تفاوت پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند: تفاوت میان نسخه‌ها

تفاوت پاداش و مجازات افراد فقیر و ثروتمند (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۸

۹۳۵ بایت حذف‌شده ، ‏۴ فوریهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Rezapour

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، moderator، مدیران

۱۱٬۸۸۹

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 مخلوقات و آفریده‌های خداوند، متفاوت و متنوع اند، این تفاوت‌ها و تنوع‌ها از سویی نیاز موجودات مادی خصوصاً زندگی انسان است و از سویی دیگر از لوازم آن است چون در دنیای ماده اوضاع و شرایط، کاملاً یکسان برای همه به وجود نمی‌آید. این تفاوت‌ها در زمینه‌های تکوین و رشد موجود مادی، بر ظرفیت و استعداد آن تأثیر می‌گذارد. همین تفاوت‌ها زندگی انسان‌ها و حیوان‌ها را برای فرایند موجودیت، بقا و حیات، سامان می‌دهد. چون زندگی اجتماعی بر اساس همین اختلاف استعدادها و سلیقه‌ها شکل گرفته و تداوم می‌یابد و از سویی دیگر تفاوت‌ها در برخی موارد از جمله هوش، سبب کسب درآمد و ثروت گردیده، و در مورد شکل و رنگ، باعث شناخت و معارفه می‌گردد.
-برای درک تفاوت در نظام آفرینش به دو نکته باید توجه کرد:
+خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد، شرائط و ظرفیت او انتظار دارد. هر انسانی را به اندازه امکانات، نعمت‌ها و استعدادی که به او داده است، از وی انتظار خدمت و اطاعت دارد و در روز واپسین نیز به همان اندازه از وی بازخواست کرده و سؤال می‌کند. {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما کسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکتَسَبَتْ}}<ref>بقره / ۲۸۶.</ref>. {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها…<ref>طلاق / ۷.</ref> «یعنی خدای تعالی هیچ‌کسی را تکلیف ما لا یطاق نمی‌کند، بلکه هر کسی را به قدر امکاناتی که به وی داده است تکلیف می‌کند.}}<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۶۸۵.</ref>
-۱. خداوند مالک وخالق همه موجودات است لذا خداوند مخلوق و مملوکش را به هر شکلی که بخواهد، می‌تواند بیافریند برای چیزی که هنوز به وجود نیامده یا بعداً به وجود می‌آید حق اعتراضی نیست که بگوید چرا من را این گونه آفریده‌ای؟ خداوند به هر گونه که برای نظام اصلح مصلحت می‌داند دست به آفرینش می‌زند؛ بنابراین خداوند قادر مطلق، عالم مطلق و خیر محض هر آنچه صلاح عالم ماده بوده به احسن وجه آفریده است.
-۲. خداوند از هر موجودی به اندازه استعداد و ظرفیت آن انتظار دارد؛ و هر انسانی را به اندازه امکانات، نعمات و استعدادی که داده است از وی انتظار خدمت واطاعت دارد و در روز واپسین نیز به همان اندازه از وی بازخواست کرده و سؤال می‌کند. {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما کسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکتَسَبَتْ}}.<ref>بقره / ۲۸۶.</ref>..}}؛ «یعنی خداوند هیچ‌کس را به انجام کاری مکلف نمی‌کند مگر به اندازه توانائیش». {{قرآن|لا یُکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها…<ref>طلاق / ۷.</ref> «یعنی خدای تعالی هیچ‌کسی را تکلیف ما لا یطاق نمی‌کند، بلکه هر کسی را به قدر امکاناتی که به وی داده است تکلیف می‌کند.}}<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه المیزان، ج۲، ص۶۸۵.</ref>
 در آیه اول حد و مرز تکلیف را توانایی انسان می‌داند و در آیه دوم حد و مرز دیگر و ملاک دیگری برای تکلیف تعیین می‌کند، و آن امکانات انسان است. روشن است کسانی که از امکانات و دارایی بیشتری برخوردارند، با کسانی که از چنین امکانات و ثروتی برخوردار نیستند در تکلیف یکسان نیستند. مثلاً کسانی که دست و پای سالمی دارند بهتر و زودتر به نماز جماعت و جهاد و… می‌رسند نسبت به کسانی که از چنین امکانات و نعماتی برخوردار نیستند یا معلول اند. همچنین کسانی که ثروت دارند بیشتر به فقرا می‌توانند انفاق کنند یا برای جهاد در راه خدا کمک و انفاق نمایند نسبت به انسان فقیر، که البته در پاداش و مجازات هم مساوی نیستند و طبعاً برخورداری از توانایی و امکانات، کفه مسئولیت را سنگین تر می‌کند. عدالت هم همین است. چون عدالت همه جا به معنای مساوات نیست بلکه عدالت به معنای اعطای حق هر ذی‌حق یا تکلیف به اندازه توانایی و امکانات است؛ و از سوی دیگر اگر کسی با امکانات و توانایی کمتری خدمات بیشتری یا مساوی با توانگران ارائه دهد پاداش بیشتری خواهد داشت.<ref>قرائتی، محسن، اصول عقاید، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۹ و ۱۲۰.</ref> بنابراین پاداش و مجازات انسان‌های فقیر و ثروتمند یا انسان‌های سالم و معلول با رفتار و اعمال مشابه یکسان نخواهد بود چون انتظار از انسان‌های سالم و توانگر بالاتر و بیشتر است.
@@ خط ۳۰: / خط ۲۶: @@
 در هر صورت ظرفیت‌ها، استعدادها، و دارایی‌های انسان اسباب و وسایل مادی است که باید انسان را در راه تکامل و تقرب به خداوند کمک کند که متأسفانه در بسیاری موارد این چنین نمی‌شود و صاحب خود را با کوله باری از مسئولیت رها می‌کند. آنچه به خداوند مربوط است این است که عدالت را در سرای باقی که انتهایی ندارد اعمال نماید که می‌کند و هر کس را با توجه به امکانات بدنی و مالی که داده است محاکمه می‌کند؛ و بیشترین پاداش را به کسانی می‌دهد که بهترین استفاده را نسبت به هدف خلقت از امکانات خود کرده باشد و طبعاً بیشترین مجازات از آن کسانی خواهد بود که بدترین استفاده را از بهترین امکانات کرده باشند.
-{{پایان پاسخ}}
+<span></span>
 {{مطالعه بیشتر}}