیت گردد.
 {{پایان پاسخ}}
 {{مطالعه بیشتر}}
-==مطالعه بيشتر==
+== مطالعه بیشتر ==
+۱. عروسی حویزی، عبد علی؛ تفسیر نور الثقلین، ج۵، مطبعه علمیه، دوم، بی تا.
-۱. عروسي حويزي، عبد علي؛ تفسير نور الثقلين، ج۵، مطبعه علميه،‌ دوم، بي تا.
+۲. مدرسی، محمد تقی، من هدی القرآن، ج۱۷، بی جا، دارالهُدی، اول، ۱۴۰۶ ق.
-۲. مدرسي، محمد تقي، من هدي القرآن، ج۱۷، بي جا، دارالهُدي، اول، ۱۴۰۶ ق.
 {{پایان مطالعه بیشتر}}
-==منابع==
+== منابع ==
-<references />
+{{پانویس|۲}}
 {{شاخه
-  | شاخه اصلی = مهدویت
+  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
-  | شاخه فرعی۱ =
+  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
   | شاخه فرعی۲ =
   | شاخه فرعی۳ =
 }}
 {{تکمیل مقاله
   | شناسه =
   | تیترها =
   | ویرایش =
   | لینک‌دهی =
   | ناوبری =
   | نمایه =
   | تغییر مسیر =
   | ارجاعات =
   | بازبینی =
   | تکمیل =
   | اولویت =
   | کیفیت =
 }}
 {{پایان متن}}