مقصود از حبل‌الله در آیه ۱۰۳ سوره آل‌عمران

سؤال

منظور قرآن کریم از بحبل الله که در آیه ی۱۰۳ سورهٔ آل عمران آمده است، چیست؟ و ریسمان الهی کدام است؟

«حبل» به معنای سببی است که تمسک به آن باعث مصونیت و حفظ گردد و به عنوان استعاره در مورد هر امری که نوعی امنیت و عصمت و مصونیت آورد، استعمال می‌شود.

و حبل الله در آیه مورد سؤال به قرآن، اهل بیت، عهد الهی، طاعت خداوند و توبه خالصانه و… تفسیر شده است.

فخر رازی از مفسرین اهل سنت ذیل تفسیر این آیه می‌گوید: کسی که از راه باریکی عبور می‌کند و می‌ترسد از این که پای او بلغزد، اگر از رشته و ریسمانی که دو طرف آن به جای محکم بسته شده است، بگیرد از سقوط و خوف لغزیدن نجات می‌یابد.

در روایات نیز برای «حبل الله» مصادیقی مختلفی ذکر شده است، ابن کثیر دمشقی از علمای اهل سنت این روایت را از پیامبر اکرم(ص) نقل نموده که حضرت فرموده است: ﴿إن هذا القرآن هو حبل الله المتین و هو النور المبین﴾، یقیناً این قرآن کریم ریسمان محکم و نور آشکاری است.

در روایات رسیده از طریق شیعه «حبل الله»، هم به قرآن کریم و هم به اهل بیت(ع) تطبیق شده از جمله در روایتی از پیامبر اکرم(ص) می‌خوانیم که حضرت آیه ی۱۰۳ سورهٔ آل عمران را به آیه ی۱۱۲ همین سوره که می‌فرماید: ﴿... إلاّ بحبل من الله من الناس…﴾ از خواری و ذلت نجات پیدا نمی‌کنند، مگر با تمسک به ریسمان الهی و ریسمانی از مردم»، تفسیر کرده است و فرموده است: حبل الله کتاب خدا و حبل الناس وصی من است.

امام باقر(ع) فرموده است: حبل الله که خداوند مردم را به تمسک به آن امر کرده است، آل محمد(ع) است.

در بدو نظر چنین به ذهن می‌آید که این روایات و احتمالات مفسرین در تفسیر «حبل الله» با هم اختلاف دارند؛ ولی حقیقت امر آن است که اختلافی وجود ندارد. چون همه این‌ها از باب ذکر مصداق است و به یک جا منتهی می‌شود به این بیان که اگر شروط هدایت فراهم نشود و هادی و مربی برای انسان معین نگردد، انسان در جهل، غفلت و در قعر چاه تاریک و ظلمانی غریزه‌های سرکش و هواهای نفسانی باقی می‌ماند و برای نجات از سقوط و هلاکت، نیاز به یک وسیله و هادی و منجی است که انسان را از ورطه هلاکت نجات بخشد و این وسیله و این رشته که باید به آن تمسک کرد «ارتباط با خدا» است که از طریق قرآن، پیامبر و جانشینان واقعی او برقرار می‌شود.

و هر یکی از این اموری که به عنوان مصداق «حبل الله» در روایات و تفاسیر ذکر شده در کنار هم دیگر عامل هدایت و نجات انسان می‌باشد و هر کدام واسطه ای است که عبد را به رب وصل می‌نماید و همه این‌ها مصداق این آیه است: ﴿وَکیْفَ تَکفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَی عَلَیْکمْ آیَاتُ اللّهِ وَفِیکمْ رَسُولُهُ وَمَن یَعْتَصِم بِاللّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ﴾؛ «و هر کس به خدا تمسک نماید به سوی صراط مستقیم هدایت می‌شود می باشد…».

آری منظور از حبل الله، چه قرآن کریم باشد و چه اهل بیت پیامبر(ع) این دو از هم جدائی ندارد و در کنار هم هستند.

فخر رازی از علمای برجسته و متعصب اهل سنت، ذیل تفسیر آیهٔ ۱۰۳ سورهٔ آل عمران این روایت متواتر را از طریق ابو سعید خدری از پیامبر اکرم(ص) نقل نموده است که فرموده است: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله حبل ممدود من السما الی الارض و عترتی اهل بیتی» دو چیزی گرانبها میان شما می‌گذارم کتاب الله که ریسمانی از آسمان (عالم ما فوق این عالم) تا زمین کشیده شده است و خویشاوندانم که همان اهل بیت من هستند.

از همین روایت به پاسخ بخش دیگری از پرسش می‌رسیم که مراد از قرآن کریم همان حبل الله است؛ یعنی کتاب الله و قرآن کریم به حبل الله تفسیر شده است که یک طرف آن به خدا و طرف دیگر به دست بشر می‌رسد. چون قرآن کریم همانند کتب معمولی دیگر نیست که اول و آخر آن در دسترس همه باشد، بلکه کتابی است دارای مراتب که مرتبه اعلایش همان «ام الکتاب» می‌باشد که نزد خداوند است و آنچه در دست بشر است، مرتبهٔ تنزل یافته از آن حقیقت است.

این کتاب آسمانی که جامع و کامل‌ترین قانون برای هدایت و سعادت بشر و نجات او از هلاکت می‌باشد، حبل الله و ریسمانی است که با تمسک به آن می‌توان از ورطه هلاکت نجات پیدا کرد و رسیدن به هدایت و سعادت در پیروی کردن از تفسیر این قرآن کریم توسط رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) می‌باشد.

مطالعه بیشتر

۱ـ قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ج۲، ذیل آیه.